ตอนที่ 186

ต๭นที่ 186 แม้จะเป็นประโยคคำถาม แต่ว่าเธอพูดไปเพื่อระบายเท่านั้น ในเวลานี้ เธอเพียงแค่อยากหาใครสักคนเพื่อระบายความไม่สบายใจ ธามนิธิไม่ได้พูดแทรกแต่อย่างใด เพียงแต่อยู่เป็นเพื่อนเธออย่างเงียบ พอเธอระบายจนเสร็จ ธามนิธิจึงถามเธอว่า “พูดจบยัง?” ปาณีมองไปยังธามนิธิ พยักหน้าหน้าตอบแต่ว่าทำไมสายตาของคุณอา...... ดูไปแล้วเหมือนจะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่? แน่นอนว่าธามนิธิไม่พอใจเป็นอย่างมาก! เขามองไปยังปาณี ไม่ได้คิดจะปล่อยเธอไปง่ายๆอย่างนี้อยู่แล้ว “เมื่อกี้ตอนอยู่ข้างล่าง เธอพูดใช่ไหมว่าเธอจะไม่แต่งงานแล้ว?” “.......” ปาณีไม่คาดคิดเลยว่า จุดสนใจของคุณอากลับอยู่บนเรื่องนี้ เธอแกล้งไอแปบหนึ่ง พูดว่า “หนูก็แค่พูดไปงั้นๆแหละ ทำไมคุณถึงคิดเป็นจริงเป็นจังไปล่ะคะ?” “แน่ใจนะว่าแค่พูดล้อเล่น?” ธามนิธิจ้องตาของปาณีด้วยความสงสัย ถ้าหากให้แม่ของปาณีได้เงินไป ด้วยนิสัยของปาณีแล้ว น่าจะกล้าล้มเลิกงานแต่งจริงๆ ปาณีกอดแขนของธามนิธิไว้ “หนูผิดไปแล้ว ครั้งหน้าไม่กล้าอีกแล้วค่ะ” ในสถานการณ์แบบนั้น ปาณีพูดเพราะหมดทางเลือก นี่เป็นแม่ของเธอ คนในบ้านวิสิทธิ์เวชต้องเห็นแก่หน้าเธอ ไม่กล้าทำอะไรเกินเลยอยู่แล้ว ดังนั้น เธอจึงต้องจัดการด้วยตัวเอง ธามนิธิทำสีหน้าหยิ่งยโส แต่ไม่ได้พูดอะไร เขาไม่ได้เป็นคนง้อง่ายขนาดนั้น! ปาณีพูดอย่างเอาอกเอาใส่ว่า “คุณอา อย่าโกรธหนูเลยนะคะ! คุณก็รู้ว่าหนูแค่ล้อเล่น” “......” ธามนิธิทนไหวอยู่แล้วที่จะไม่คุยกับเธอ ปาณีเห็นธามนิธิไม่พูดอะไร พูดขู่ด้วยเสียงดุว่า “ถ้าคุณยังไม่สนใจหนูอีก หนูจะจูบคุณแล้วนะ!” ธามนิธิ “......” คำพูดนี้ของปาณี เกือบทำให้เขากลั้นอาการไว้ไม่อยู่ เธอเป็นผู้หญิง ทำไมถึงพูดเรื่องนี้ออกมาได้โดยหน้าไม่เปลี่ยนสีเลย? วินาทีต่อมา ปาณีก็เงยหน้าขึ้น หอมลงบนแก้มของเขาทีหนึ่ง ริมฝีปากนุ่มนิ่มนั้น เพียงแค่แตะลงบนแก้มเขาเบาๆ แต่กลับทำให้หัวใจของเขาเต้นแรง หลังปาณีหอมแก้มธามนิธิเสร็จ ก็พูดเสียงเบาว่า “อยากให้หนูหอมแก้มก็พูดตรงๆสิ!” ธามนิธิถูกเธอหว่านเสน่ห์จนโงหัวไม่ขึ้น แต่ว่า ผู้ชายอกสามศอกอย่างเธอ จะยอมรับได้ยังไงว่าหลอกให้เธอหอมแก้มเขา? เขาพูดด้วยน้ำเสียงหล่อเหลาว่า “ดึกแล้ว ไปอาบน้ำได้แล้ว” “อื้ม” ปาณีมองไปยังเขา “เพราะฉะนั้น คุณไม่โกรธแล้วใช่ไหมคะ?” “......” ธามนิธิมองเธอแวบหนึ่ง “ครั้งนี้ปล่อยเธอไปก่อน ถ้ามีครั้งหน้าอีก......” “จะไม่มีครั้งหน้าแน่นอนค่ะ” ปาณีพูดต่อคำพูดของเขา และพูดอย่างรับประกันว่า “แม้ว่าคุณจะไล่หนูไป หนูก็ไม่ไปหรอก! หนูไปอาบน้ำก่อนนะ?” “ไปสิ” ได้ยินเธอรับประกันแบบนี้ ธามนิธิสบายใจขึ้นไม่น้อย แต่บนใบหน้ายังคงสีหน้าของความเย็นชาไว้ ดีที่ปาณีชินที่เขาเป็นอย่างนี้แล้ว เธอเข้าไปในห้อง หยิบเสื้อผ้าที่จะเปลี่ยนและเข้าไปในห้องน้ำ เห็นเธอกลับมาเป็นคนที่ร่าเริงเหมือนแต่ก่อนแล้ว ธามนิธิถึงจะวางใจลง ...... เช้าวันที่สอง ทั้งสองคนกำลังนั่งรับประทานอาหารเช้าอยู่ในห้องอาหารของบ้านวิสิทธิ์เวช ปาณีมองไปยังธามนิธิ คิดถึงอีกไม่นานตัวเองก็จะแต่งงานกับคุณอาแล้ว ยังรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย ธามนิธิพบว่าปาณีกำลังแอบมองเธออยู่ ถามว่า “บนหน้าฉันมีอะไรติดอยู่หรอ?” “เปล่าค่ะ” ปาณีมองไปยังใบหน้าที่หล่อเหลาของเธอ เมื่อถูกเขาจับได้ เธอก็ไม่แอบมองเขาอีกต่อไป แต่กลับมองเขาซึ่งๆหน้า “คุณหล่อขนาดนี้ หนูมองแปบหนึ่งจะเป็นอะไรไป?” “......”ธามนิธิมองไปยังเด็กดื้อคนนี้ ยกน้ำขึ้นมาดื่ม จนปัญญากับเธอจริงๆ