ตอนที่ 94

ต๭นที่ 94 ธามนิธิมองไปยังสีหน้าที่ไร้เดียงสาของเธอ ท่าท่างกลับแน่วแน่มาก “ออกไปเถอะ!” ธามนิธิในเวลานี้ดูเย็นชามาก ปาณียังคงไม่ค่อยวางใจนัก “คุณทำคนเดียวได้หรอคะ?” ธามนิธิมองเธอแวบหนึ่ง “ฉันสามารถดูแลตัวเองได้” เริ่มตั้งแต่ต้องการความช่วยเหลือจากคนอื่นในทุกๆเรื่อง ตอนนี้เพียงแค่เรื่องอาบน้ำ เขาสามารถทำเองได้แล้ว กำลังของคนนั้นไร้ขีดจำกัด...... สิ่งที่สำคัญมากกว่าคือ ถ้าให้ปาณีถอดกางเกงเขาออก เขาคิดภาพนั้นไม่ออกจริงๆ โดยเฉพาะเขาในตอนนี้ที่ควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้แล้ว ถ้ายังขืนปล่อยเธอไว้ในนี้ เขาไม่รับประกันว่าจะยังอยู่นิ่งได้โดยไม่ล่วงเกินอะไรเธอเลย เพราะถึงยังไงเขาก็ยังเป็นชายบริสุทธิ์ จะพลาดด้วยน้ำมือของเธอง่ายๆแบบนี้ได้ยังไง? ปาณีเห็นว่าเขาอยากให้เธอออกไปจริงๆ จึงเอาของที่เขาต้องใช้วางไว้ข้างๆ พูดว่า “ถ้าอย่างนั้นหนูออกไปแล้วนะคะ” “อืม” ปาณีเดินออกไปช่วยจัดเตียงให้กับธามนิธิ คิดถึงสิ่งที่ตัวเองทำไปเมื่อครู่ ใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา เธอไม่เพียงแต่ช่วยคุณอาอาบน้ำเท่านั้น ยังอยากจะถอดกางเกงเขาอีก? โอ้แม่เจ้า นี่เป็นเธอจริงๆหรอเนี่ย? ขายหน้าจะตายแล้ว! ในเวลาชั่วพริบตา ความกล้าในใจนั้นก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย ปาณีไม่รู้เลยว่าความกล้าของตัวเองหายไปไหนทันทีทันใดแบบนี้ ...... ตอนนี้ธามนิธิออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่อาบน้ำเสร็จแล้ว ก็เห็นปาณีนอนกอดหมอนอยู่บนเตียงที่จัดเรียบร้อยแล้ว กำลังเสียใจภายหลังหลังจากที่ตัวเองทำเรื่องหน้าอายเมื่อครู่ไป เขานั่งอยู่อีกฝั่งหนึ่ง มองไปยังปาณี “เธอทำอะไรล่ะ?” ปาณีรีบลุกขึ้นหลังจากได้ยินเสียง พบว่าเธอห้ามตัวเองไม่ได้ในระยะเวลาหนึ่ง จึงปล่อยตัวทำตามอำเภอใจไป เธอมองไปยังธามนิธิ “คุณอา อาบเสร็จแล้วหรอคะ?” “อื้ม” ธามนิธิมองเธออย่างสงบแวบหนึ่ง ในสายตายังหลงเหลือความเร่าร้อนอยู่ ทั้งทั้งที่แค่แกล้งเธอ แค่อยากรู้ว่าเธอสามารถทำได้ถึงระดับไหน แต่ผลปรากฏว่า เขาต่างหากที่ถูกยั่วจนหยุดตัวเองไว้ไม่ได้ สมควรตายจริงๆ! ธามนิธิรู้สึกหัวเสีย เขามองไปยังปาณี พูดอย่างเย็นชาว่า “ดึกมากแล้ว เธอไปพักผ่อนเถอะ!” “หนูช่วยคุณดีกว่าค่ะ” ปาณีเดินเข้าไป ยื่นมือออกไปกำลังจะเข้าใกล้ธามนิธิ แต่ก็ถูกมือของเขาจับไว้สักก่อน ไม่ให้โอกาสเธอเข้าใกล้เขาอีก มิเช่นนั้น คืนนี้เขาไม่ต้องนอนแล้วแน่ๆ! ปาณีมองไปยังท่าทางของเขาที่จู่ๆก็กลัวตัวเองเข้าใกล้ ถามว่า “คุณอา คุณคงไม่ได้...... อายใช่ไหมคะ?” คำพูดนี้ทำให้ธามนิธิโมโหเล็กน้อย อาย เขาจะอายไปทำไม? ล้อเล่นรึไง? เขาจ้องหน้าปาณี “ฉันบอกให้เธอออกไป” น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นเข้มขรึมทันที ปาณีกลับรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่กินปูนร้อนท้องมากกว่า เธอพูดว่า “งั้นหนูไปนอนก่อนนะคะ” เห็นเธอยอมออกไปสักที ธามนิธิพบว่าตัวเองกลับถอนหายใจอย่างโล่งอก ปาณีออกไปจากห้องพร้อมกับปิดประตูลง เธอยังไม่ลืมที่จะยื่นหัวเข้ามาในซอกของประตู มองไปยังธามนิธิ “คุณอา ฝันดีนะคะ” เธอพูดไปด้วยพร้อมกับส่งรอยยิ้มที่เป็นท่าประจำตัวไปให้เขาด้วย เป็นรอยยิ้มที่เป็นมิตรมาก ในสมองของธามนิธิ ทันใดนั้นก็มีตัวหนังสือลอยขึ้นมาสามคำ : นางปีศาจ! ยังเป็นประเภทที่เป็นปีศาจแมวถือแส้ด้วย! ก็เพราะว่าเธอโชคดี พบเจอกับชายที่ซื่อตรงและดีขนาดนี้ ไม่อย่างนั้น..... ถ้าเจอคนอื่น เธอถูกเขากลืนกินไปตั้งนานละ ....... เช้าวันรุ่งขึ้น ธามนิธิที่แทบจะไม่ได้นอนเลยทั้งคืนก็ตื่นมาแต่เช้า ในขณะที่เขาตื่นนอน ก็พบว่าปาณีตื่นก่อนแล้ว เธอสวมผ้ากันเปื้อน กำลังทำอาหารเช้าอยู่ในครัว ตั้งใจมาก “ทำไมตื่นเช้าจัง?” ธามนิธิรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย