ตอนที่151

ต๭นที่151 ผู้หญิงรักสวยทุกคน ปาณีก็เหมือนกันแต่ดีที่ปาณีไม่ใช่คนที่ผิวโดดแดดแล้วคล้ำง่าย ระยะทางห่างจากค่ายทหารไม่มาก ธามนิธิมองไปที่เธอ ไม่ได้รีบพูดอะไรสักอย่าง ไม่รู้ว่าเพราะอะไรแค่เธอมาอยู่ตรงหน้าให้เขาเห็น เขาก็รู้สึกเหมือนทั้งบ้านนี้เต็มไปด้วยสีสัน เห็นธามนิธิไม่พูดอะไรสักคำ ปาณีขมวดคิ้ว “ไม่ได้เจอกันตั้งยี่สิบวัน คุณอาไม่คิดถึงฉันบ้างไง” “ทำไมต้องคิดถึงเธอ?” สำหรับคำตอบตรงซื่อแบบนี้ของคุณอา ปาณีอ้วกเป็นเลือดได้เลย ก็ไม่ได้หวังให้เขาตอบแบบหวานๆอยู่ล่ะ! เธอทำหน้าตาใสซื่อ “งั้นก็ได้ ฉันไปหาข้าวกินที่น้าลำมุงแล้วกันเพราะยังไงคุณอาก็ไม่ได้อยากเจอหน้าฉัน……” เธอพูดเสร็จก็ลุกขึ้นเดินไปข้างนอก ธามนิธิมองไปที่เธอ รู้ทั้งรู้ว่าเป็นแผนของเธอแต่ช่วงนี้แต่ช่วงนี้มันรู้สึกคิดถึงเธอจริงๆสุดท้ายก็ทนไม่ไหวแล้วพูดไปว่า “กลับมา” ได้ยินที่ธามนิธิพูด ปาณีที่เตรียมจะก้าวออกไปก็รีบวิ่งเข้ามาแต่ครั้งนี้เธอไม่ได้นั่งตรงข้ามเขาแต่เธอกลับเดินไปกอดเขาจากข้างหลังแล้วใช้คางไปถูที่ไหล่เขาเบาๆ “ว่าแล้วว่าคุณอายังไงก็คิดถึงฉัน ใช่ไหม?” ธามนิธิ “……” เขารู้สึกผู้หญิงสมัยนี้ไม่มีความรักงวนสงวนตัวเลยสักนิดแต่เขากลับชอบที่เธอเป็นแบบนี้ ปาณีก็ไม่สนว่าเขาจะตอบอะไร พูดเองเออเองว่า “ไม่ได้เจอเกือบเดือนคิดถึงคุณอามาก!มักจะฝันถึงเธอบ่อยๆแต่พอนึกได้ว่าวันนี้ก็กลับมาเจอหน้าแล้ว เมื่อวานนอนไม่หลับทั้งคืนเลย” ธามนิธิยิ้มแล้วบอกว่า “ฉันว่าเธอน่าจะนอนไม่หลับเพราะมัวแค่คิดเรื่องของกินมากกว่า!” โดนฉีกหน้าแบบนี้ปาณีก็ไม่ยอมรับ “เปล่าสักหน่อย คิดถึงคุณอาจริงๆ” ธามนิธิแบมือ “มาข้างหน้านี้มา” ปาณีเดินไปข้างหน้าก็โดนธามนิธิกอดแน่น เธอมองไปที่คุณอาพออยู่ใกล้เขาที่ไรก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก พอนึกได้ว่าวันนี้ตัวเองโดนแดดมาทั้งวันกลิ่นเหงื่อคงเหม็นน่าดู “ฉันยังไม่ได้อาบน้ำ สกปรกมาก งั้นฉันไปอาบน้ำก่อน?” ธามนิธิมองตาเธอที่เอาหลบเพราะความขี้อาย รู้ว่าเธอหาข้ออ้างเพื่อจะหนีก็รู้สึกตลกขึ้นมา คนเมื่อกี้ที่เอาแต่หยอดเขาไปไหนแล้ว? เขาไปพูดใกล้ๆหูเธอ “เมื่อกี้ใครบอกคิดถึงฉันงั้นหรอ?” เพราะเธอพูดในระยะที่ใกล้เกินไป ปาณีรู้สึกทั้งหูของตัวเองแดงไปหมด เธอไม่กล้าสบตาธามนิธิ มองแต่ที่กระดุมบนเสื้อเชิ้ตดำเขา “ก็แค่พูดอ้อนให้คุณดีใจแค่นี้เอง คิดว่าจริงจังงั้นหรอ?” “ฉันจะไม่ว่าอะไรถ้าเธอยังอ้อนฉันต่ออีก” ธามนิธิพูดด้วยเสียงแหบบวกกับดวงตาที่สามารถมองจนคนเป็นรูได้ทำให้ปาณีอยากหนีไปซ่อน แต่ว่าตอนนี้เธออยู่ในอ้อมกอดของเขาแล้วจะหนีไปไหนได้ล่ะ? เธอตัดสินใจสบตาเขาพูดอย่างเคร่งว่า “ทำไมคุณอาแอบฉวยโอกาสจับตัวฉันล่ะ?” ธามนิธิมองที่เธอแต่ไม่ได้รีบตอบคำถาม นิ้วมือเรียวก็จับไปที่คางปาณีแล้วก้มหัวจูบลงบนลิปฝีปากเธอ นี่โทษที่เขาอย่างเดียวไม่ได้! เขาพยายามที่จะห้ามให้ตัวเองไม่ทำแล้ว แต่ว่าทุกคำพูดที่ออกจากปากของปาณีเหมือนกำลังอ่อยเขาอยู่ ทำให้เขาต้องใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดเพื่อมาปิดปากเธอให้ได้....... จูบของคุณอาทั้งนุ่ม ทั้งเย็น...... แม้ว่าเคยมีประสบการณ์มาแล้วหลายครั้งแต่ปาณีก็รู้สึกตื่นเต้นจนปิดตาแน่นมือก็ไม่รู้จะวางที่ไหน เขาจับมือเธอเบาๆให้สวมกอดเขาไว้ ทำให้ระยะของสองคนนี้ดูสนิทมากขึ้น