ตอนที่ 90

ต๭นที่ 90 อาพูดในสายว่า “วันนี้พ่อแม่ของเธอมาบ้านอา” ปาณีขมวดคิ้ว “เขาไม่ได้กลับบ้านหรอคะ?” ยังคิดว่าไวยาตย์ส่งพ่อแม่เธอกลับบ้านแล้วสักอีก อาพูดว่า “เขาให้อาเกลี้ยกล่อมเธอหน่อย เธอก็ไม่ได้เป็นเด็กๆแล้วนะ เชื่อฟังหน่อย ไม่ง่ายเลยที่พ่อแม่เธอเลี้ยงดูเธอโตมาขนาดนี้” ปาณีไม่คิดเลยว่า แม่จะไปหาอาที่ไม่ได้ติดต่อกันมานานเพื่อเกลี้ยกล่อมเธอ “แม่พูดอะไรเกี่ยวกับหนูให้อาฟังบ้างคะ?” “ก็ไม่ได้พูดอะไร ฉันก็กลัวว่าเธอจะคิดไม่ได้ ปาณี อาเป็นคนที่เคยผ่านมาแล้ว เธอก็รู้สภาพของอาเขยของเธอดี ถ้าเธอเป็นเหมือนอา อีกหน่อยจะทำยังไงดี?” เมื่อก่อนฐานะทางบ้านของอาดีมาก อาเขยก็มีการงานที่มั่นคง รายเดือนแต่ละเดือนก็ไม่เลวเลยทีเดียว หลายๆครั้ง อายังเคยช่วยเหลือครอบครัวเธอด้วยซ้ำ หลังจากนั้น อาเขยก็เกิดเรื่อง นอนอยู่บนเตียงมาสิบปีแล้ว สิบปีที่ผ่านมาก อาต้องเลี้ยงลูกทั้งสองคน และยังต้องออกไปทำงานอีก ข้างบนก็มีคนแก่อยู่ ใช้ชีวิตอย่างยากลำบากมาก ถูกญาติพี่น้องดูถูกมาไม่น้อย แม้กระทั่งฝนสิริ บางครั้งก็รู้สึกว่าภาระของบ้านอานั้นหนักมาก ไม่อยากไปมาหาสู่กับเธอเท่าไหร่ ในแต่ละวันของอานั้น ใช้ชีวิตอย่างยากลำบากจริงๆ แต่ว่า ปาณีคิดไม่ถึงเลยว่า เพื่อที่จะหยุดยั้งให้เธอคบกับธามนิธิแล้ว แม่ถึงขั้นวิ่งไปหาอาเพื่อเกลี้ยกล่อมเธอเลยหรอ? ปาณีพูดว่า “หนูทราบค่ะว่าไม่ง่ายเลยที่อาจะผ่านเรื่องพวกนี้มา ในใจหนูรู้ดีค่ะ สำหรับแม่หนูแล้ว อาไม่ต้องไปสนใจเขาหรอกค่ะ! หลายปีที่ผ่านมาเขาทำอะไรไว้กับอาบ้าง อาลืมแล้วหรอคะ?” ท่าทีที่แม่มีต่ออานั้น ปาณีไม่เห็นด้วยมาโดยตลอก เสียดาย เธอยังเป็นนักเรียนอยู่ ไม่มีความสามารถที่จะหาเงินได้ และไม่สามารถที่จะช่วยเหลืออาได้เลย แต่ทีนี้ ฝนสิริรู้ดีว่าอาเป็นคนใจอ่อน ถึงกล้าไปบ้านอา ก็มีเพียงอาเท่านั้นที่จะยอมสนใจแม่อยู่ อาเกลี้ยกล่อมเธอผ่านทางมือถือว่า “อาไม่ได้เป็นห่วงแม่ของเธอ แต่เป็นห่วงเธอต่างหาก แม่เธอก็เป็นแบบนี้แหละ แต่ไม่ว่ายังไงเขาก็ยังคงเป็นแม่ของเธอ เธอไม่จำเป็นต้องจงใจหาเรื่องตัวเองเพียงเพราะโกรธแม่เธอ ใช่ไหมล่ะ?” ปาณีเดินถือมือถือไปยืนอยู่ตรงหน้าต่าง พูดอย่างจริงจังว่า “อาคะ อย่าฟังแม่หนูพูดไร้สาระ คุณอาเขาเป็นคนที่ดีมาก เขาเก่งมากเลยค่ะ ดีกับหนูมากๆด้วย แม่หนูต่างหากที่ทำเกินไป พูดจาไม่น่าฟังขนาดนั้นต่อหน้าคนอื่น ต่อจากนี้หนูไม่อยากสนใจเขาแล้ว อาไม่ต้องเป็นห่วงหนูนะคะ หนูจะใช้ชีวิตอย่างดีเลยค่ะ” ธามนิธิอยู่ข้าง ได้ยินปาณีชมเขาอย่างกับเป็นวีรบุรุษ...... ในใจของเธอ เขาดีขนาดนั้นเลยหรอ? ธามนิธิก่อนจะได้รับบาดเจ็บนั้น ใช้ชีวิตเป็นคนชั้นสูงมาโดยตลอด ถูกคนอื่นชมจนชินแล้ว ก็รู้สึกว่าเป็นเรื่องปกติ แต่ว่า หลังจากที่เขาได้รับอุบัติเหตุ โลกทั้งใบก็เปลี่ยนไป เขาที่ยิ่งใหญ่มาโดยตลอด ก็กลายเป็นคนที่อ่อนไหวมาก ได้ยินปาณีชมเขา ในใจก็มีความสุขเล็กน้อย ริมฝีปากก็อมยิ้ม ถ้าไม่สังเกตดีๆจะดูไม่ออกเลย ปาณียังคุยคุยโทรศัพท์อยู่กับอา ไม่ได้สังเกตเลยว่าธามนิธิอยู่ตรงนั้น เธอเดินเขาไปใกล้ผนังห้องที่เป็นกระจก แสงแดดสาดส่องเข้ามาจากภายนอก ตกอยู่บนตัวของเธอ อาพูดในสายว่า “เธอรู้ดีแก่ใจก็ดี” “ถ้าอย่างนั้นหนูวางก่อนนะคะ” ปาณีเสียใจเล็กน้อย สภาพของอาในตอนนี้ เธอกลับช่วยเหลืออะไรไม่ได้เลย เธอหันกลับมา พบว่าธามนิธิอยู่ตรงนั้น ไม่รู้ออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำให้ตกใจเป็นอย่างมาก “คุณอา ทำไมคุณไม่พูดไม่จาเลยล่ะคะ? นั่งเงียบอย่างนั้น หนูตกใจแทบแย่” “เห็นเธอกำลังคุยโทรศัพท์อยู่เลยไม่อยากรบกวน” ธามนิธิมองไปยังเธอ ใบหน้าที่แสนจะดีใจที่ได้รับดอกไม้ในเมื่อครู่นี้ หลังจากที่ได้รับสายแล้ว ก็กลายเป็นใบหน้าที่รู้สึกหดหู่มากขึ้น