ตอนที่ 123

ต๭นที่ 123 “ก็เรื่องคุณอาของเธอนั่นแหละ” จันวิภาพูดว่า “อยากถามเธอสักหน่อย แต่ว่าเธอไม่รู้ก็ไม่เป็นไร” “คุณอาก็ไม่ได้บอกหนูทุกเรื่องหรอกค่ะ” ปาณีรู้ว่าธามนิธิไม่ได้เชื่อใจเธอมากนัก หรือพูดอีกนัยหนึ่งคือ เขาไม่เชื่อใจใครเลย คนอย่างเขา ไม่เชื่อใจใครเลยก็เป็นเรื่องปกติ “ไม่เป็นไร เขาก็เป็นอย่างนั้นแหละ เดี๋ยวก็ชินเนอะ อ้อ ใช่แล้ว......” จันวิภามองหน้าปาณี “ร่างกายของคุณอาเธอดีขึ้นนิดหนึ่งไหม?” ปาณีไม่ค่อยเข้าใจนัก จึงมองหน้าจันวิภาอย่างงงๆ จันวิภาพูดว่า “ฉันได้ยินน้าลำมุงพูดว่า ปกติพวกเธอแยกห้องนอนกัน ใช่ไหม?” พอพูดถึงคำว่านอน ปาณีก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดีนัก รู้สึกว่าพี่ต้องเปิดประเด็นอีกแล้ว แต่เธอก็ตอบกลับไปอย่างซื่อสัตย์ “ค่ะ” “ถ้าอย่างนั้น...... ปกติธามนิธิ...... มีความต้องการกับเธออย่างนั้นไหม?” จันวิภาถามอย่างจริงจัง เธอเคยถามปาณีก่อนหน้านี้แล้ว ตอนนี้ก็ยิ่งไม่ต้องเลี่ยงคำถามนี้อีก ปาณีมองไปยังจันวิภา รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย “ไม่มีค่ะ” เธอสามารถเข้าใจความรู้สึกของจันวิภาที่คาดหวังให้อาการของธามนิธิดีขึ้น แต่ว่าคุณอากับเธอแยกห้องนอนกัน จะมีความต้องการอย่างนั้นกับเธอได้ยังไง? ยิ่งไปกว่านั้น คุณอาขี้อายมากกว่าเธออีก จันวิภาพูดว่า “เฮ้อ ให้เขากินยาก็ไม่ยอมกิน เธอต้องช่วยเขาคิดหาทางด้วยนะ” “หนู?” จู่ๆก็ได้รับมอบหมายงานหนักขนาดนี้ ปาณีตื่นตระหนกเล็กน้อย จันวิภาหยิบถุงที่วางอยู่ข้างๆขึ้นมา “ฉันซื้อหนังสือมาให้เธอนิดหน่อย เธอลองเอากลับไปศึกษาดู” “หนังสือ?” ปาณีถามว่า “หนังสืออะไรคะ?” “เธอลองเอากลับไปดู” เห็นได้ชัดเลยว่าเป็นหนังสือที่ไม่สะดวกดูตอนนี้ ปาณีนั่งคุยกับจันวิภาหนึ่งชั่วโมงกว่าๆถึงจะกลับไป ระหว่างทางก็แวะปรึกษาเรื่องงานของพรุ่งนี้กับส้มโอก่อน จากนั้นเธอจึงค่อยกลับบ้าน เธอหิ้วถุงหนังสือกลับมาแล้ววางทิ้งไว้บนโซฟา เธอก็ไม่ได้ใส่ใจมันด้วย อากาศร้อนมากจึงเข้าไปอาบน้ำก่อน ตอนนี้อาบน้ำออกมา ก็พบว่าธามนิธิกลับมาแล้ว เขานั่งอยู่บนโซฟา ก็เห็นถุงนั้นพอดี จึงหยิบออกมาดู “นี่คืออะไร?” ปาณีใส่ชุดอยู่บ้าน เดินออกมา เห็นชื่อหนังสือพวกนั้นถึงกับหน้าร้อนผ่าวทันที พวก, ...... แม่เจ้า ทำไมพี่เป็นแบบนี้เนี่ย! ทำไมถึงซื้อหนังสือพวกนี้ให้เธอ เห็นได้ชัดเลยว่าธามนิธิเห็นชื่อหนังสือพวกนี้ด้วยเหมือนกัน สีหน้าเขาดูซับซ้อนมาก รู้ว่าปาณีชอบอ่านหนังสือ แต่ไม่คิดไม่ถึงว่าเธอจะชอบอ่านหนังสือพวกนี้ด้วย? เขามองไปยังปาณี “คิดไม่ถึงว่าเธอจะอ่านหนังสือกว้างขวางดีนะ” ปาณีวิ่งเข้ามาอย่างตกใจ อยากหยิบหนังสือพวกนี้ไป “ไม่ใช่ของหนูนะ! พี่ให้มาทั้งนั้น” ธามนิธิยกมือขึ้น ทำให้ปาณีแย่งหนังสือไปไม่ได้จนผลักธามนิธิล้มแล้วเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว เธอเพิ่งอาบน้ำมา บนตัวยังมีกลิ่นหอมของครีมอาบน้ำอยู่ ทันใดนั้นร่างกายของธามนิธิก็มีการตอบสนอง เขามองไปยังสีหน้าของปาณีที่อายจนอยากแทรกแผ่นดินหนี เสียงของเขาทุ้มมากขึ้น “พี่ให้หนังสือพวกนี้กับเธอทำไม?” ก็เพื่อให้คุณดีขึ้นไง! แม้ว่าจันวิภาจะไม่ได้พูด แต่ปาณีก็คิดถึงการสนทนาของเธอกับพี่ในวันนี้ สามารถเดาออกได้ว่าจุดประสงค์ของพี่คืออะไร แต่เธอคิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าพี่จะเอาหนังสือพวกนี้มาให้เธอ ใบหน้าของเธอก็ยิ่งแดงมากขึ้นไปอีก เธอพยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้นพร้อมกับพูดว่า “ไม่...... ไม่มีอะไรค่ะ”