ตอนที่ 117

ต๭นที่ 117 ธามนิธิไม่ได้พูดอะไร ปาณีปรากฏว่าสีหน้าของเขาดูมืดครึ้ม ไม่รู้เขาคิดอะไรอยู่ ปาณีถามว่า“คุณเป็นอะไรหรอ” ไวยาตย์นั่งอยู่ข้างหน้า รู้สึกอึดอักมา ยังจะมาถามอีกว่าเป็นอะไรอีกหรอ ก็โดนเธอทำให้โกรธไง อยู่ดีๆไปทักทายกับชลิตทำไม คราวนี้จะดูว่าเธอจะง้อเขายังไง แต่ปาณียังไม่ปรากฏว่าธามนิธิกำลังโกรธอยู่ เมื่อขึ้นไปบนรถ เธอรู้สึกโล่งใจขึ้น แล้วเอียงตัวพิงไปที่ไหล่ของธามนิธิ“ง่วงจัง วันนี้ตื่นแต่เช้า หนูนอนแป๊บนะ ถึงแล้วค่อยเรียกหนู” ตอนที่เธอรอธามนิธิที่เลานจ์ รอจนเธอง่วง เธอเลยออกมาหาเขา เดิมธามนิธิรู้สึกไม่ค่อบสบายนิดๆ เขาเป็นคนเผด็จการ มีความเป็นเจ้าของสูง โดยเฉพาะตอนนี้เขามีใจให้ปาณีแล้ว เห็นเธอไปพูดคุยกับผู้ชายคนอื่นแม้ประโยคเดียวเขาก็รู้สึกไม่พอใจ แน่นอน ความไม่พอใจนี้เป็นด้านอารมณ์เท่านั้น ยังไม่ถึงขนาดอิจฉา ดังนั้น เมื่อปาณีทั้งตัวเอียงเข้ามา กลิ่นอายที่เย็นช้าของเขาก็จางหายไปทันที คนอื่นไปง้อเขา แม้จะเอาใจไปเพียงไหนก็ยังง้อไม่ได้ แต่ปาณี ไม่ต้องง้อเขาก็ดีขึ้นเองแล้ว ไวยาตย์เห็นสีหน้าของธามนิธิเปลี่ยนหน้าดูขึ้น อยากจะกดไลค์ให้เธอในใจ ทีหลังถ้าคุณธามโกรธ เพียงแค่ให้ปาณีมาก็พอแล้ว สถานที่กินข้าวนัดอยู่ที่โรงแรม ปกติคนที่ชวนธามนิธิไปกินข้าว มักจะเลือกโรงแรมชั้นสูง รสชาติดีไม่ดีไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญคือต้องมีหน้า ปาณีเตินอยู่ข้างๆธามนิธิ พูดว่า“เรามากินข้าวที่นี่หรอ” ธามนิธิ“อื่ม” “ได้ข่าวว่าอาหารที่นี่ไม่อร่อยเป็นที่สุด แถมยังแพงด้วย”ปาณีรู้สึกมันเปลืองเงินมาก ไวยาตย์พูดว่า“ที่นี่เป็นคนอื่นจองไว้ คุณก็อดทนไปนิด” ปกติตอนนัดออกมากินข้าวล้วนเป็นคุยงานไป ใครจะไปสนอาหารอร่อยหรือไม่อร่อย เสี่ยววินาทีต่อมา กลับได้ยินธามนิธิพูดว่า“ทีหลังให้พวกเขาเปลี่ยนที่อื่น” “.......”ไวยาตย์อยากจะใส่ตาขาวจริงๆ คุณชายธาม ถึงแม้คุรจะรักภรรยา แต่รักถึงขนาดนี้มันก็มากเกินไปแล้วนะ พอพวกเขาเพิ่งออกจากลิฟต์ ก็เห็นเวทัสกับติรยาออกจากลิฟต์ข้างๆ “ปาณี คุณอาธาม”แม้ก่อนหน้านี้โดนธามนิธิจัดการไปครั้งหนึ่ง แต่ติรยาดูเหมือนไม่โกรธเลยแม้แต่น้อย อยู่หน้าธามนิธิ ยังคงมีมารยาทเหมือนเดิม เธอไม่ได้โง่ ถ้าเธอไปมีเรื่องกับธามนิธิ แถมยังไม่สนไม่แคร์ธามนิธิ งั้นอนาคตเธอคงยากที่จะแต่งงานกับเวทัสแล้ว สายตาของเวทัสมองไปที่ปาณีแวบเดียว แล้วก็ไปทักทายกับธามนิธิ“คุณน้าชาย” ธามนิธิตอบรับไป เพราะติรยาอยู่ เขาเลยไม่ค่อยพูดจา ไวยาตย์พูดว่า“พวกคุณอยู่นี่ได้ไง” “มากินข้าวค่ะ”ติรยายิ้มทักทายกับไวยาตย์“สวัสดีค่ะ คุณอาไวยาตย์” ไวยาตย์ก็ไม่ค่อยมีความกระตือรือร้นต่อเธอ เขารู้ว่าธามนิธิไม่ชอบติรยา แล้วเขาเป็นคนของธามนิธิ ก็ต้องรู้ความชอบของเจ้านายตนเองดี เผื่อจะทำให้เขาไม่พอใจ ปาณีมองดูเวทัสกับติรยา ราวกับไม่ได้มองเห็น เวทัสเอ่ยปากพูดก่อน“สวัสดีคครับ น้าสะใภ้” นี่เป็นครั้งที่เขาทักทายกับเธอแบบนี้ ปาณีอดไม่ได้ที่จะเขม็งเขา นี่เขาบ้าหรือไง ก่อนหน้านี้เขายังยอมตายไม่อยากเรียกเธอว่าน้าสะใภ้ นี่เขาเป็นอะไรไปตอนนี้