已经是第一章了
ตอนที่160
ตนที่160
เธอรู้สึกเสียดายที่ไม่รู้ก่อนว่าธามนิธิกับอาจารย์ธีรนัยรู้จักกันมาก่อน ถ้ารู้ตั้งแต่แรกอาจารย์ธีรนัยคงเห็นแก่คุณอาก็อาจจะปล่อยเธอบ้าง
แต่นี่กลับได้ยินธามนิธิว่า “ฝึกเยอะๆดีสำหรับเธอ”
นี่มัน……เป็นสามีจริงใช่ไหม!
คุณอาไม่รู้ว่าเธอลำบากขนาดไหนตอนอยู่ในค่าย?
อาจารย์ธีรนัยมองธามนิธิ “วันนี้ที่ผมมากับเมธีก็แค่อยากแวะมาทักทายหน่อยว่าสบายดีหรือเปล่าครับ?”
ธามนิธิ “ก็สบายดี”
เมื่อก่อนตอนอยู่ในค่าย พวกเขาสองคนเป็นฝ่ายธามนิธิ ธามนิธิได้ออกจากค่ายหนึ่งปีแล้วแต่พอเห็นเพื่อนร่วมทีมเมื่อก่อนในใจก็รู้สึกแปลกๆ
ต้องรู้ว่าเมื่อก่อนตอนอยู่ในค่ายมันเท่ขนาดไหน
ไม่เหมือนกับตอนนี้
ไวยาตย์มองไปที่ธามนิธิถึงอยู่ต่อหน้าสองคนนี้คุณธามนิธิไม่ได้แสดงอะไรออกมาแต่เขารู้ว่าการมาเจอสองคนนี้ในใจของธามนิธิคงเสียใจ
ทุกคนก็กลัวไปโดนแผลของธามนิธิเลยให้เวลาผ่านไปก่อนแล้วค่อยกล้ามาเยี่ยม
ปาณีนั่งอยู่ข้างๆฟังพวกเขาพูดคุยกันเงียบๆแล้วค่อยมารู้ว่าที่แท้ก็เป็นคนรู้จักของคุณอาตอนอยู่ในค่ายมาเยี่ยม
พอนึกถึงที่ตัวเองเข้าใจผิดว่าคุณอาจะมาหาเรื่องเขาความรู้สึกอับอายก็ขึ้นมา
ตายล่ะไม่มีหน้าไปเจอผู้คน!
อาจารย์ธีรนัยและอาจารย์เมธีก็ไม่ได้อยู่นานแค่มาคุยกับธามนิธิแป๊บเดียวก็ลุกขึ้น “งั้นพวกผมกลับก่อนนะครับไว้ครั้งหน้ามีโอกาสจะแวะเข้ามาอีกครับ!”
ถึงจะเรียกธามนิธิว่าพี่แต่การพูดคุยของทั้งสองคนก็แสดงความเคารพต่อธามนิธิอย่างมาก
แต่ตอนนี้แค่ธามนิธิได้ออกจากค่ายไปแล้วก็เลยไม่สะดวกเรียกเขาแบบเมื่อก่อน
ธามนิธิ “กินข้าวก่อนแล้วค่อยไปสิ”
อาจารย์ธีรนัย “ไม่เป็นไรครับพอดีรีบกลับไปอยู่”
วันนี้ตั้งใจหาเวลาว่างแวะมาเยี่ยมธามนิธิ
ธามนิธิรู้ว่าเขาไม่ว่างเลยไม่ได้พูดอะไรต่อแล้วให้ไวยาตย์ไปส่งแขก
“สองท่านเชิญครับ” ไวยาตย์พูดด้วยความมารยาท
ก่อนอาจารย์ธีรนัยไปเธอยิ้มให้ปาณีอย่างมีมารยาทแล้วก็เดินออกไป
ปาณีมองแผ่นหลังของทั้งสองคนรู้สึกสองคนนี้ขนาดเดินยังเหมือนมีลมพัดมา ทำให้ภาพผู้ชายทหารในใจเธอดูดึงดูดขึ้นมา
ธามนิธิมองปาณีเลยพบว่าเธอกำลังมองแผ่นหลังของสองคนนั้นอยู่!
โรคจิตไม่เปลี่ยนเลย!
“เธอกำลังมองอะไรอยู่?”
เสียงต่ำๆของธามนิธิทำให้สติของปาณีกลับมา
ปาณีมองธามนิธิ “ที่แท้คุณอาก็รู้จักกับอาจารย์ธีรนัยนี่เอง! เมื่อกี้อยู่ข้างนอกยังมาหลอกฉันอีกเล่นใหญ่ไปนะ!”
ธามนิธิมองปาณี “เธอปกป้องเขาขนาดนั้นฉันยังไม่ทันหาเรื่องอะไรเลยเธอยังมาบ่นอีก?”
“……” ปาณีมองธามนิธิอย่างหมดความมั่นใจ “ก็เขาเป็นอาจารย์ไง! ฉันก็นึกว่าคุณอางอนจนไปหาเรื่องเขา!”
“ในใจเธอฉันเป็นคนน่าเบื่อขนาดนั้นเลย?” เพราะแค่งอนเลยถึงกับเรียกเขามาสั่งสอนในบ้าน
ปาณีรู้ว่าตัวเองทายผิดเลยยิ้ม “ใช่ฉันคิดเองเออเองทุกอย่าง”
ธามนิธิดูเวลา “ดึกขนาดนี้แล้วไปกินอะไรกันเถอะ ฉันให้น้าลำมุงเตรียมไว้พอกินเสร็จตอนเย็นกลับบ้านไปเยี่ยมพ่อแม่กัน”
“ค่ะ” ทีแรกปาณีว่าจะไปหาอะไรกินพอเห็นอาจารย์ธีรนัยเลยลืมจนตอนนี้ยังไม่ได้กินเลย
已经是最新一章了
加载中
