ตอนที่ 183

ต๭นที่ 183 ฝนสิริมองไปยังจันวิภา ถามว่า “ถ้าอย่างนั้น ตอนที่เขียนชื่อ......” สิ่งนี้จันวาคิดไว้ตั้งแต่แรกแล้ว “คุณน้าวางใจได้ค่ะ จะเขียนชื่อของปาณีค่ะ” ฝนสิริพูดว่า “เขียนชื่อของลูกชายน้าเข้าไปด้วยได้รึเปล่า?” “......” หลังจากที่จันวิภาได้ยินคำพูดนี้แล้ว ถึงกับสงสัยว่าฝนสิริกำลังล้อเล่นอยู่หรือเปล่า คนปกติเขาจะพูดแบบนี้ออกมาได้หรอ? เรือนหอของปาณีกับธามนิธิ เธอมีสิทธิ์อะไรที่จะเขียนชื่อของลูกชายเข้าไป? จันวิภารู้ว่านิสัยของตัวเองดีมากแล้ว แต่ว่าวินาทีนี้กลับอยากหัวเราะออกมาเพราะความโมโห ไม่รอให้จันวิภาตอบ ปาณีลุกขึ้นยืนพร้อมกับพูดว่า “พอได้แล้ว” น้ำเสียงของเธอเย็นชามาก สายตานั้นจ้องมองไปยังฝนสิริ ฝนสิริตกใจไปชั่วขณะที่ถูกเธอจ้องแบบนี้ ปาณีพูดกับจันวิภาว่า “หนูรู้ค่ะว่าพี่ทำไปเพื่อหวังดีกับหนู อยากให้หนูแต่งเข้าบ้านอย่างมีสง่าราศี แต่ว่าการที่หนูคบกับคุณอา ไม่ได้หวังสิ่งของพวกนี้จริงๆค่ะ” สิ่งที่เธอต้องการ ก็แค่โอกาสในการได้เรียนต่อมหาลัย นอกจากนี้ เธอก็ไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น ปาณีมองไปทางฝนสิริอย่างเย็นชา เมื่อครู่เธออดทนมานานมาก แต่ตอนนี้ไม่สามารถทนดูอีกต่อไปได้แล้วจริงๆ สิ่งที่ฝนสิริพูดและสิ่งที่ฝนสิริทำ ทำให้เธอขายหน้าอย่างสิ้นเชิง เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ พูดกับจันวิภาว่า “แม้ว่าหนูจะเป็นลูกของแม่ และแม่ก็เป็นคนที่คลอดหนูมา แต่ว่าในสายตาของแม่ มีเพียงนภันต์ลูกชายคนเดียวเท่านั้น สำหรับลูกสาวอย่างหนูนั้น...... ไม่ช้าหรือเร็วก็จะกลายเป็นน้ำที่ถูกสาดออกไป ไม่ต้องพูดจาน่าฟังอะไรทั้งนั้น! แม่เป็นห่วงหนูจริงๆหรอ? ถ้าเป็นห่วงหนูจริง แม่จะไม่ให้หนูเรียนต่อหรอ? แล้วยังจะให้หนูแต่งงานกับคนอย่างจริมอีก?” ลูกของบ้านอื่นมีแต่ถูกพ่อแม่บังคับไปเรียนทั้งนั้น แต่เธอล่ะ? เธอแค่อยากได้โอกาสที่จะเรียนต่อ แต่กลับยากยิ่งกว่าไปสวรรค์อีก ฝนสิริพูดอย่างกินปูนร้อนท้องว่า “ปาณี ไม่ใช่นะ แม่เพียงแค่......” “เพียงแค่อะไรคะ?” ปาณีหัวเราะหึอย่างเย็นชา พูดอย่างไม่ไว้หน้าเลยว่า “ก่อนหน้านี้ที่ไม่รู้ว่าครอบครัวของคุณอารวย ท่าทีของแม่เป็นยังไง? ตอนนี้แม่ยังมีหน้ามาของเงินที่นี่อีกหรอ? ตอนนี้ที่พี่เขานั่งคุยเรื่องพวกนี้กับแม่ที่นี่ นั่นเป็นเพราะว่าเขาเป็นคนดีต่างหาก กลัวหนูจะได้รับความไม่เป็นธรรม แต่ว่า หนูกลับอยากถามแม่สักคำว่าแม่มีสิทธิ์อะไรมาเอาเงินพวกนี้?” ปาณีหายใจแรงเพราะความโกรธ หน้าอกของเธอก็ขึ้นๆลงๆไม่หยุด ความโกรธนี้เธอเก็บไว้มานานมาก ทุกครั้งที่นึกถึงแม่เลี้ยงตัวเองโตมาอย่างยากลำบาก เธอก็จะใจอ่อนทุกครั้ง แต่ว่าในตอนนี้ ถ้าให้เธออดทนอีก ไม่ช้าก็เร็ว เธอจะต้องเป็นบ้าตายเพราะแม่คนนี้แน่ๆ ฝนสิริถูกปาณีด่าจนพูดไม่ออก ผ่านไปครึ่งค่อนวันเพิ่งจะนึกคำพูดที่จะเถียงได้แค่คำเดียว “ฉันเป็นแม่ของแกนะ! ฉันก็สมควรได้รับเงินพวกนี้ ถ้าไม่เป็นเพราะฉัน แกจะโตมาได้ขนาดนี้หรอ?” “อ้อ” ปาณีตอบส่งๆ “ถ้าอย่างนั้นตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป หนูไม่ใช่ลูกของคุณอีก คุณก็ไม่ใช่แม่ของหนูอีกต่อไป พวกเราตัดขาดความสัมพันธ์กันวันนี้เลย!” “แกพูดอะไรนะ?” ฝนสิริอึ้งไปชั่วขณะ คิดว่าปาณีกำลังพูดเพราะความโมโห ปาณีกำหมัดของตัวเองไว้แน่น เพื่อแสดงให้เห็นว่าตอนนี้เธอตัดสินใจอย่างเด็ดขาดแล้ว พูดกับจันวิภาว่า “พี่ สินสอดทองหมั้น หนูไม่เอาแม้แต่บาทเดียว ถ้าหากพี่รู้สึกว่าไม่สบายใจ ต้องให้แม่หนู ถ้าอย่างนั้นหนูก็จะไม่แต่ง!” เธอยอมที่จะไม่แต่งงาน และไม่มีทางยอมให้แม่ของเธอได้เงินจากบ้านวิสิทธิ์เวชแม้แต่บาทเดียว ธามนิธิที่นั่งอยู่ข้างๆ หลังจากได้ยินคำพูดของเธอ หรี่ตาลงเล็กน้อย จันวิภาอึ้งไปสักพัก และไม่คิดเลยว่าปาณีจะเด็ดเดี่ยวขนาดนี้ ฝนสิริโกรธจนตาแทบทะลักออกมา คิดยังไงก็คิดไม่ถึงเลยว่า ปาณีจะพูดคำพูดพวกนี้ออกมาได้!