ตอนที่ 110

ต๭นที่ 110 คุณพระช่วย! หลังจากที่ได้ยินตมิสาพูดว่า พี่เขยของธามนิธิเป็นเจ้าของวิลล่าแล้ว ทำให้เธอตกตะลึงไปเลยทีเดียว เมื่อก่อนที่จะให้ปาณีแต่งงานกับจริม นั่นเป็นเพราะว่าจริมมีบ้านสองหลัง แต่บ้านสองหลังนั้นก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเลย ตอนนี้ไม่เป็นกัน ถ้าหากปาณีคบกับธามนิธิ ไม่แน่ว่าเธออาจจะได้วิลล่าหลังหนึ่งด้วย! พอคิดถึงจุดนี้ เธอดีใจเป็นอย่างมาก และไม่สนใจด้วยว่าทำแบบนี้จะขายหน้าไหม ไวยาตย์ก็ไม่ได้โง่ พอจะเดาเหตุผลที่ทำให้ฝนสิริเปลี่ยนไปได้ เพียงแต่ไม่เข้าใจว่าเธอรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร ถ้าพูดตามหลักแล้วเธอไม่น่าจะมีไหวพริบขนาดนี้นี่! เขาห้ามฝนสิริที่เตรียมตัวจะไปเอาทะเบียนบ้านไว้ “ไม่ต้องแล้ว ตอนนี้ผมไม่ใช้ทะเบียนบ้านแล้วครับ” “ทำไมล่ะ” ฝนสิริพูดว่า “แม้ว่าปาณีเรียนต่อจะไม่ต้องใช้ อีกหน่อยแต่งงานก็ต้องใช้อยู่ดี ใช่ไหมล่ะคะ?” “......คุณไม่กลัวว่าพวกผมจะลักพาตัวลูกสาวคุณแล้วหรอครับ?” “เมื่อก่อนฉันคิดว่าพวกคุณเป็นคนเลว พูดจาไม่น่าฟัง เป็นเรื่องเข้าใจผิดทั้งหมดค่ะ คุณรอก่อนนะคะ เดี๋ยวฉันไปเอาให้” ฝนสิริพูดอย่างเอาอกเอาใจ รอยิ้มบนใบหน้าก็หวานมาก ไวยาตย์ทำหน้าเครียด พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เมื่อกี้ตอนผมอยากได้ คุณก็ไม่ให้ ตอนนี้ถึงคุณอยากให้ ผมก็ไม่เอา” สีหน้าของฝนสิริอึดอัดเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม แม้ว่าไวยาตย์จะปฏิบัติกับเธอแบบนี้ เธอก็ไม่ได้โกรธเลย “น้องชาย อย่าโกรธเลยนะคะ ฉันไม่รู้เรื่องเอง ปาณีของพวกเราอยู่บ้านคุณ ยังต้องให้คุณช่วยดูแลเธออีก” นึกถึงสิ่งที่เธอฉีกหน้าคนในบ้านวิสิทธิ์เวชตอนทานข้าวด้วยกัน ฝนสิริเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไปอย่างมาก หวังว่าจะไม่กระทบทัศนคติที่คนในบ้านวิสิทธิ์เวชมีต่อปาณีนะ ไวยาตย์มองผู้หญิงที่เปลี่ยนสีหน้าไวกว่าการพลิกหนังสือด้วยความเย็นชา ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี ฝนสิริรีบหยิบมือถือโทรหาพ่อของปาณี ให้เขาเอาทะเบียนบ้านมาให้ พ่อของปาณีเอามาให้อย่างรวดเร็ว ไวยาตย์มองแวบหนึ่ง ไม่เอาก็คือไม่เอา เขากลับไปทันที เขาก็โมโหเหมือนกัน ก่อนหน้านี้ผู้หญิงคนนี้ดูถูกเหยียดหยามคุณธามนิธิมากขนาดนั้น เขาไม่มีทางปล่อยเธอไปง่ายๆเด็ดขาด ...... วันนี้ปาณีออกไปทำงาน นึกถึงเรื่องที่ไวยาตย์จะไปเอาทะเบียนบ้านที่บ้าน ในใจเป็นกังวลอย่างมาก แม่นิสัยเสียขนาดนั้น ขนาดอยู่ต่อหน้าคนในบ้านวิสิทธิ์เวชยังพูดจาขนาดนั้น คงทำให้ไวยาตย์ลำบากใจไม่น้อยเหมือนกันสินะ? มีแม่ที่เป็นแบบนี้ ปาณีก็รู้สึกเหนื่อยใจมากเหมือนกัน จึงอยากเลิกงานไวๆ เพื่อไปถามดูว่าสถานการณ์จะเป็นยังไงบ้าง แต่ว่า ยังไม่ทันเลิกงาน นภันต์ก็โทรมาหาปาณี “พี่” “มีอะไร?” สองสามวันนี้ปาณีรับสายเยอะมาก อารมณ์ไม่ดีนิดหน่อย มักรู้สึกว่านภันต์ก็เป็นคนที่แม่สั่งให้มาเกลี้ยกล่อมเธอเหมือนกัน ประเด็นคือ ถ้าหากฝนสิริเป็นห่วงเธอจริงๆก็แล้วไป แต่นี่ดันมาขัดขวางเธอเพื่อให้เธอไปแต่งงานกับจริม นภันต์พูดว่า “พี่อยู่ไหน เดี๋ยวผมไปหาพี่” “ทำไม? จะพาแม่มาอีกรึไง?” เดาได้เลยว่าหากฝนสิริเจอเธอก็จะร้องไห้โวยวายยกใหญ่ ดีไม่ดีอาจลากเธอกลับบ้านอีกด้วย แค่คิดปาณีก็รู้สึกรำคาญแล้ว “ไม่ใช่ แม่ให้ผมเอาทะเบียนบ้านไปให้พี่ พี่จะไปเรียนต่อไม่ใช่รึไง? ก็ต้องใช้ทะเบียนบ้านอยู่แล้วไม่ใช่หรอ?” นภันต์พูด “ผมคนเดียว แม่ไม่ได้มาด้วย พี่วางใจได้ ครั้งนี้ผมไม่หลอกพี่แน่นอน” แต่เดิมวันนี้เขากำลังเล่นเกมกับเพื่อนอยู่ แต่ถูกฝนสิริลากตัวออกมา เพื่อให้เขาเอาทะเบียนบ้านไปให้ปาณี นภันต์ก็รู้สึกแปลกใจเหมือนกัน แม่ที่อยากจะห้ามปาณีแต่งงานแทบไม่ทัน ทำไมจู่ๆถึงดีกับปาณีขนาดนี้ล่ะ? ...... ตอนที่นภันต์มาถึง ไม่เพียงแต่นำทะเบียนบ้านมาให้เท่านั้น แต่ยังมีอาหารขึ้นชื่อของบ้านเกิดตัวเองอีกที่ใส่มาเต็มถุง ยื่นไปให้ปาณี “อ่ะ”