ตอนที่ 118
ตนที่ 118
เวทัสไม่พลาดสายตาที่ แปลกประหลาดของปาณี มุมปากของเขาอดยกขึ้นมาไม่ได้
ติรยามองไปที่ปาณี พูดด้วยความกระตือรือร้น“ปาณี เริ่มจะเปิดเทอมแล้ว ตอนเปิดเทอม เราไปสมัครเรียนด้วยกันนะ”
ปาณีพูดว่า“ไม่ต้อง”
ไปสมัครเรียนกับนังนี้เนี่ยนะ ? นอกจากเธอ สมองเพี้ยนไปแล้ว
ถึงแม้ปาณียังคงเย็นช้า แต่ติรยายังไม่ยอมแพ้“ปาณี เรื่องก่อนหน้านี้ฉันรู้ว่าเป็นฉันผิด ด้วยความมิตรภาพของเราในเมื่อก่อน เธอให้อภัยให้ฉันนะ ได้ไหม”
เหมือนว่าเธอแค่ไม่ได้ตั้งใจทำผิดไป ไม่ได้ตั้งใจไปทำร้ายปาณี
เมื่อก่อนตอนที่ปาณีกับติรยายังเป็นเพื่อนสนิทกัน ก็เชื่อใจเธอเสมอ คิดว่าติรยาเป็นคนดี แต่ตอนนี้...
เธอยกมุมปาก“อยากให้ฉันใหเอภัยเธอหรอ ได้สิ รอให้เธอโกนผมออกมาให้หมด แสดงความจริงใจ ฉันก็จะให้อภัยเธอ”
ที่เธอพูดแบบนี้ก็จงใจกลั่นแกล้งติรยา เพราะรู้อยู่แล้วว่าติรยาไม่ได้ไปบวชจริงๆ เธอมองดูปาณี และพูดอย่างอึดอัด“ปาณี.......”
“ อย่าเรียกแนแบบนั้น เราไม่ได้สนิทกัน ” ปาณีไม่อยากคุยเรื่องไร้สาระกับเธออีก เดินจากไปอย่างเย็นช้า
ธามนิธิเหลือบไปที่ติรยากับเวทัสแวบเดียว พูดกับไวยาตย์“เราก็ไปเถอะ”
เวทัสมองไปยังแผ่นหลังของปาณี รู้สึกว่าตนเองโดนพิษที่ชื่อปาณีลึกมาก ถึงแม้เธอจะพูดด้วยความเย็นชา แต่เขาก็ยังคงรู้สึกเธอเท่ห์มาก
ช่วงนี้เขายิ่งรู้สึกเสียใจที่บอกเลิกกับปาณีไปแล้ว
ติรยามองดูสภาพปาณีที่จองหอง ก็รู้สึกมโหมาก อดไม่ได้ที่จะตำหนิปาณี“นายดูเขาสิ ตั้งใจไม่อยากให้อภัยฉัน”
แต่เวทัสกลับไม่ได้หลอกง่ายเหมือนปกติ เขาเลิกคิ้มและพูดอย่างเย็นชา“เธอพูดเองไม่ใช่หรอว่าเขาง้อง่าย”
คำพูดของเขา ทำให้ติรยาไม่กล้าตำหนิปาณีอีก
ปาณีตามธามนิธิเดินเข้าห้องอาหารส่วนตัว คนที่เลี้ยงข้าวธามนิธิอยู่ในนั้นแล้ว เป็นผู้ชายอ้วนๆ ข้างกายเขามีผู้ช่วยที่ผอมๆสูงๆ พอมองเห็นธามนิธิ ชายอ้วนคนนั้นก็รีบเดินเข้ามา โค้งตัวไปจับมือกับธามนิธิ“สวัสดีครับท่านธาม”
เคยได้ยินชื่อของธามนิธิมานานแล้ว คนรอบข้างล้วนรู้เขา แต่คนที่ไม่คุ้นเคยมักจะเรียกเขาว่าท่านธาม
ไม่ใช่เพราะเขาอายุมาก แต่เป็นเพราะฐานะของเขา
ไม่มีใครนึกออกเลยว่าเขากลับหนุ่มขนาดนี้
ธามนิธิพูดว่า“เรียกชื่อก้พอ ไม่ต้องเกรงมาก”
“ไม่หรอกครับ”ชายอ้วนนั้นพูดว่า“ผมควรเรียกตามนั้นครับ”
ได้กินข้าวกับธามนิธิ เขารู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง
ไวยาตย์เข็นธามนิธิไปข้างๆโต๊ะอาหาร ปาณีก็นั่งลงที่ข้างๆเขา
การแต่งกายของปาณีดูธรรมดามาก ชายอ้สนคนนั้นก้ไม่ค่อยได้ใส่ใจ
วันนี้เลี้ยงธามนิธิมากินข้าว เขายังตั้งใจเอาผู้หญิงสวยๆมาเป็นเพื่อนให้ธามนิธิเป็นเฉพาะ
ก่อนมา ชายอ้วนก็กำชับไว้แล้วต้องเอาใจธามนิธิดีๆ ฉะนั้นผุ้หญิงนั้นก็พูดด้วยมารยาท“สวัสดีค่ะท่านธาม”
ผู้หญิงคนนี้สวยมาก ดูเหมือนเป็นนักศึกษา การแต่งกายก็แฟชั่นด้วย
ปาณีนั่งข้างๆอย่างเงียบๆ มองดูสาวสวยที่ชายอ้วนส่งให้ธามนิธิ รู้สึกอิจฉาคุณอาขึ้นมา
แค่ออกมากินข้าวมือเดียว ก็มีคนส่งสาวสวยมาให้ซะแล้ว
ธามนิธิมองดูผู้หญิงคนนั้นแวลเดียว แล้วไม่เคยมองอีก ราวกับว่าเธอไม่ได้มีตัวตนอยู่