ตอนที่ 113

ต๭นที่ 113 “ห้ะ?” ปาณี“คุณรีบไปนอนเถอะค่ะ” เขาอยู่ เธอจะนอนหลับได้ไง ธามนิธิมองมาที่ปาณี“ทำไม มีปัญหาหรือ” “…….” ปาณีจะกล้ามีปัญหาสักที่ไหน “งั้นฉันนอนก่อนแล้วนะ” “ ผม ธามนิธิมองดูผมที่ยังไม่แห้งของเธอ “ ไม่เช็ดผมให้แห่วก่อนแล้วค่อยนอน เธออยากเป็นไข้หรือ ” เขาพูดตั้งหลายรอบหลายครั้ง แต่ปาณีก็ไม่เคยจำสักที ปาณี “ เช็ดไปมันลำบากอะ” ผมเธอยาวมาก ทุกครั้งต้องใช้เวลาเช็ดนานมาก เบื่อจะตาย ธามนิธิมองไปที่เธอ “ เอามา ผมเช็ดให้” “ …… ” ปาณียื่นผ้าขนหนูส่งให้ธามนิธิ “ มันยุ่งยากจริงๆ ” “ผมไม่กลัวมันจะยุ่งยาก ” ปาณีนั่งอยู่ตรงหน้าเขา มีคุณอาอยู่ เธอรู้สึกอบอุ่นใจมาก เธอก็เลื่อนดูโทรศัพท์ไปพักหนึ่ง ธามนิธิพลางเช็ดผม พลางถามเธอว่า “ เมื่อก่อนเธอก็นอนแบบนี้เลยหรือ” “ ตอนนี้อากาศมันร้อน เดี๋ยวก็แห้งแล้ว ” บางครั้งเธอกลับถึงบ้านเหนื่อยมาก ก็ขี้เกียจไปเช็ดมัน ธามนิธิมองดูปาณีที่นั่งอยู่ข้างหน้าเขา แล้วเช็ดผมให้เธออย่างตั้งอกตั้งใจ ในเรื่องที่ดูแลเธอ เขามักจะมีความอดทนมาก และไม่กลัวความลำบากด้วย ธามนิธิพูดอย่างจนใจ “ เธอนี่ ไม่ค่อยใส่ใจเรื่องสุขภาพของตนเองเลย ต่อไปถ้ารู้สึกลำบาก ก็ไปหาผม ” “ ได้หรือคะ” ปาณีไม่กล้าเชื่อที่ให้ธามนิธิเช็ดผมให้เธอ ถึงแม้เธอจะกลัวความยุ่งยาก แต่ให้เขามาช่วยเธอเช็ดผม เธอไม่สามารถอ้าปากไปได้ ธามนิธิพูดว่า “ ทำไมไม่ได้ ผมไม่กลัวความยุ่งยาก” ปาณีอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ธามนิธิถามด้วยเสียงต่ำ“หัวเราะอะไร” “ ก็คือคิดถึงเมื่อก่อนตอนอยู่เมืองชลธี เพิ่งจะเห็นหน้าคุณอาแค่ 2 ครั้งเอง ไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งคุณอาจะช่วยเช็ดผมให้หนู” ปาณีอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ธามนิธิในตอนนั้นดูเย็นยะเยือกมาก! แต่ตอนนี้ ถึงแม้ตอนที่เขาพูดกับเธอก็ยังคงจริงจังอยู่ เธอก็รู้สึกหวานใจมาก ธามนิธิพูดว่า “ผมกลัวว่าเธอจะไม่สบาย ขี้เกียจมานั่งดูแลผู้ป่วย ” “ งั้นถ้าหากว่าฉันไม่สบาย คุณอาก็ยังต้องมาดูแลหนู่อยู่ดี ” ถึงแม้เขาจะพูดอย่างนั้น แต่ถ้าถึงเวลานั้นจริงๆ เขากลับเป็นคนที่ดูแลเธออย่างรอบคอบกว่าคนอื่น ไม่นาน เขาก็เช็ดผมให้ปาณีเสร็จเรียบร้อย เขาวางผ้าหนูแล้วพูดปาณี“ไปนอนเลย” ทันใดนั้นปาณีก็ยื่นมือไปจับมือของธามนิธิ “คุณอา ” ธามนิธิมองมาทางปาณี ไม่ได้ออกเสียงพูด ปาณีมองดูสีหน้าของเขาแวบเดียว รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา“คืนนี้ หนูขอนอนกับคุรได้ไหมคะ” ธามนิธิ “……..” เมื่อคืนก่อนเธอก็ทำให้เขาไม่ได้นอนทั้งคืน วันนี้จะมาอีกหรอ ธามนิธิ“ นอนใครนอนมัน” “ แต่ว่าหนูอยากนอนกับคุณอะ ! ” ปาณีพูดต่อ“เราแต่งงานกันแล้วไม่ใช่หรอ นอนด้วยกันมันไม่ดีตรงไหน” ยังไงธามนิธิก็ไม่ทำอะไรเธอ แถมยังช่วยพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างเธอสองคนด้วย ปาณียินยอมนอนกับเขามาก ตอนที่อยู่บ้านวิสิทธิ์เวช เธอก็นอนด้วยกันกับธามนิธิ แต่พอกลับมาทุกครั้ง เขาก็ห่างกับเธอมาก ธามนิธิพูดว่า“ผมไม่ชอบนอนกับคนอื่น” “หนูก็ไม่ชอบเหมือนกัน ” ปาณีพูดว่า“แต่เมื่ออยู่ข้างๆคุณ หนูรู้สึกอบอุ่นมาก” เธออยากหาโอกาสคุยกับธามนิธิให้เยอะๆ ธามนิธิมองไปทางปาณี ขมวดคิ้ว “ไม่รู้เขินอายเลย” “ …….. ” ไม่ทันรอให้ปาณีพูด เขาก็พูดว่า “ ผมไปนอนแล้ว ” ตอนแรกยังบอกว่ารอเธอนอนแล้วค่อยไป ตอนนี้เขากลับหนีไปก่อนซะแล้ว