ตอนที่ 85

ต๭นที่ 85 “หนูตัดสินใจแล้วค่ะ” ตอนนี้ปาณีมีความเสียใจภายหลังเล็กน้อย ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ก็จะไม่รับปากพาแม่มาแต่แรก “วันนี้ที่เรียกแม่มาที่นี่ เพียงแค่จะปรึกษาหารือเรื่องงานแต่งเท่านั้น” ถึงแม้ว่าแม่จะไม่ตกลง ปาณีก็ยังคงยืนหยัดหนักแน่น เธอกับธามนิธิเซ็นสัญญาการแต่งงานกัน คุณอาเคยบอกว่าจะให้เธอเรียนมหาลัย และยิ่งไปกว่านั้น ยังให้เธอเป็นเจ้าสาวของเขาอีกด้วย เพียงแค่เธอยอมแพ้ ถ้าอย่างนั้น เรื่องที่เธอจะเรียนต่อก็หมดหวังแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น วันแต่งงานได้ถูกกำหนดไว้แล้ว ถ้าหากเธอผิดคำพูดในตอนนี้ คุณอาก็ต้องขายหน้าน่ะสิ? ฝนสิริจ้องหน้าปาณี “เธอโตแล้วจริงๆ ปีกแข็งแล้วสินะ ถึงไม่เห็นแม่อยู่ในสายตาแบบนี้” เธอจะโมโหจนเป็นบ้าอยู่แล้ว! เลี้ยงลูกสาวโตมาคนหนึ่ง ไม่เชื่อฟังเลยแม้แต่น้อย ปาณีไม่รู้จะเถียงกับเธอยังไง ทะเลาะกันที่นี่ก็ขายหน้าเหมือนกัน ดังนั้น เธอจึงไม่อยากให้แม่เธอมาตั้งแต่แรก ต่อหน้าทุกคนในบ้านวิสิทธิ์เวช ทำให้ทุกคนทำตัวไม่ถูกแบบนี้ ฐิติพรพูดว่า “คุณอย่าตำหนิปาณีเลยค่ะ ธามนิธิของเราก็ตั้งใจที่จะขอเธอแต่งงานจริงๆ เธอแต่งงานเข้ามา พวกเราทุกคนก็จะดีกับเธอมาก เปรียบเสมือนเธอเป็นลูกสาวของเราคนหนึ่ง” “ดีค่ะ?” ฝนสิริพูดอย่างแปลกประหลาด “มันแน่อยู่แล้วค่ะ เธอเป็นเด็กผู้หญิง ไม่รู้เรื่องอะไรเลย พวกคุณก็คงเอาใจเธอ ไม่เช่นนั้น ใครจะไปแต่งงานกับคน.......ในบ้านของคุณ” พิการ สองคำนี้ เธอไม่ได้พูดออกมา แต่ความหมายก็ชัดเจนมาก ปาณีตัวแข็งทื่อ ธามนิธิก็นั่งอยู่ข้างๆ แม่ไม่กลัวคำพูดของแม่จะทำร้ายเขาเลยหรอ ฝนสิริไม่สนใจเรื่องพวกนี้เลย เธอตบโต๊ะแล้วพูดว่า “ไม่ว่ายังไง เรื่องแต่งงาน ฉันไม่ตกลง ดิฉันไม่ได้เป็นเด็กอายุสิบกว่าปี ไม่ได้หลอกง่ายขนาดนั้น! ถ้าหากพวกคุณยังยืนยันจะแต่งงานกับเธอ ดิฉันก็จะไปฟ้องพวกคุณ! ลูกสาวของดิฉันเพิ่งจะอายุ 18 ยังไม่ถึงวัยที่จะแต่งงาน” เห็นแม่ยืนหยัดในคำพูดขนาดนั้น ปาณีพูดวา “คนที่อยากให้หนูแต่งงานไม่ใช่แม่รึไง? อาทิตย์ก่อนยังให้หนูไปดูตัวอยู่เลย คนที่บอกว่าหนูอายุ 20 แล้วคือใครกัน” ตอนนี้เธอกลับพูดแบบนี้ ปาณีทนต่ออีกไม่ได้จริงๆ แม่ก็แค่ไม่พอใจในธามนิธิ! ตัวเองไม่ได้ฟังแม่ที่จะแต่งงานกับจริม ดังนั้น เธอก็เลยตั้งใจมาสร้างปัญหาที่นี่ “แกหยุดพูดไปเลยนะ” ฝนสิริจ้องหน้าปาณีที่แฉเธอ “นี่แกยังไม่ทันแต่งงาน? ก็หนีไปอยู่บ้านคนอื่นแล้ว! ปาณี แกไม่ได้กลับบ้านนานแค่ไหนแล้ว? เธอเป็นลูกผู้หญิง ไม่อายเลยรึไง?” “หนู......” ทั้งที่ไม่ได้เป็นห่วงเธอเลยแม้แต่น้อย กลับแสร้งทำเป็นคนที่เป็นห่วงเธอมาก ปาณีไม่รู้จะพูดอะไรต่อ ธามนิธิที่นั่งอยู่ข้างๆโดยที่ไม่ได้พูดอะไรเลยนั้น จู่ๆก็ยื่นมือออกไป กุมมือของปาณีไว้ พูดว่า “วันแต่งงานถูกกำหนดไว้เป็นเดือนตุลาคมครับ เป็นเดือนที่ปาณีอายุครบ 20 ปีพอดี เรื่องทุกอย่างพวกเราจะจัดการเองครับ ถึงเวลานั้น คุณอากับคุณน้าแค่มาร่วมงานแต่งงานก็พอแล้วครับ” ไม่เหมือนน้ำเสียงที่ฐิติพรคุยด้วย เขาเผด็จการมาก เป็นการแจ้งเตือนชัดๆ ไม่ได้ปรึกษาอะไรเลย ฝนสิริมองไปยังธามนิธิแวบหนึ่ง เห็นเขานั่งอยู่บนรถเข็น แต่กลับไม่เห็นเธออยู่ในสายตาเลย “เธอบอกกำหนดก็คือกำหนดหรอ? ฉันต่างหากที่เป็นแม่ของเธอ ฉันไม่ตกลง นายยังแข็งข้อที่จะสู่ขอเธอรึไง?” “ปาณีตกลงแล้วครับ” ธามนิธิเผด็จการมาก “พวกเราเซ็นสัญญากันไว้แล้ว เธอเป็นภรรยาของผมแล้ว ที่ขาดไปก็เป็นเพียงพิธีการเท่านั้น” ความหมายของธามนิธิชัดเจนมาก : คุณจะตกลงหรือไม่ ไม่ได้สำคัญอะไรเลย ฝนสิริรู้สึกเขาทำตัวนักเลงเล็กน้อย “นายทำไม่ได้แม้กระทั่งยืน ยังจะสู่ขอลูกสาวฉันอีก? ถ้าหากเธอแต่งเข้าบ้านนาย ไม่ต้องดูแลนายไปตลอดชีวิตหรอกหรอ? นายคิดดีจริงๆ!”