ตอนที่ 97

ต๭นที่ 97 แต่ว่า ในขณะที่เขายอมก้มหัวเพื่อขอเธอคืนดี คิดไม่ถึงว่าเธอจะปฏิเสธเขา และยังมีตอนนี้ ที่เธอพูดจาอย่างเย็นชากับเขา อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามรถยอมรับเรื่องนี้ได้เลย ดังนั้น แม้เขาจะเป็นฝ่ายบอกเลิกเอง แต่ทุกครั้งที่เห็นปาณีเย็นชากับเขาอย่างนี้ เขาก็ยังคงไม่สบายใจอยู่ดี หลังจากที่ปาณีได้ยินในสิ่งที่เวทัสพูด อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา เขาหลงตัวเองมากขนาดไหนเนี่ย ถึงจะมีความคิดแบบนี้ได้ ปาณีพูดว่า “ฉันแค่คิดว่า ตอนนั้นฉันตาบอดขนาดไหนถึงหลงรักนาย” “ปาณี!” เวทัสรู้สึกหมดคำพูด นับวันเธอจะมากเกินไปแล้วนะ ปาณียิ้มมุมปาก “ทำไม ฉันพูดผิดไปหรอ? ก่อนหน้านี้ฉันเห็นรูปถ่ายนายจากคุณอา รูปถ่ายนายตั้งแต่เล็กจนโตเขามีหมด สามารถดูออกได้ว่าความสัมพันธ์ของพวกนายดีมาก เขารักนายมากขนาดนี้ แต่ตอนนี้ เกิดเรื่องโชคร้ายแบบนี้ขึ้น นายกลับมายืนพูดคำพูดพวกนี้ที่นี่ เวทัส นายยังมีศีลธรรมบ้างไหม?” คนอื่นก็ช่างเขาเถอะ เขาไม่ได้สนิทกับธามนิธิอะไร แต่ว่า เวทัสไม่เหมือนกัน เขาเป็นหลานแท้ๆของธามนิธิ พูดคำพูดพวกนี้ในเวลานี้ ไม่มีน้ำใจอันเอื้ออารีเลยหรอ? ไวยาตย์เข็นธามนิธิเข้ามาจากข้างนอก มีโซนต้นไม้กั้นอยู่ ได้ยินพวกเขาสองคนกำลังสนทนากันอยู่พอดี ธามนิธิส่งสัญญาณให้ไวยาตย์หยุดเดิน ไวยาตย์ได้ยินปาณีพูดคำพูดเหล่านี้ เกินความคาดหมายของเขาเล็กน้อย ยังถือว่ามีศีลธรรมอยู่! สำหรับเวทัส...... แดดแรงมาก ใบหน้าของเขามีเหงื่อออกจางๆ กำลังจ้องมองปาณี สีหน้ามีความซับซ้อนมาก ถูกปาณีว่าอย่างนี้ เขารู้สึกเสียหน้ามาก แต่ว่า ในวินาทีนี้ กลับหาคำพูดมาตอบกลับเธอไม่ได้ อึ้งไปหลายวินาที เวทัสถึงจะดึงสติตัวเองกลับมาได้ พูดกับปาณีว่า “ฉันบ้าไปแล้วแน่ๆ ถึงมายุ่งเรื่องเธอ! นางผู้หญิงไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง!” เขาอยากบีบคอเธอให้ตายจริงๆ หรือว่า ในสายตาของปาณี เขาไม่ได้สำคัญขนาดนี้เลยหรอ ถึงไม่สนใจความรู้สึกของเขาเลย? เขาให้โอกาสเธอขนาดนี้ ทำไมเธอถึงไม่เข้าใจสักที? ถ้าไม่ใช่เพราะเป็นเธอ เขาจะพูดคำพูดพวกนี้ออกมาได้ยังไง? เขาก็แค่หวังว่าเธอจะไปจากน้าชายของเขาก็แค่นั้นเอง เวทัสเพิ่งจะพูดจบ ปาณียังไม่ทันได้พูดอะไรเลย ไวยาตย์ก็เข็นธามนิธิเดินเข้ามา ทั้งสองคนก็หยุดสนทนาหัวข้อนี้ “คุณน้า” เมื่อเห็นธามนิธิ เวทัสก็ก้มหัวลง พูดอย่างมีมารยาท ไม่ว่าลับหลังจะว่าธามนิธิอย่างไร แต่อยู่ต่อหน้าแล้ว เขากลับไม่กล้าพูดอะไรเลยแม้แต่คำเดียว ธามนิธิมองไปยังทั้งสองคน “อากาศร้อนขนาดนี้ พวกเธอมาคุยอะไรกันที่นี่” เวทัสมองปาณีแวบหนึ่ง ไม่กล้าพูดอะไร ปาณีวิ่งไปยืนอยู่ข้างธามนิธิ จู่ๆก็พูดอย่างน้อยใจว่า “เขา.....เขาด่าหนู!” พูดอย่างกับเป็นเรื่องจริง อย่างกับเวทัสด่าเธอจริงๆ แทบจะหลั่งน้ำตาออกมาเลยทีเดียว เวทัสทำสีหน้าอึ้งมาก “......” แม่ง เขาด่าเธอตอนไหนเนี่ย? ไวยาตย์ก็มองปาณีแวบหนึ่ง คำสนทนาของทั้งสองคน พวกเขาได้ยินหมดแล้ว เธอปั้นน้ำเป็นตัวแบบนี้ ทำเกินไปหน่อยไหม? เป็นสไตล์ของผู้หญิงร้ายลึกฉบับดั้งเดิมเลยทีเดียว! ธามนิธิมองไปยังเวทัส พูดว่า “เวทัสก็ด่าคนเป็นด้วยหรอ?” “ก็เมื่อกี้ไงคะ” ปาณีพูด “เขาพูดจาไม่น่าฟังเลย ยังบอกอีกว่าหนูไม่คู่ควรที่จะอยู่ในบ้านหลังนี้...... บอกว่าจะไล่หนูออกไป คุณอา......” ปาณีจ้องมองธามนิธิอย่างน่าสงสาร ผู้หญิงดัดจริตที่ยุให้รำตำให้รั่วอย่างซึ่งๆหน้า เวทัสกัดฟันแน่น แม่ง! นี่เป็นครั้งแรกที่เขามีแรงกระตุ้นอยากจะต่อยคน