ตอนที่152

ต๭นที่152 แขนของปาณีคล้องไว้ที่คอของธามนิธิ แต่การกระทำเล็กๆนี้กลับทำให้ความรู้สึกเธอเปลี่ยนไปหมด เมื่อก่อนมักจะคิดว่าเราะคุณอาดีกับเธอ เธอก็เลยชอบเขา พึ่งแต่เขา...... แต่ว่าตอนนี้เธอกอดผู้ชายคนที่กำลังจูบกับเธออย่างดูดดื่ม ทำให้ในใจเธอมีอะไรแปลกๆที่กำลังเปลี่ยนไป ธามนิธิจูบปาณีเสร็จแล้วค่อยตอบไปว่า “อันนี้เขาเรียกว่าฉวยโอกาส” มือปาณีที่จับแขนของเขาไว้ยังไม่ได่ปล่อย กอดเขาไว้แล้วแก้มแดงและร้อนไปหมดแต่ก็ไม่อยากยอมแพ้ “ทำไมมีแต่คุณอาที่ฉวยโอกาสจากฉันได้อย่างเดียว? ฉันก็อยากทำบ้าง! งั้นคุณให้ฉันจูบกลับหนึ่งที?” ธามนิธิ “……” ในใจคุณอารู้สึกล่มสลายตลอด ทุกครั้งที่เขาอยากทำโทษเธอหน่อยแต่ก็โดนเธอเล่นกลับทุกที เขายังอยากพูดอะไรอีกแต่เสียงเคาะประตูดังขึ้น เสียงของไวยาตย์ “คุณธามนิธิครับ” “เข้ามา” ธามนิธิบอก ปาณีรับลงมาจากตัวของธามนิธิไปยืนไว้ข้างๆ ไวยาตย์เดินเข้ามา มองไปที่ทั้งสองคน “ที่แท้คุณปาณีก็อยู่ที่นี่เองหรอครับ” ปาณีตอบ “ฉันเห็นคุณไวยาตย์ไม่ว่างก็เลยมาหาคุณอาเอง คุณอาคะงั้นฉันไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยลงไปกินข้าวนะคะ” ถึงแม้เวลาที่เธออยู่กับธามนิธิ เธอกล้าทำทุกอย่างแต่อยู่ต่อหน้าไวยาตย์แล้วปาณีก็ยังเก็บอาการอยู่ กลัวไวยาตย์จะสังเกตเห็นความผิดปกติ ปาณีรีบเดินหนีออกไป พอปาณีเดินออกไป ไวยาตย์มองไปที่สายตาของธามนิธิ ดูมีความร่าเริงมากกว่าปกติ พอปาณีกลับมาทุกอย่างก็เปลี่ยนไปหมด ธามนิธิถาม “อาหารตอนเย็นเตรียมเสร็จหรือยัง?” “น้าลำมุงกำลังเตรียมครับ” “ให้น้าเตรียมอาหารเยอะหน่อย” รู้ว่าปาณีชอบกินคงจะอดความอยากมานาน ฟังน้ำเสียงของธามนิธิที่อ่อนโยนกว่าปกติ ไวยาตย์ยิ้มแล้วยิ้มอีก “รับทราบครับ” เมื่อก่อนปาณีอยู่ด้วยทุกวันเลยไม่รู้ว่าปาณีมีความสำคัญขนาดไหน แต่พอปาณีหายไปยี่สิบวันแล้วค่อยกลับมา ไวยาตย์ถึงรู้ว่าหากปาณีอยู่โลกนี้จะมีแต่ความสดใส ปาณีกลับถึงห้อง เข้าไปแช่อ่างอาบน้ำให้ร่างกายผ่อนคลาย ช่วงนี้ลำบากมาก ตอนอยู่ในค่ายรองเท้าก็ใส่ไม่สบาย ถูกับเท้าจนรู้สึกเท้าจะถูกถูเป็นรูไปเลย พอแช่ในน้ำแบบนี้ก็รู้สึกสบายมากๆ พอนอนลงไปก็นึกถึงภาพที่จูบกับธามนิธิเมื่อกี้ จูบนั้น…… เหอะ! เธอรู้สึกตัวเองยิ่งอยู่ยิ่งผิดปกติเป็นเพราะผลกระทบจากคุณอาแน่เลย! ปาณีอาบน้ำเสร็จคิดว่าคงไม่มีใครมาโผล่ในห้องเธอแน่นอนเลยห่อด้วยผ้าเช็ดตัวก็ออกมาข้างนอกแต่ปรากฏว่าธามนิธิมาอยู่ในห้องเธอ เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีดำนั่งบนเก้าอี้เข็นมองไปตัวของปาณีที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวห่อไว้ บังได้แค่หน้าอกกับก้น ไหล่และขาก็โชว์ไว้ข้างนอก บวกกับเธอพึ่งอาบน้ำเสร็จ ตัวเปียกๆแบบนี้ พอปาณีเห็นธามนิธิ ทำตัวไม่ถูกจนพูดติดอ่าง “คุณ…คุณอา… คุณมาทำไมคะ?” แล้วก็ไม่ออกเสียงสักนิดอีก ใบหน้าขรึมของธามนิธิทำเหมือนตัวเองไม่เห็นอะไรสักอย่าง “เธอลืมกระเป๋าไว้ ฉันเอามาให้” “ขอบคุณค่ะ ฉัน…ฉันไปใส่เสื้อผ้าก่อนนะคะ” นึกได้ว่าตัวเองมีแค่ผ้าเช็ดตัว ปาณีก็รีบเอาเสื้อผ้าที่วางไว้บนเตียงแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ