ตอนที่ 131

ต๭นที่ 131 ปาณีรีบลุกขึ้นมา “เวทัส เธอบ้าไปแล้วใช่ไหม” เวทัสมองไปที่ปาณี นัยน์ตาสีน้ำตาลเต็มไปด้วยความขรึม “ฉันไม่ได้บ้าแล้วก็รู้ตัวดีว่ากำลังทำอะไรอยู่” ที่เขาทำแบบนี้ก็เพื่อเธอทั้งนั้น ธามนิธิมองไปที่เวทัสราวกับว่าไม่เข้าใจความหมายในสิ่งที่เขาพูด “สนับสนุน?” เวทัสพูดด้วยความจริงใจ “เมื่อก่อนตอนอยู่โรงเรียน ปาณีก็เป็นแฟนผมแต่ว่าพวกเราทะเลาะกัน เพื่อประชดผมเขาเลยมาอยู่กับคุณน้าชาย” ปาณีฟังสิ่งที่เวทัสพูดแล้วหมดคำพูดจริงๆ เขาเอาความมั่นใจจากไหนมาตัดสินว่าที่ตนเองอยู่กับคุณอาก็เพื่อประชดเขา? “เวทัสนี่เธอคิดว่าตัวเองสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ?” เวทัสมองไปที่ปาณีแล้วพูดว่า “ถ้าไม่ใช่เพื่อประชดฉันแล้วเธอทำไมไม่ไปอยู่กับคนอื่นทำไมต้องมาอยู่กับน้าชายของฉัน? เธอทำแบบนี้ก็เพื่อดึงดูดความสนใจจากฉันไม่ใช่หรือไง?’ ปาณีเกือบหัวเราะออกเสียง “ตอนที่ฉันรู้จักกับคุณอา ฉันยังไม่รู้เลยว่าเขาเป็นน้าของเธอสักหน่อย และที่สำคัญคือตอนนี้เราไม่มีอะไรมาเกี่ยวข้องกันแล้ว” ของที่เป็นของตัวเองคนอื่นแยกไม่ได้! แต่ถ้าแยกไปแล้ว สิ่งนั้นก็จะไม่ใช่ของตัวเองอีก ปาณีรู้ตั้งแต่แรกแล้วและได้ตัดขาดความคิดถึงที่มีต่อเขา แต่ตอนนี้เขากลับมาทำเหมือนยังมันตัดไม่ขาด ตลกจริงๆ! ความเย็นชาของปาณีทำให้เวทัสมีนัยน์ตาเศร้าไปชั่ววูบ ถึงตอนนี้แล้ว เธอยังไม่ยอมรับความรู้สึกที่มีต่อเขางั้นเหรอ? เขามองไปที่ปาณี “ความสัมพันธ์ที่เคยมีต่อกันเธอบอกจะลืมก็ลืมได้ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ? คำพูดที่เคยสัญญากันไว้เธอลืมไปหมดเลยหรือไง?’ สัญญาที่พวกเขาเคยพูดไว้ยังทำไม่สำเร็จเลย ตอนนี้เขาอยากอยู่กับเธอเพื่อทำคำสัญญานั้นให้สำเร็จ “เวทัส” ปาณีไม่อยากจะเชื่อ เขาหน้าด้านขนาดนี้ได้ยังไงกัน ตอนบอกเลิกกันเขาไม่เห็นคิดเรื่องพวกนี้ แต่ตอนนี้เขากลับมาพูดเรื่องพวกนี้ มันจะตลกมากไปแล้วนะ? ที่แท้แล้วเขาก็อยู่ฝั่งเดียวกับติรยา ต้องไล่ฉันออกจากที่นี่ถึงจะมีความสุขใช่ไหม? ทันใดนั้น ธามนิธิที่นั่งมองเขาทั้งคู่ก็ได้ออกเสียงไอเล็กน้อยทำให้ปาณีและเวทัสเงียบลงไป ตอนนี้ปาณีรู้สึกหงุดหงิดและอาย ไม่กล้าแม้แต่ยกหัวขึ้นไปมองหน้าคุณอา เวทัสพูดกับธามนิธิว่า “ผมชอบปาณีจริงๆ อยากอยู่กับปาณี อยากจะขอคุณน้าให้พวกเราได้สมหวังอยู่ด้วยกันเถอะ” ธามนิธิก็แค่ต้องการเจ้าสาวคนหนึ่ง คนนั้นจะเป็นใครมันก็ไม่สำคัญ แต่ว่าสำหรับเขา โลกทั้งใบนี้มีแค่ปาณีคนเดียว ธามนิธิมองไปที่เวทัสแล้วยิ้มเล็กน้อย “นายก็เรียกผมว่าน้าแล้วยังมาขอกับผมขนาดนี้ ผมจะกล้าปฏิเสธลงได้ไง” น้ำเสียงของเขาอ่อนโยน ปาณีมองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ นี่เขาตกลงแล้วเหรอ? อนุญาตให้เธออยู่กับเวทัส? ก็ใช่ ระหว่างเธอกับเขามันก็มีแค่ข้อตกลงที่ตั้งไว้ เธอจะเป็นเจ้าสาวให้เขาแล้วเขาให้ค่าเรียนให่เธอ แต่ตอนนี้เวทัสพูดขนาดนี้แล้ว เธอจะให้เขาไม่นับญาติตัวเองเพื่อช่วยเธอได้ไง! นัยน์ตาของเวทัสเต็มไปด้วยความสุข “ขอบคุณคุณน้านะครับ ผมรู้ว่าคุณน้าห่วงผมที่สุด” ธามนิธิมองไปที่ปาณีผู้ที่ไม่พูดสักคำแล้วมัวแต่ก้มหัว ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเศร้า เธอถามปาณีไปว่า “ปาณีเธอ ยอมให้โอกาสแล้วกลับไปอยู่กับเวทัสอีกรอบไหม” ปาณีไม่คิดว่าเขาจะถามคำถามนี้ได้สงบนิ่งขนาดนี้