ตอนที่ 128

ต๭นที่ 128 เหมือนเธอจะลืมไปนะ ว่าเธอเคยคบกับเวทัส! ถ้าหากธามนิธิรู้เรื่องนี้ ฉันจะคอยดูว่าเธอจะอยู่ในบ้านวิสิทธิ์เวชอย่างสงบสุขต่อไปยังไง ติรยาเก็บมือถือไว้ในกระเป๋า มองไปยังเวทัสที่กำลังเล่นเกมแวบหนึ่ง ก่อนหน้านี้ที่เธอไม่พูดเรื่องนี้เลย นั่นเป็นเพราะว่าเธอร้อนตัว กลัวคนอื่นจะรู้เรื่องที่เธอแย่งเวทัสมา แต่ว่าในตอนนี้ เธอไม่สนใจเรื่องพวกนี้อีกต่อไป ในเมื่อเวทัสไม่เห็นเธออยู่ในสายตา เธอก็ไม่อยากเห็นปาณีอยู่ในบ้านหลังนี้แม้แต่วินาทีเดียว ...... ห้าโมงเย็นกว่าๆ ฝนตกไปยกใหญ่ ธามนิธิที่บอกว่าจะกลับพรุ่งนี้ปรากฏตัวที่หน้าบ้าน ไวยาตย์เข็นเขาเข้ามาจากข้างนอก พอเห็นธามนิธิ ติรยาก็รีบลุกขึ้น “คุณอาธามนิธิ” ธามนิธิมองเธอแวบหนึ่ง ไม่ได้พูดอะไร ไวยาตย์เข็นธามนิธิไปจนถึงหน้าลิฟต์ จะขึ้นไปชั้นบนโดยตรง น้าลำมุงเห็นธามนิธิกลับมาล่วงหน้า จึงรีบเดินเข้าไปหา “คุณธามนิธิกลับมาแล้วหรอคะ?” “ปาณีล่ะ?” ทันทีที่ธามนิธิถึงบ้าน คนที่เขาใส่ใจมากที่สุดก็คือปาณี น้าลำมุงตอบว่า “นอนกลางวันอยู่ค่ะ ยังไม่ตื่น ให้น้าไปเรียกเธอไหมคะ?” ไหนๆอยู่บ้านไม่มีธุระอะไร ก็ให้เธอนอนต่อสักพักละกัน ธามนิธิพูดว่า “ไม่ต้องละ ให้เธอนอนต่ออีกหน่อย” เขาพูดกับไวยาตย์ว่า “เราไปห้องทำงานกันก่อน” ระหว่างทางโทรศัพท์ไปสองสาย ยังมีธุระที่ยังเคลียร์ไม่เสร็จอีกนิดหน่อย เพราะว่าธามนิธิกลับมาล่วงหน้า “ครับ” ไวยาตย์เพิ่งพูดจบ ประตูลิฟต์ก็เปิด เขาเข็นธามนิธิเข้าไป จู่ๆติรยาก็วิ่งเข้ามา “คุณอาธามนิธิคะ หนูมีเรื่องจะบอกคุณค่ะ” ธามนิธิมองไปยังติรยา พูดอย่างไม่พอใจว่า “ฉันยุ่งมาก” “เป็นเรื่องเกี่ยวกับปาณีค่ะ” ติรยากัดริมฝีปากตัวเองและกำหมัดไว้แน่น เธอรู้สึกตื่นเต้นมากที่คุยกับธามนิธิ เวทัสที่กำลังเล่นเกมอยู่ พอได้ยินคำพูดของติรยาก็มองเธอแวบหนึ่ง...... หลังจากธามนิธิได้ยินก็พูดว่า “มาหาฉันที่ห้องทำงาน” ...... นานๆฝนถึงจะตกทีหนึ่ง ลมที่พัดมาจากข้างนอกเย็นมาก ปาณีนอนอยู่บนเตียงใหญ่ ลืมตาขึ้นมาอย่างขี้เกียจ เธอมองดูเวลา พบว่าตัวเองหลับไปสองชั่วโมงกว่า จึงรีบเปลี่ยนชุดแล้วออกไปนอกห้อง ก็เจอกับน้าลำมุงพอดี “คุณหนูปาณีตื่นแล้วหรอคะ?” น้าลำมุงยิ้มพูดอย่างเมตตา “คุณธามนิธิกลับมาแล้วนะคะ เมื่อกี้ยังถามถึงคุณหนูอยู่เลยค่ะ” “คุณอา?” ปาณีแปลกใจเล็กน้อย “เขาบอกว่าจะกลับมาพรุ่งนี้ไม่ใช่หรอคะ?” “น่าจะกลับมาก่อนนะคะ ตอนนี้อยู่ในห้องทำงานค่ะ อ้อ ใช่แล้ว เหมือนแฟนสาวของคุณชายเวทัสไปหาเขาเพราะมีธุระนะคะ อยู่ในห้องนั้นเหมือนกัน อีกสักพักคุณหนูค่อยไปหาเขาก็ได้ค่ะ!” น้าลำมุงกลัวว่าเธอจะรบกวนพวกเขาคุยธุระกัน “ติรยา?” ปาณีรู้สึกไม่เข้าใจ “เขามาหาคุณอาทำไม?” คุณอาเกลียดติรยาจะตาย นอกจากว่า เธอกำลังคิดวางแผนอะไรอีก “ไม่ทราบค่ะ! เห็นทำสีหน้าจริงจังมาก....... อ้อ เหมือนจะบอกว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับคุณหนูนะคะ” น้าลำมุงมองไปยังปาณี พูดว่า “หรือไม่คุณหนูก็ลองไปดูไหมคะ?” ปาณีพยักหน้า มองไปทางห้องทำงาน นึกถึงเรื่องที่ติรยานัดเธอลงไปคุยวันนี้ เธอไม่ได้ไป แล้วยังบอกว่าเธอจะต้องเสียใจอีก ปาณียืนอยู่หน้าห้องทำงาน กำลังคิดว่าไพ่ในมือของติรยามีอะไรบ้าง ผลลัพธ์ที่ได้คือ มีเพียงไพ่ใบเดียว : เรื่องที่เธอเคยคบกับเวทัส แต่เดิมเธอคิดว่า ติรยาชอบเวทัสมาก และตั้งใจปรักปรำเธอว่าชอบเวทัสมาโดยตลอด น่าจะไม่พูดเรื่องนี้ออกไป แต่ว่า...... ถ้าหากเธอบอกเรื่องนี้กับคุณอาจริงๆล่ะ? จู่ๆปาณีก็รู้สึกหนักใจขึ้นมา