ตอนที่ 130

ต๭นที่ 130 แม้ปากจะพูดแบบนี้ แต่ในใจเธอกลับคิดว่า ถ้าหากปาณีโดนไล่ออกไป ก็จะไม่มีทางปรากฏตัวต่อหน้าเวทัสได้อีก ทั้งให้ธามนิธิไล่ปาณีออกไป และยังทำให้เวทัสรู้สึกว่าตัวเองช่วยเธออีก ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวจริงๆ เวทัสตกใจเล็กน้อย “เธอพูดไปแล้ว?” คิดถึงสถานการณ์บ้านของตัวเอง ที่ผ่านมาเขาจึงไม่กล้าพูด เพราะถึงยังไงนั่นก็เป็นน้าชายของเขา ทุกวันนี้ร่างกายของน้าก็เป็นแบบนี้อีก...... ไม่คาดคิดเลยว่าติรยาจะพูดออกไป แต่ว่า ลึกๆในใจของเวทัส กลับรู้สึกโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก ถ้าหากปาณีถูกไล่ออกจากบ้านวิสิทธิ์เวช เขาไปหาเธอ เธอก็คงไม่ปฏิเสธเขาแล้วมั้ง? ติรยาก้มหน้าลง เสมือนตัวเองได้เสียสละอย่างใหญ่หลวง “ใช่สิ! เพราะนายเลยนะฉันถึงยอมพูดออกไป ถึงเวลาถ้าทุกคนจะตำหนิฉัน นายต้องอยู่ข้างฉันนะ!” “รู้แล้วน่ะ” เวทัสมองเธอแวบหนึ่ง “งั้นฉันไปดูทางนั้นก่อน” ไม่แน่ว่าตอนนี้น้าคงกำลังทำให้ปาณีลำบากใจอยู่ ถ้าหากเขาไปในตอนนี้ ไม่แน่อาจจะช่วยอะไรปาณีได้บ้าง...... เวทัสคิดอย่างนี้ขณะเดินไปที่ห้องทำงาน ปาณีได้ผลักประตูเข้าไปแล้ว ธามนิธิกำลังนั่งอ่านเอกสารอยู่ ปาณีเดินเข้าไปหา “คุณอา” “หืม” เขานั่งอยู่ตรงนั้น สายตาจ้องมองเอกสารในมือตลอด มืออีกข้างก็ถือปากกาไว้และกำลังเขียนอะไรบางอย่าง ปาณีนั่งลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานเขา คิดถึงเรื่องที่คุณอารู้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเวทัสแล้ว กระวนกระวายใจมาก มือทั้งสองข้างของปาณีจับเข่าไว้แน่น เพียงแต่มองไปทางธามนิธิเท่านั้น ไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองควรจะพูดอะไรกับเขาดี กลับเห็นธามนิธิเงยหน้าขึ้น “ทำไมนั่งแล้วไม่พูดอะไรเลยล่ะ?” สายตาของดูนิ่งมาก เหมือนไม่ได้เกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่ว่า เมื่อกี้ติรยา...... ปาณีถามว่า “หนูเห็นติรยาเดินออกไปจากห้องนี้ เขาพูดอะไรกับคุณรึเปล่าคะ?” “ไม่ได้พูดอะไรนี่ ทำไมหรอ?” ธามนิธิมองไปทางปาณีอย่างสงบ ปาณีรู้สึกเกินความคาดหมายเล็กน้อย “เขาไม่ได้พูด?” มองไปยังท่าทางที่ตื่นเต้นของปาณี ธามนิธิยิ้มพูดว่า “ทำไม เธอมีความลับอะไรที่กลัวฉันจะรู้หรอ?” “......” ปาณีมองไปยังธามนิธิที่ไม่ได้ทำตัวผิดปกติแต่อย่างใด รู้สึกไม่เข้าใจ หรือว่าเมื่อครู่ ติรยาก็แค่หลอกเธอ? ในเวลานี้เอง เสียงเคาะประตูห้องทำงานก็ดังขึ้น ธามนิธิปิดแฟ้มเอกสารในมือ พูดว่า “เข้ามา” สิ้นคำพูดของเขา ก็เห็นเวทัสเปิดประตูเดินเข้ามา ปาณีก็มองไปทางเวทัส เวทัสสูงมาก ประมาณ 180 ซม. เมื่อก่อนตอนอยู่โรงเรียนเล่นบาสได้ดีมากเหมือนกัน เวทัสมองปาณีที่นั่งอยู่ตรงหน้าธามนิธิแวบหนึ่ง เดินเข้ามาด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย “คุณน้า” “หาฉันมีธุระอะไรหรอ?” ในความเป็นจริงธามนิธิอายุมากกว่าเวทัสไม่กี่ปี แต่ว่า บนตัวเขากลับมีอำนาจของคนที่เป็นผู้อาวุโสกว่า ทำให้เวทัสไม่กล้าประมาทต่อหน้าเขา เวทัสยืนอยู่หน้าธามนิธิ รู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก แต่ว่าโอกาสแบบนี้หายากมาก ดังนั้นเขาจึงรวบรวมความกล้าและพูดว่า “ขอโทษครับ ผมไม่ควรจะโกหกน้า แต่ว่า ผมชอบปาณีจริงๆนะครับ หวังว่าน้าจะช่วยให้พวกเราสมหวังกันได้”