已经是第一章了
ตอนที่174
ตนที่174
ปาณีเข็นเก้าอี้เข็นมาใกล้ๆ ตอนนี้ธามนิธิสามารถใช้แรงตัวเองขยับไปนั่งบนเก้าอี้เข็นแล้ว
ปาณีเข็นมาที่ข้างเตียงแล้วช่วยพยุงให้ขึ้นเตียง
ธามนิธินอนลงไปที่หมอนแล้วมองปาณีที่ห่มผ้าให้เขา สภาพของเขาในตอนนี้ต้องการคนดูแลแต่เธอไม่ได้แสดงท่าทีรังเกียจแม้แต่น้อย
อาจจะเพราะความปฏิเสธอย่างไม่มีเยื่อใยของนลิน มีสุวรรณ์มาเทียบจึงทำให้ข้อดีเล็กน้อยของปาณีอยู่ในสายตาของธามนิธิแล้วดูยิ่งใหญ่ขนาดนี้
ปาณีห่มผ้าให้ธามนิธิเสร็จแล้วไปปิดผ้าม่านแล้วค่อยขึ้นบนเตียง
เธอนั่งบนเตียงมองไปที่ธามนิธิ ท่าทีดูน่าสงสัยขึ้นมา
ธามนิธิมองใบหน้าเศร้าของเธอแล้วถาม “เป็นอะไร?”
ปาณีแบปาก “พรุ่งนี้หนูก็ต้องกลับหอแล้ว”
ต้องไปเผชิญหน้ากับติรยาที่ชอบก่อเรื่องทำให้คนทะเลาะกันแล้วก็ทีนาร์ที่โดนติรยากล่อมจนไม่ค่อยสนใจเธอ
พอเอาหอมาเทียบกับที่นี่แล้วอีกอันเป็นนรกอีกอันเป็นสวรรค์อย่างสิ้นเชิง
ธามนิธิ “ทำไมไม่อยากไปหรือไง?”
“มันก็ไม่เชิง” ปาณีไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น เธอมองไปที่ธามนิธิ “คุณอาคะหนูขอรูปคุณหนึ่งรูปนะ?”
อยู่ในหอไม่สะดวกคุยเฟสไทม์แต่เธออยากเจอเขามากๆ
ธามนิธิอึ้ง “รูป?”
“ไม่ได้หรอ” ปาณีพูดด้วยใบหน้าที่หวังว่าจะได้
ทำให้คนปฏิเสธเธอไม่ลง
ธามนิธิ “พรุ่งนี้เอาให้เธอ”
“เอาแบบที่ใส่เสื้อทหารนะ” ปาณีอยากเห็นว่าตอนที่ธามนิธิใส่เสื้อทหารมันเป็นยังไงกัน
ธามนิธิมองเธอ “อือ”
ตอนเที่ยงของวันที่สอง ปาณีและจันวิภาก็จัดการรายชื่อการ์ดเชิญแขกที่จะมาในงานวันแต่งงาน เป็นงานแต่งของปาณีและธามนิธิทั้งทีถ้าวันแต่งงานไม่มีครอบครัวฝ่ายปาณีมาสักคนปาณีก็คงรู้สึกไม่ดี
จันวิภาก็เลยให้ปาณีลงรายชื่อ
อันที่จริงทางฝนสิริตั้งแต่รู้ว่าธามนิธิมีสภาพครอบครัวที่ดีแล้วก็ไม่เคยมาขัดขวางอีกเลย
จันวิภา “เรื่องสินสอดลองกลับไปคุยกับแม่เธอดูจะต้องการแบบไหนบ้าง”
พอได้ยินคำว่าสินสอดปาณีก็รีบยกมือปฏิเสธ “ไม่ต้องแล้ว ฉันไม่ต้องการสักอย่าง”
จันวิภาเห็นปาณีปฏิเสธขนาดนี้ก็อดหัวเราะไม่ได้ “จะดีหรอ? เธอก็อุตส่าห์แต่งมาที่บ้านพวกเรา ไม่ให้เธอได้ไง!”
“ไม่เป็นไรจริงๆค่ะ” ปาณี “ถึงให้แล้วแม่ฉันก็เป็นคนได้ ไม่เป็นไรจริง”
เธอได้ของที่อยากได้จากธามนิธิแล้วอีกอย่างสำหรับแม่……ถึงแม้แม่จะเลี้ยงเธอมาหลายปี ลำบากมากแต่ตอนที่เธอสามารถเลี้ยงตัวเองได้ สิ่งที่ต้องรับผิดชอบเธอก็ทำดีแล้ว
เธอไม่อยากให้ตอนที่ตัวเองยังไม่ได้อยู่กับคุณอาก็ให้แม่ได้ผลดีจากบ้านวิสิทธิ์เวชเลย
เพราะว่าแม่เธอเป็นพวกไม่รู้จักพอ ได้ดีนิดหน่อยก็ไม่แน่ในอนาคตเธอจะเอามากกว่าไปอีก
เห็นสภาพที่ปาณูดแบบนี้แล้วจันวิภาก็ไม่ได้บังคับเธออีก แต่จะกลับไปปรึกษากับธามนิธิอีกที
ปาณียอมแต่งงานกับธามนิธิไม่ใช่เพราะเรื่องเงินทอง จันวิภารู้สึกซึ้งมาก
เพราะน้องชายตัวเองก็เดินไม่ได้แล้วก็คลอดลูกไม่ได้……แต่มีผู้หญิงยอมแต่งงานด้วย สิ่งที่พวกเขาให้ได้ก็รู้สึกมีแค่สิ่งของนอกกาย
已经是最新一章了
加载中
