ตอนที่ 111

ต๭นที่ 111 ปาณีเห็นเขาถือทะเบียนบ้านมา เธอเอามาเปิดดู ใช่จริงๆด้วย…….. เธอรู้สึกประหลาดใจมาก แม่เอาทะเบียนบ้านมาให้เธอแล้วจริงๆ ? แถมยังให้นภันต์ส่งมาให้เธอด้วยตนเอง นภันต์ยื่นของกินเล่นถุงหนึ่งให้กับปาณี “นี่ให้พี่ด้วย แม่ให้ผมเอามาให้พี่ บอกว่าพี่ชอบกินของพวกนี้ ” ในวัยเด็ก ปาณีก็ชอบทานของพวกนี้ บางครั้งแม่ก็ซื้อกลับมา ตอนนั้นเธอเป็นคนที่ดีใจที่สุด ตั้งแต่ที่รู้ว่าแม่ไม่ให้ตัวเองไปเรียนหนังสือ หลังจากที่ปาณีก็เริ่มคัดค้าน แม่ก็ไม่เคยมีสีหน้าที่ดีกับเธอแล้ว แต่ตอนนี้ไม่เพียงแต่ส่งทะเบียนบ้านมา คุณอา และยังซื้อของกินเล่นมาให้เธออีกด้วย ปาณีถาม “ แม่ไม่ได้ป่วยหรอ?’’ นภันต์ส่ายหัว เขาก็ไม่เข้าใจเหใอนกัน “ ผมก็ไม่รู้เขา เมื่อวานตอนกลับไปเขายังโกรธมากอยู่ และเล่าเรื่องพี่ให้กับญาติทั้งหลายฟัง โวยวายจะตาย และวันนี้ก็เปลี่ยนท่าทีอย่างกะทันหัน อ่อใช่แล้ว แม่ยังให้ผมมาบอกกับพี่ว่า…….. ดูว่างเมื่อไหร่จะนัดเธอกับครอบครัวพี่เขยมาทานข้าวด้วยกัน แม่เลี้ยงเองเพื่อเป็นการขอโทษเรื่องวันนั้น’’ “……”ปาณีพอฟังแล้ว ก็รู้สึกประหลาดใจ แต่เธอก็ยังโมโหนิดนึง เลยอดไม่ได้ที่จะบ่นว่า “ตอนนี้เขาอยากจะขอโทษ? มันยังทันมั้ย ” ตอนนั้นบ้านวิสิทธิ์เวชวางตัวลงและมีท่าทีดีต่อเขาขนาดนั้น แต่แม่ไม่เคยให้เกียรติ ทำให้ทุกคนอึดอัดไปหมด และทำให้คนในครอบครัวคุณอาเสียใจ…. แล้วตอนนี้เขากลับอยากมาขอโทษซะแล้ว นภันต์“ไม่ว่าจะทันหรือไม่ทัน ตอนนี้การเปลี่ยนแปลงของแม่ก็เป็นเรื่องดีสำหรับพี่ ไม่ใช่หรือ” มันดีกว่าแม่ไปตำหนิปาณีกับธามนิธิต่อหน้าญาติ ปาณี“ พี่รู้แล้ว” เธอมองไปที่ท้องฟ้าข้างนอก และมองไปทางนภันต์ “เธอละ ? มาดึกขนาดนี้ ไม่กลับบ้านวันนี้หรอ? ” “ไม่เป็นไร กะว่าจะหาโรงแรมนอนที่นี่สักคืน” นภันต์ “ตอนแรกผมอยากมาที่นี่ แต่พ่อแม่ไม่ยอมให้ผมมา ” เขาไม่อยากไปเรียนปล้วจริงๆ อยากมาที่นี่ แต่ที่บ้านไม่อนุญาต ปาณีถาม“งั้นฉันให้เงินเธอ” “ไม่ต้องหรอก ” นภันต์พูด“ทุกวันนี้เธอทำงานก็หนักอยู่แล้ว ผมมีเงิน คุณอา แม่ให้ผมแล้ว…. งั้นผมไปก่อนนะ? ระหว่างทางมาเขาได้นัดพวกเพื่อนๆในสำนักแล้ว ตอนนี้อยากรีบไปเจอ ปาณีพยักหน้า นภันต์เพิ่งไป…. ส้มโอก็เดินเข้ามา ตั้งแต่งานวันเกิดของครูตนัสนั้น ส้มโอได้ช่วยเธอไป ความสัมพันธ์ระหว่างเธอสองคนเลยสนิมสนมกัน ส้มโอมองดูทางที่นภันต์ไป ก็ถาม“นั่นใครอะ ” “น้องชายฉัน” “ห้ะ ! น้องชายเธอหล่อจังเลย” ปาณีมองดูส้มโอที่กำลังหลงไหลอยู่ ก็อดหัวเราะไม่ได้ ตอนค่ำ ปาณีถือถุงของกินเล่นกับทะเบียนบ้านที่นภันต์ให้มากลับไปถึงบ้าน ธามนิธิกับไวยาตย์ต่างก็อยู่ “ คุณอา” ปาณีวางถุงของกินเล่นไว้โต๊ะข้างๆ ธามนิธิขมวดขิ้วอย่างดุตาล “วันนี้เธอกลับมาดึกแล้ว” ตอนนี้4 ทุ่มแล้ว ธามนิธิกำลังจะให้ไวยาตย์ไปรับเธอ ปาณีบอก “วันนี้งานเลิกดึกไปหน่อย” ปาณีทำงานในร้าน เลยเลิกงานดึกไปหน่อย “ ทีหลังอย่าหางานเลิกดึกๆแบบนี้มาทำ ”ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ห้ามปาณีไปทำงาน แต่เขาก็ไม่วางใจเธอกลางดึกๆแบบนี้ยังอยู่ข้างนอก ปาณี“ฉันจะพยายามค่ะ” เธอเดินเข้ามา เท้าที่ใส่รองเท้าแตะอยู่ขาวเนียม นิ้วเท้าสวยมาก ขาคู่นั้นทั้งเรียวยาวทั้งเล็กผอม..... รูปร่างขาของปาณีดูดีมาก ทำให้คนที่มองอดหวั่นไหวไม่ได้ ธามนิธิจ้องมองขาของเธอ อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ปาณีพอเห็นไวยาตย์ ที่อยู่ข้างๆและพูดว่า“ คุณไวยาตย์ วันนี้คุณไปที่บ้านฉัน คุณให้เงินให้แม่ฉันแล้วใช่ไหมคะ”