ตอนที่ 121

ต๭นที่ 121 เถ้าแก่ร่างอ้วนท้วมพูดว่า “ที่ไหนกันครับ...... คิดว่าคุณนายวิสิทธิ์เวชคงไม่ชอบทานอาหารฝรั่งมากกว่านะครับ! พวกเราคนเมืองชยุตก็มักจะทานอาหารรสจัดกันอยู่แล้ว ครั้งหน้าเปลี่ยนร้านอาหารกันนะครับ” เพราะเขาเป็นคนที่มีประสบการณ์ต่อโลกใบนี้ และรู้จักแก้ไขสถานการณ์ตรงหน้าเพื่อไม่ให้ทุกฝ่ายอึดอัด ภรรยาของธามนิธิทานอาหารฝรั่งไม่เป็น นั่นก็แสดงว่าเธอไม่ชอบทานจริงๆ เพราะถึงยังไงเธอก็เป็นคนติดตามอยู่ข้างนายวิสิทธิ์เวช อยากกินอาหารฝรั่งแต่ไม่มีปัญญากินได้ยังไงกัน? ปาณีนั่งอยู่ข้างเถ้าแก่ร่างอ้วนท้วม พบว่าหลังจากที่ธามนิธิแนะนำตัวเธอว่าเป็นภรรยาของเขา ท่าทีของทั้งสองคนก็เปลี่ยนไป แม้กระทั่งสาวสวยที่เธอถามถึงพิธีชงชาเมื่อครู่ที่ไม่ยอมสนทนากับเธอ เพราะคิดว่าเสียเวลาถ้าคุยกับคนอย่างเธอที่ไม่รู้เรื่องชาเช่นนี้ ในเวลานี้ ท่าทีของเขาก็เปลี่ยนไปไม่น้อย เธอรินน้ำชาให้กับปาณี พูดว่า “ถ้าหากคุณนายวิสิทธิ์เวชสนใจในพิธีชงชา ครั้งหน้าติดต่อดิฉันได้นะคะ” ปาณีอมยิ้มพร้อมกับพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นก็รบกวนพี่สาวคนนี้แล้วนะคะ” “รบกวนที่ไหนกันคะ เกรงใจมากไปแล้วค่ะ” สาวสวยคนนี้ยิ้มได้อ่อนหวานมาก ปาณีไม่ได้ตอบอะไร แม้เธอจะไม่ได้พูด แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอโง่ แน่นอนว่าเธอรู้สึกได้อยู่แล้วว่าฝ่ายตรงข้ามดูถูกเธอเล็กน้อยในตอนแรก คุณอานี่ร้ายจริงๆ! พูดตำแหน่งของเธอออกมา นี่ตั้งใจตบหน้าพวกเขาชัดๆ! ไม่ว่าด้านไหนตัวเองก็สู้สาวสวยตรงหน้านี้ไม่ได้เลย คุณอาไม่เพียงแต่ไม่รังเกียจเธอที่ทำให้เขาเสียหน้าเท่านั้น แต่ยังแนะนำเธอให้คนอื่นรู้จักอย่างใจกว้างอีก ทำให้ปาณีตื้นตันใจเล็กน้อย อาหารมื้อนี้ แต่เดิมทั้งสองคนทำไปเพื่อจะเอาใจธามนิธิ ผลปรากฏว่า ตั้งแต่รู้ฐานะของปาณีแล้ว พวกเขาก็เปลี่ยนทิศทางมาเอาใจปาณีทันที ตั้งแต่เล็กจนโต ปาณีก็ไม่เคยถูกใครประจบสอพลอขนาดนี้มาก่อน เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าตำแหน่งภรรยาของธามนิธินี้มีน้ำหนักมากแค่ไหน แม้จะรู้ว่าครอบครัวของคุณอารวยมาก แต่ปาณีก็ไม่ได้รู้จักธามนิธิมากนัก หลังจากผ่านเหตุการณ์ในวันนี้ เหมือนเธอจะรู้สึกแล้วว่า คุณอาอาจจะเจ๋งมากกว่าที่เธอคิดไว้นะเนี่ย! จนถึงช่วงสุดท้ายของการทานอาหาร เถ้าแก่ร่างอ้วนท้วมก็มอบจี้ที่ทำจากหยกขาว (หยกเหอเถียน) ให้กับปาณี ก่อนหน้านี้ปาณีก็เคยศึกษาเรื่องหยก ดังนั้นจึงรู้ว่าหยกชิ้นนี้มีมูลค่ามหาศาล เธอกล้ารับที่ไหนล่ะ “ไม่ต้องค่ะ” ถ้าเกิดว่ารับมา ธามนิธิยังต้องติดหนี้บุญคุณคนอื่นฟรีๆอีก เธอไม่อยากหาเรื่องให้กับธามนิธิ แต่นิ้วมือเรียวยาวของธามนิธิกลับยื่นออกไปรับจี้หยกนั้นมา ธามนิธิเป็นคนมีสายตาที่เฉียบแหลม ดูออกได้ว่าหยกชิ้นนี้สามารถพบเจอได้ แต่ไม่สามารถเรียกร้องมาเป็นเจ้าของได้ เถ้าแก่ร่างอ้วนท้วมยอมเอาหยกชิ้นนี้ออกมา ก็ถือว่าเอาใจปาณีด้วยความจริงใจแล้ว ธามนิธิไม่ได้เป็นคนชอบหยกแต่อย่างใด ปกติก็ไม่ได้สนใจสิ่งของพวกนี้อยู่แล้ว แต่ว่า...... เมื่อเขาเห็นคนอื่นเอาอกเอาใจปาณี ในใจเขาก็มีความสุขมาก และยิ่งไปกว่านั้น ถ้าหากเขาตั้งใจซื้อของมีค่ามาให้ปาณีโดยเฉพาะ ปาณีก็อาจจะไม่รับก็ได้ หยกชิ้นนี้ถูกออกแบบมาเพื่อให้สุภาพสตรีสวมใส่ ดูๆไปแล้วก็เหมาะกับปาณีมาก ดังนั้น ของขวัญของเถ้าแก่ร่างอ้วนท้วมนี้ มอบได้ถูกใจเขาจริงๆ เขาพูดว่า “ในเมื่อเป็นความหวังดีของคุณชรัณ ก็รับไว้เถอะ!” นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเรียกชื่อของเถ้าแก่ร่างอ้วนท้วมนี้ ปาณีก็เพิ่งจะรู้ว่าเถ้าแก่ท่านนี้ชื่อคุณชรัณ ทันใดนั้นเถ้าแก้ร่างอ้วนท่วมนี้ก็รู้สึกเป็นเกียรติอย่างมาก ไม่ง่ายเลยที่สามารถทำให้เสี่ยวิสิทธิ์เวชจดจำชื่อของเขาได้ ธามนิธินำจี้หยกไว้ในมือของปาณี ง่ายเหมือนกับหยิบก้อนหินก้อนหนึ่ง และไม่กลัวเธอจะทำหายด้วย ขณะเดียวกันก็พูดกับเถ้าแก่ร่างอ้วนท้วมว่า : “พรุ่งนี้เข้าไปที่บริษัทเพื่อไปคุยเรื่องสัญญาได้เลยครับ” เถ้าแก่ร่างอ้วนท้วมอึ้งไปชั่วขณะก็ได้สติกลับมา นี่ธามนิธิยอมร่วมงานกับเขาแล้ว!