ตอนที่ 169

ต๭นที่ 169 เขาจะรอดูว่า หลังจากที่ปาณีแต่งงานกับธามนิธิแล้ว อีกครึ่งชีวิตที่เหลือเธอจะใช่ชีวิตยังไง อยู่กับธามนิธิ ไม่ช้าก็เร็วที่เธอต้องร้องไห้แน่ๆ ตอนที่เวทัสกับชยรพลงไปถึงข้างล่างนั้น คนในห้องอาหารก็มากันครบแล้ว พ่อแม่ของธามนิธิ ยังมีจันวิภาอีก รวมทั้งปาณีและธามนิธิด้วย ปาณีนั่งอยู่บนเก้าอี้ กำลังแนะนำเมนูให้กับธามนิธิ“คุณอา ดูนี่สิคะ......” ธามนิธิมองไป อาหารที่อยู่บนจานตรงหน้าเขานั้น มีรูปเด็กผู้หญิงละเด็กผู้ชายที่แกะสลักจากหัวใชเท้า แกะสลัก ได้เหมือนจริงมาก เด็กผู้ชายหันหน้าไปอีกฝั่งอย่างเย็นชา เด็กผู้หญิงก็กำลังง้อเขาอยู่...... แม้ว่าใบหน้าจะแกะสลักออกมาได้ไม่ค่อยสวยอย่างพิถีพิถัน แต่ก็จับใจความสำคัญได้อย่างชัดเจน สมจริง ทำให้ คนดูปุ๊บแล้วรู้เลยว่าสิ่งที่เธอแกะสลักคือปาณีกับธามนิธิ ปาณีชี้เด็กผู้หญิงแล้วพูดว่า“นี่ให้คุณค่ะ และนี่ก็เป็นของหนู!” เธอคีบ‘ธามนิธิ’ด้วยคสามโกรธวางในจานของตัวเอง เธอมองไปยังธามนิธิ พูดว่า“คุณดูสิ หนูอุตส่าห์มอบตัวเองให้กับคุณแล้วนะคะ คุณอา คุณดีกับหนูที่สุดเลย ยัง โกรธหนูได้ลงอีกหรอคะ?” จันวิภาที่นั่งอยู่ข้างๆ ได้ยินสิ่งที่ทั้งสองคนสนทนาอย่างชัดเจน อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ“ปาณี เธอทำแบบนี้เป็น ด้วยหรอเนี่ย เก่งจังเลย” สามารถแกะสลักหัวไชเท้าให้เป็นแบบนี้ได้ จันวิภาไม่รู้เลยว่าควรชมปาณีว่าแกะสลักดี หรือชมว่าเธอเป็นคนมี ศิลปะอยู่ในตัวดี ปาณียิ้ม“แค่ทำเล่นๆค่ะ” ตอนเด็กๆที่บ้านไม่มีของเล่น แม่ของเธอก็ปลูกหัวไชเท้าไว้หลายแปลง ปาณีจึงถือการทำลายหัวไชเท้าเป็นของ เล่นบ่อยๆ ฝีมือการแกะสลักก็ดีมาก...... เพียงแต่ว่า นี่ไม่ได้มีความหมายใด เพราะถึงยังไงเธอก็ไม่ได้ตัดสินใจที่จะเป็นแม่ครัวอยู่ดี แต่สายตาของคนในบ้านวิสิทธิ์เวชนั้น นี่ถือว่าเก่งมากๆแล้ว! ฐิติพรรักธามนิธิมาก ดังนั้นเห็นปาณีกำลังง้อธามนิธิอยู่ ทำให้รู้สึกดีต่อปาณีเป็นพิเศษ ชมเธอใหญ่เลย“ฝีมือการ ทำอาหารของปาณีก็เก่งอยู่นะ! ก่อนหน้านี้ก็เคยได้ยินน้าลำมุงพูด แม่ยังไม่เชื่อเลย วันนี้ได้เห็นกับตาเองถึงจะเชื่อ นะเนี่ย” แค่เพียงหน้าตาของอาหารก็น่ารับประทานมาก จันวิภาเห็นด้วยอีกคน“ใช่! พี่ว่าต้องโพสต์ลงในกลุ่มเพื่อนของวีแชทซะแล้ว” เธอรีบหยิบมือถือขึ้นมา ถ่ายรูปไปสองสามใบ ปาณีหยิบตะเกียบขึ้นมา คีบอาหารให้กับชัยพรและฐิติพร ยิ้มพูดว่า“มาที่บ้านนานขนาดนี้แล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่ ทำกับข้าวให้พ่อแม่กิน พ่อคะ แม่คะ ลองชิมดูค่ะ ไม่อร่อยก็อย่ารังเกียจนะคะ” ชัยพรมองไปยังท่าทางของปาณี พูดว่า“ปาณีเกรงใจมากไปแล้ว” ฐิติพรมองไปด้วย ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเช่นกัน แม้ว่าที่บ้านของปาณีจะไม่มีอะไรเลย คุณแม่ของเธอถึงขั้นไม่มีเหตุผลเล็กน้อย แต่ว่าปาณีเป็นเด็กดีมาก และยัง เอาอกเอาใจธามนิธิอีก จุดนี้ทำให้ทุกคนในบ้านพึงพอใจมาก ธามนิธินั่งอยู่ข้างๆ มองไปยังปาณี ท่าทางเป็นเด็กดีและมีมารยาทมาก แต่เดิมตอนอยู่ชั้นบน ได้ยินว่าเธอทำ กับข้าวให้ตัวเองอยู่ เขาก็หายโกรธแล้ว ตอนนี้เห็นเธอในสภาพนี้อีก ใจอ่อนจนไม่รู้จะอ่อนยังไงแล้ว ปาณีนั่งกลับมาตามเดิม คีบอาหารให้ธามนิธิ“คุณอา ลองชิมอันนี้สิคะ ปกติคุณชอบกินม่กที่สุดเลย อร่อยไหมคะ?” ธามนิธิชิมไปคำหนึ่ง พยักหน้า“อร่อย” ใจถูกความหวานของเธอหลอมละลายแล้ว จะไม่อร่อยได้ยังไง? เห็นเขายอมพูดกับตัวเองสักที ปาณีจึงยิ้ม คุณอาเข้าใจเธอได้ก็ดี เธอกลัวมากจริงๆที่คุณอาจะโกรธเธอเพราะ เรื่องของชยรพ ธามนิธิมองไปยังปาณี ทันใดนั้นก็เห็นพลาสเตอร์ติดอยู่บนนิ้วของเธอ ขมวดคิ้วถามว่า“มือไปโดนอะไรมา?” ปาณีตอบว่า“ไม่เป็นไรค่ะ”