ตอนที่ 184

ต๭นที่ 184 เพื่อที่จะให้ตัวเองไม่ได้รับค่าสินสอด เธอถึงขั้นไม่แต่ง! สมองเธอมีปัญหารึไง? ฝนสิริถามอย่างไม่อยากเชื่อว่า “ปาณี แกบ้าไปแล้วหรอ?” “คนที่บ้าเป็นคุณต่างหาก” ปาณีมองไปยังฝนสิริ “ตั้งแต่วันที่หนูออกมาจากบ้าน หนูก็ไม่ได้คิดว่าพวกคุณเป็นพ่อแม่แล้ว! คุณ...... ไม่คู่ควรที่จะเป็นแม่ของหนู!” ฝนสิริลุกขึ้นด้วยความร้อนรน “มีลูกสาวบ้านไหนที่ตัดขาดกับแม่? เสียดายที่ฉันให้แกเรียนมาขนาดนี้ ตอนนี้แกกลับพูดจาอกตัญญูแบบนี้!” น่าโมโหจริง! ฝนสิริแทบจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ อยากจะไปตบปาณีสักสองสามที ปาณีตอบว่า “คุณคลอดหนูและเลี้ยงดูหนูมานานขนาดนี้ รอหนูทำงานแล้ว หนูจะคืนคุณแน่นอน! แต่ว่า ครอบครัวของพวกเขาไม่ได้ติดค้างอะไรคุณ คุณไม่มีสิทธิ์จะเอาเงินแม้แต่บาทเดียว” “แก......” ฝนสิริยังอยากจะพูดอะไรต่อ ปาณีขี้เกียจเถียงกับเธอ จึงหยิบมือถือโทรหานภันต์ “นายรีบมารับแม่กลับไปเดี๋ยวนี้!” ในโลกนี้ก็คงมีแต่นภันต์เท่านั้นที่จะมีปัญญาจัดการกับฝนสิริได้ ฝนสิริเห็นว่าตัวเองคุยกับปาณีไม่รู้เรื่อง มองไปยังจันวิภา กลัวว่าจันวิภาจะถือเป็นเรื่องจริง กลัวว่าเงินที่จะถึงมือแล้วแท้ๆกลับหายไปในพริบตา จึงยิ้มพูดว่า “ปาณีไม่รู้เรื่องอะไร เธอก็พูดไปงั้นๆแหละ เรื่องบ้านไม่ต้องใส่ชื่อลูกชายของน้าแล้วจ้ะ เขียนชื่อปาณีก็พอ แต่ว่าเรื่องค่าสินสอด..... เมื่อกี้ตกลงกันแล้วนะคะ คงผิดคำพูดไม่ได้มั้ง?” ความสนใจของจันวิภาตกอยู่บนตัวของปาณี ยังไม่เคยเห็นท่าทางโกรธของปาณีอย่างนี้มาก่อน ไม่มีสงสัยใดๆสำหรับความตั้งใจของปาณี พูดกับฝนสิริว่า “ขอโทษด้วยนะคะ ถ้าหากฉันให้คุณ ปาณีก็จะไม่แต่งงาน ดังนั้น เงินนี้ฉันให้ไม่ได้ค่ะ” “ไม่หรอกจ้ะ” ฝนสิริพูดอย่างเอาใจ “ฉันเป็นแม่ของเขา ฉันจะให้เขาแต่งงาน เขาก็ต้องแต่ง” ในเมื่อตกลงรับปากเรื่องงานแต่งงานนี้แล้ว ปาณีจะไม่แต่งไม่ได้! ฝนสิริรู้สึกมาโดยตลอดว่าตัวเองเป็นแม่ของปาณี สามารถตัดสินใจทุกอย่างแทนเธอได้ ปาณีวางสาย มองไปยังท่าทางของฝนสิริ ยิ้มอย่างประชด น้ำเสียงของจันวิภาเย็นชาลงทันที “เรื่องนี้ ฉันเคารพในการตัดสินใจของปาณีค่ะ เธอเป็นลูกของคุณ ไม่ใช่ทาสของคุณ” มองไปยังท่าทีของฝนสิริที่ไม่เห็นหัวปาณีเลย จันวิภาก็รู้สึกโกรธ ถ้าหากเธอมีลูกสาว คงต้องรักเธอมากแน่ๆ และเลี้ยงดูเธออย่างกับเจ้าหญิง ฝนสิริไม่รู้ที่จะรักษาสิ่งมีค่านี้ไว้จริงๆ ฝนสิริเริ่มใจร้อน “แต่ว่า เมื่อกี้ก็คุยกันแล้วนี่ จะผิดคำพูดได้ยังไง?” จันวิภาไม่มีท่าทีที่จะคุยต่อ พูดกับไวยาตย์ว่า “ไวยาตย์ ส่งคุณอากับคุณน้ากลับไปด้วย” พอเห็นเงินที่กำลังจะถึงมือหายไปในพริบตา! ฝนสิริโมโหจนแทบจะเป็นลม เธอพุ่งเข้ามา จับคอเสื้อของปาณีไว้ ด่าไปด้วยร้องไห้ไปด้วย “ฉันเลี้ยงแกมานานขนาดนี้ แกกลับทำอย่างนี้กับฉัน! ปาณี ฉันมีลูกอย่างแกได้ยังไง?” ปาณีไม่ได้ตอบอะไรทั้งนั้น ดวงตากลมโตคู่นั้นมองไปยังฝนสิริอย่างกับกำลังมองตัวตลก เธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมแม่ถึงเป็นแบบนี้? พอคิดถึงตรงนี้ ก็รู้สึกเศร้าใจขึ้นมา ไม่นานนัก นภันต์ก็มาถึง ในขณะที่เขามาถึงนั้น ปาณีก็นั่งอยู่บนโซฟา ฝนสิริยังคงด่าปาณีต่อหน้าทุกคน บอกว่าปาณีไร้ความรู้สึก อกตัญญู ...... แต่ว่า ไม่ว่าเธอจะด่ายัง ปาณีก็ไม่ไหวหวั่น เธอยืดหยัดหนักแน่นในการตัดสินใจของเธอ แม้แต่บาทเดียวก็จะไม่ให้แม่ได้ไปเด็ดขาด