已经是第一章了
ตอนที่171
ตนที่171
โรงเรียนนั้นสบายกว่าโรงเรียนของปาณี ได้ฝึกแค่อาทิตย์เดียวก็เสร็จแล้ว
นภันต์ “วันนี้แม่มาเยี่ยมผมแล้วฝากผมเอาของมาให้พี่ด้วย”
“ของกินอีกแล้วหรอ?” ปาณีจำได้ว่าครั้งที่แล้วแม่ก็ฝากนภันต์เอาของกินมาให้
นภันต์ “ใช่! พี่ไม่รู้ว่าแม่เป็นห่วงเธอขนาดไหน! เจอใครก็ชมแต่พี่ยังบอกอีกว่าไม่ไว้ใจพี่เท่าไหร่เลยให้ผมมาหาเธอ”
“……” ปาณีรู้สึกหมดคำพูดแต่ก็ไม่แปลกที่แม่เธอจะทำเรื่องพวกนนี้ออกมา
แต่ว่าก่อนหน้านี้อยู่ต่อหน้าบ้านวิสิทธิ์เวชทำเรื่องแย่ๆไว้ ไม่รู้ว่าเอาความกล้าจากไหนถึงได้เล่าให้ทุกคนไปทั่ว
นภันต์พูดต่อ “ตกลงนะ? ครั้งที่แล้วพี่เลี้ยงผม ครั้งนี้ให้ผมเลี้ยงพี่นะ?”
“เธอจะเลี้ยงฉัน?” ปาณีพูดต่อ “เธอมีตัง แม่ให้?”
นภันต์ใช้ตังฟุ่มเฟือยแต่ว่าเพราะเป็นผู้ชาย แม่เลยปล่อยเขาตลอด ทุกครั้งที่ให้ค่าขนมก็จะให้เยอะกว่าปาณีนิดนึง
แต่ว่าปาณีก็หาเงินเลี้ยงตัวเองได้แถมอายุยังเยอะกว่านภันต์อีกก็เลยไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้สักเท่าไหร่
นภันต์ยิ้มแล้วยิ้มอีก “ฉันก็หาเงินเป็นนะ!”
“เธอเนี่ยนะหาเงินเป็น?” ปาณีรู้สึกแปลกใจ
นภันต์ “ช่วงนี้ผมรับงาน เขาเลยให้ตังผมแถม……ผมกลับไปเข้ากลุ่มใหม่ ไว้คราวหน้าค่อยเล่าให้แล้วกัน สรุปมาไม่มา?”
ปาณี “ไป”
เธอเองก็ไม่ได้เจอนภันต์นานแล้วเหมือนกัน
ถึงแม้ว่าแม่จะทำให้เธอไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่แต่นภันต์ก็เป็นน้องชายเธอ สองคนพี่น้องมาด้วยกัน นภันต์อายุน้อยกว่าเธอหนึ่งปี ก่อนขึ้นมัธยมศึกษาตอนปลายก็เรียนด้วยกันมาตลอดเลยมีความผูกพันกัน
ตัดสายเรียบร้อย ปาณีก็พูดเรื่องนี้กับธามนิธิ “คุณอาคะ ตอนเย็นหนูจะออกไปข้างนอกนะคะ”
ธามนิธิ “ไปไหน?”
“น้องชายจะเลี้ยงข้าวให้ฉัน หนูไปแป๊บเดียวก็กลับ ได้ไหมคะ?” ถึงเธอจะไปไหนก็ได้แต่เธอก็ชินกับการที่ต้องบอกธามริธิก่อนออกไปทุกครั้ง ทำให้ธามนิธิก็ไม่ค้องห่วงเธอด้วย
ธามนิธิก็ไม่ได้ห้ามเธอ “ไปสิ กลับมาเช้าหน่อยแล้วกัน”
จะมัดเธอไว้ในบ้านดูทีวีเป็นเพื่อนเขาทุกวันแล้วไม่ให้ไปไหนก็คงไม่ดี!
ปาณีดูเวลาแล้วยืนขึ้น “งั้นคุณช่วยบอกให้คุรพ่อคุณแม่แล้วก็พี่สาวด้วยนะ”
เธอพูดจบก็เดินเข้าห้องน้ำไปจัดการตัวเองไม่นานเธอก็ออกไปแล้ว
ปลายเดือนกันยายนในเมืองก็ไม่ได้ร้อนขนาดนั้นแล้ว ปาณีเดินเข้าร้านอาหารเห็นนภันต์นั่งอยู่โต๊ะที่ใกล้หน้าต่างรอเธออยู่
ปาณีเดินเข้าไป
นภันต์เอาของที่แม่ฝากมาให้เอาให้ปาณี “แม่ให้ผมมาบอกกับพี่ว่าถ้าว่างๆก็กลับบ้านบ้างนะ”
ปาณีเฉยนิ่ง “ค่อยว่ากันอีกที”
เธอรู้ถ้าตอนนั้นเธอไม่ปฏิเสธ ถ้าตอนนั้นคุณอาไม่ได้ตกลงช่วยเธอไว้ ทุกอย่างก็จะไม่ใช่แบบที่เป็นอยู่วันนี้
ชาตินี้ของเธอก็คงจะเสียไปกับแม่ฝนสิริ
คนอย่างปาณีเวลารักก็รักให้สุด เวลาเกลียดก็จะเกลียดให้สุดเหมือนกัน
อยู่ต่อหน้าคนที่ชอบเธอก็ดีไปหมดทุกอย่าง
อยู่ต่อหน้าคนที่เกลียดเธอก็จะแค้นนานเช่นกัน
สองคนพี่น้องกินข้าวไปมื้อหนึ่ง ระหว่างกินข้าว นภันต์ก็ได้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นช่วงนี้ให้ปาณีฟัง
ก่อนหน้านี้เขาก็เคยสมัครเข้าร่วมทีมแข่งขันแต่ก็แพ้ตั้งแต่รอบแรก เพื่อนร่วมทีมแข่งก็เลยไม่ทำกันแล้ว
เขาเลยเริ่มหาคนเข้าทีมอาชีพนักแข่งใหม่
ในทีมนี้ไม่เหมือนเพื่อนๆที่เล่นๆกันแล้วมาร่วมทีมกัน มีทั้งสปอนเซอร์และยังเชิญผู้เล่นมืออาชีพเก่ามาเป็นโค้ชสอยให้อีก……
已经是最新一章了
加载中
