ตอนที่ 116

ต๭นที่ 116 เธอไปตามป้ายที่ติดอยู่ประตู ไม่นานก็เจอธามนิธิ ไวยาตย์เดินจูงวีลแชร์ที่มีธามนิธินั่งอยู่ และเดินมาพร้อมๆกับชลิต “ คุณอา ” พอเห็นธามนิธิ ดวงตาที่มืดดำของเธอก็เปล่งประกายขึ้น ราวกับได้เห้นแสงสว่างในความมืด เธอเดินมาถึงข้างหน้าของธามนิธิ “ คุณตรวจเสร็จหรือยัง ? ” โรงพยาบาลนี้ใหญ่มาก เธอเดินจนเกือบหลงทางไปแล้ว ธามนิธิ พูดว่า “อืม ” ตอนที่พวกเขาทักทายกัน ชลิตก็ยืนอยู่ข้างๆมองดูพวกเขาอย่างเงียบๆ ความดีใจในสายตาของปาณี และความอ่อนโยนในสายตาของธามนิธิ เขาล้วนเห้นได้ชัดเจน ปกติเวลาที่ธามนิธิมาตรวจร่างกาย แม้คนในบ้านก้ไม่เคยพามา วันนี้กลับพาเด็กสาวคนนี้ ยิ่งกว่านั้น เด็กสาวคนนี้ยังเรียกธามนิธิว่าคุณอา โอ้แม่เจ้า ! ธามนิธิเพิ่งจะอายุ 27 เองนะ! กลับโดนคนอื่นเรียกแบบนี้..... แล้วมองไปมี่ธามนิธิ เขากลับดูเหมือนเพลิดเพลินกับชื่อนี้มาก ชลิตเป็นคนตาถึง เขาดูออกว่าเด็กสาวคนนี้ได้รับการปฏิบัติไม่เหมือนกัน ถึงแม้จะเดาฐานะของเธอออกแล้ว แต่เขาก็อดความอยากรู้อยากเห็นไม่ได้“คนนี้คือ....” “ ภรรยาผม” ธานิธิตอบ น้ำเสียงของเขาเหมือนมีความภาคภูมิใจอยู่ ยังไม่เคยเจอเวลาที่เขารีบร้อนอยากจะแนะน้พผู้หญิงคนหนึ่งให้กับคนอื่น หลังที่เขาหมั้นกับนลินแล้ว ทุกคนล้วนรู้ว่านลินจะต้องแต่งงานกับเขาแน่ แต่ตอนที่ออกไปข้างนอก เขาไม่เคยริเริ่มแนะนำสักที นลินต่างหากที่ต้องริเริ่มแนะนำตนเอง เทียบอยากจะให้ทุกคนรู้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับธามนิธิ ชลิตมองไปที่ปาณี และพูดอย่างสุภาพ “ สวัสดีครับ คุณนายวิสิทธิ์เวช ” เขามีมารยาทมาก ชลิตเป็นผู้ชายที่อ่อนโยน แถมเขายังเป็นหมอด้วย ยิ่งดูอ่อนนุ่มขึ้น ปาณีมองไปที่ป้ายชื่อที่ติดหน้าอกของเขา ถึงแม้คุณหมอชลิตจะเรียกเธอแก่ไปแล้วสิบปี แต่เธอก็ยังยิ้มอย่างมีมารยาท และถามว่า“สวัสดีค่ะคุณหมอ อาการของคุณอาเป็นยังไงบ้างคะ” นิสัยของธามนิธิ ปาณีรู้ดี แม้ตนเองเขาก็ยังไม่อยากจะพาไปเลย ถ้าเธออยากรู้ผลตรวจร่างกาย ไปถามคุณหมอตรงๆดีกว่า ชลิตเหลือบไปที่ธามนิธิ สีหน้าของธามนิธิดูเคร่งขรึมมาก ดูท่าขคงไม่อยากจะบอกให้ปาณีทราบ เขายิ้มแล้วพูดว่า“ยังดีครับ” คำตอบของเขไม่ค่อยชัดเจน ปาณีฟังไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่ เธอยังอยากจะถามต่อ ก็ได้ยินธามนิธิพูดขึ้น“เราไปกันเถอะ” “ อ่อ ” ปาณีเลยจำใจตามธามนิธิไป ก่อนไป เธอก็ยังไม่ล้มเลิกความพยายามที่จะถามเขา โบกมือกับชลิต“คุณหมอชลิต ลาก่อนค่ะ” สร้างความสัมพันธ์ไว้ก่อน ทีหลังค่อยไปสอบถามอาการของธามนิธิกับเขา ปาณีเป็นคนที่ดูครั้งแรกรู้สึกธรรมดา แต่พอยิ้มขึ้นมา ก็ทำให้คนรู้สึกทั้งโลกสว่างสดใสไปหมด แม้ชลิตก็โดนเธอทำให้ใจลอยไปนิด ทันทีนั้นเขาก็เข้าใจว่าทำไมธามนิธิถึงโดนเด็กหญิงคนนี้จำหัวใจไปแล้ว เขายังไม่ได้คิดมาก ก็ได้ยินธามนิธิออกเสียงฮึ่ มองดูสภาพที่ยิ้มแย้มของปาณี เขาก็รู้สึกไม่สบายในเหมือนมีก้างปลาติดอยู่ลำคอ ไวยาต์ก็ดูออกแล้ว ไม่คิดเลยว่าคุณชายธามของเขายังเป็นคนขี้หึง เขาพูดว่า“ปาณี รีบตามมา” “ หนูมาแล้ว ๆ ” ปาณีรีบวิ่งไปสองก้าว แล้วตามพวกเขาไป รถจอดอยู่ข้างนอก หลังธามนิธิขึ้นรถ ปารีก็ไปนั่งข้างๆเขา ปาณีมองดูธามนิธิ“คุณอา ตอนนี้เราจะไปไหน”