ตอนที่156

ต๭นที่156 เตียงใหญ่มาก ระหว่างสองคนยังมีช่องว่างเล็กน้อย ปาณีอยากอยู่ใกล้ธามนิธิจึงถามไปว่า “คุณอาคะ ฉันขยับเข้าไปได้อีกใช่ไหมคะ?” พึ่งพูดจบ ธามนิธิก็ยืดมือมาลากเธอเข้าอ้อมกอด ใช้เสียงต่ำๆพูดที่ข้างหูเธอ “แบบนี้ใกล้หรือยัง?” ปาณี “……” เธอแค่อยากอยู่ใกล้เขาแต่นี่ก็ใกล้กันเกินไปไหม? เธออธิบาย “ฉันไม่ได้หมายถึงแบบนั้น” “ฉันรู้” ธามนิธิกอดเธอแน่นขึ้น เป็นเขาที่อยากอยู่ใกล้เธอ อยากกอดเธอไว้ในอ้อมกอด โดยเฉพาะในหลายวันที่เธอไม่อยู่ ความคิดนี้ก็ขึ้นมาซ้ำๆในสมอง เธอคงจะไม่รู้ เขามีความคิดที่อยากมัดเธอไว้ข้างกายไม่อยากให้ไปไหน ปาณีนอนในอ้อมกอดของธามนิธิ ได้กลิ่นครีมโกนหนวดใต้คางเขาก็ทำให้สบายใจอย่างบอกไม่ถูก เธอพลิกตัวนอนพิงที่อกเขา กอดแขนเขาไว้ “งั้นฉันนอนแล้วนะ?” ธามนิธิก้มหัวแล้วจูบไปที่ผมเธอ “ไม่เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในโรงเรียนให้ฉันฟังหน่อยหรือไง?” เรื่องของเธอเขาอยากรู้ ถึงอาจจะเป็นแค่คำพูดไร้สาระ เขาก็ชอบฟัง ทั้งๆที่เมื่อก่อน เขาชอบความเงียบ เกลียดเวลาคนอื่นเสียงดัง…… “ไม่มีอะไรน่าเล่าเลยสักนิด!” ถึงติรยาจะน่าหมั่นไส้ก็เถอะแต่คุณอางานยุ่งขนาดนี้ปาณีก็ไม่อยากเอาเรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้ไปรบกวนเขา ธามนิธิกอดเธอไว้ในอ้อมกอด “ตามใจเลยเล่าอะไรก็ได้” “ใช่แล้ว” ปาณีคิดแล้วคิดอีกพอนึกได้หนึ่งเรื่อง “ในค่ายทหารของพวกเรามีอาจารย์ผู้สอนมาใหม่หน้าตาดีด้วยนะ” ทุกครั้งที่เห็นอาจารย์ธีรนัย ปาณีก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าคุณอาใส่เสื้อทหารมันเป็นยังไงกัน ธามนิธิ “……” ที่เขาถามมาตั้งนานสุดท้ายก็ได้คำตอบแบบนี้? ถ้ารู้งี้ไม่ถามจะดีกว่าอีก! แต่ว่าเรื่องก็เริ่มแล้วถ้าไม่พูดต่อไปอีกก็รู้สึกมันไม่ใช่อีก เขาเลยถามปาณีต่อ “หล่อขนาดไหน?” “หล่อก็แล้วกัน! ห้องพวกเรามีคนชอบเขาเยอะมากด้วย” “เธอก็ชอบ?” ธามนิธิฟังที่เธอชมเขาก็รู้สึกไม่สบายขึ้นมา จริงๆอยากรู้ว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นในโรงเรียนบ้างแต่เธอกลับมาชมผู้ชายคนอื่นว่าหล่อ! ปาณี “ก็ยังใช้ได้อยู่!” “‘ก็ยังใช้ได้’ นี่หมายความว่าไง?” ธามนิธิมองปาณีอยู่ในอ้อมกอด “ฉันไม่เกลียดแต่ก็ไม่ได้ชอบขนาดนั้น……” พอได้ยินเธอบอกว่าไม่ชอบ ธามนิธิก็แอบดีใจ เขาถามด้วยความอยากรู้ “ทำไมถึงไม่ชอบ?เพื่อนในห้องเธอชอบกันหมดไม่ใช่หรือไง?” ปาณีอยากจะบอกว่า : ฉันรู้สึกเขาไม่หล่อเท่าเธอ แต่พอเห็นสายตาจริงจังของธามนิธิแล้วเธอก็ไม่กล้าตอบแบบนี้ เธอถามกลับ “ถ้าเกิดฉันชอบเขา คุณอาจะโกรธไหมคะ?” ธามนิธิยกคิ้ว “หมายความว่าถ้าฉันไม่โกรธ เธอก็จะชอบเขาใช่ไหม?” ปาณีมองไปที่ธามนิธิใบหน้าที่เต็มไปด้วยความขรึม กลั้นหัวเราะไม่ไหว “ทำไม คุณอางอนหรอคะ?” เธอแค่รู้สึกว่าคนที่ใส่เสื้อทหารดูหล่อแต่น่าเสียดายที่เธอไม่เคยเห็นธามนิธิใส่เสื้อทหาร ธามนิธิจะยอมรับได้ไงว่าตัวเองงอน? เขาตอบแบบนิ่งๆ “ไม่ใช่” แต่มือเขากลับปล่อยตัวเธอแล้วยกหนังสือขึ้นมาอ่าน ถ้าอันนี้ไม่เรียกว่างอนก็บ้าแล้ว ปาณีง้อด้วยการไปกอดแขนเขาไว้ “คุณอาคะฉันผิดไปแล้ว ฉันจะไม่ชมว่าคนอื่นหล่ออีก ในโลกใบนี่คุณหล่อสุดแล้ว ดีไหมคะ?”