ตอนที่ 189

ต๭นที่ 189 ในกลุ่มของ Weibo มีเพื่อนที่ชื่อ ‘เด็กสมาร์ท’ คนหนึ่งส่งข้อความมาให้เธอ “แอนนี่ วันนี้ขึ้นเป็นประเด็นค้นหายอดฮิตเลยนะ!” เด็กสมาร์ทคนนี้เป็นคนที่จิตใจดีมาก ปกติก็แชร์ประสบการณ์ของเขาให้ฟังไม่น้อย ปาณีก็รู้สึกแปลกใจเหมือนกัน ทำจู่ๆเธอถึงขึ้นประเด็นค้นหายอดนิยมได้ล่ะ เธอตอบว่า “อาจจะเป็นเพราะว่าดวงดีมั้ง!” “ยังมาเสแสร้งกับฉันอีก เธอแอบจ้างคนอื่นลับหลังใช่ไหม?” “เปล่านะ” ปาณีมีเงินจ้างเขาที่ไหนล่ะ เธอเพิ่งเข้ามาในวงการนี้ สิ่งที่รู้ก็ไม่ค่อยมากนัก เพียงแต่ยืนหยัดในการอัพเดท Weibo ทุกวันเท่านั้น Weibo ที่ถูกคิดหาเป็นประเด็นยอดฮิต เป็นเรื่องราวที่เขียนถึงชีวิตประจำวันของเธอและคุณอา เมื่อวานเป็นเพราะเรื่องของฝนสิริ ทำให้เธอไม่มีอารมณ์จะทำอะไรทั้งนั้น ก็เลยเขียนเรื่องราวลงไปแก้ขัดนิดหน่อย ก็แค่เรื่องสั่นหนึ่งร้อยกว่าคำ คิดไม่ถึงเลยว่าข้างล่างมีคอมเมนต์มากมายที่บอกว่าอิจฉามาก คุณอาดูอบอุ่นจัง! ถึงขั้นมีชาวเน็ตบางคนบอกให้เธอเขียนเยอะหน่อย ปาณีกำลังนั่งดูคอมเมนต์ รู้สึกดีใจมาก เธอยืนขึ้นมา พูดกับโมรีว่า “ฉันไปห้องน้ำก่อนนะ” “อื้ม” โมรีมองเธอแวบหนึ่ง ไม่ได้พูดอะไรต่อ ปาณีออกไปข้างนอก อดใจไม่ไหวอยากโทรหาธามนิธิไวๆ เรื่อง Weibo ของเธอ เธอไม่เคยบอกใครเลยยกเว้นคุณอา ตอนนี้มีข่าวดีขนาดนี้ แน่นอนว่าต้องบอกคุณอาเป็นคนแรกสิ ธามนิธิรับสาย “ทำไมหรอ?” “คุณอา คุณอาคะ!” เสียงของปาณีฟังดูตื่นเต้นมาก แต่กลัวเพื่อนที่เดินผ่านจะได้ยิน เธอจึงตั้งใจพูดเสียงเบา “Weibo ของหนูขึ้นเป็นประเด็นยอดฮิตแล้วค่ะ” “อ้อ” น้ำเสียงของธามนิธิฟังดูนิ่งเรียบมาก เป็นไปอย่างที่เขาคิดไว้ว่าคนในบริษัททำงานได้ไม่เลวทีเดียว เขาเพิ่งมอบหมายงานไปเมื่อตอนบ่าย ตอนนี้ก็เห็นผลลัพธ์ซะแล้ว ปาณีพูดว่า “อัศจรรย์มากเลยค่ะ! รอหนูโด่งดังเมื่อไหร่ มีเงินแล้ว หนูจะซื้อของอร่อยๆมาให้คุณนะคะ คุณอา คุณอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมคะ?” “......” ธามนิธิอึ้งไปสักพัก พอพูดถึงเรื่องกิน สิ่งแรกที่เขาคิดได้ ไม่ใช่อย่างอื่น แต่เป็น......ปาณี พอรู้สึกได้ถึงตัวเองมีความคิดที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เขาก็ไอแก้เขิน “ฉันคิดดูก่อนนะ” “ถ้าอย่างนั้นคุณคิดดีๆนะคะ รอหนูมีเงินเมื่อไหร่ หนูจะเลี้ยงข้าวนะคะ” จากน้ำเสียงของเธอ ก็สามารถฟังออกว่าเธอดีใจมาก ก่อนหน้านี้ตอนฝึกทหาร ลำบากมากในทุกๆวัน พอเธอกลับไปถึงหอ ก็ลืมอัพเดทไปเลย ปกติไม่ว่าจะยุ่งแค่ไหน ก่อนนอนเธอก็จะนึกถึงมันตลอด เธอพยายามมาก ดังนั้น ตอนนี้มีผลตอบแทนสำหรับความพยายามของเธอแล้ว แน่นอนว่าเธอต้องดีใจมากๆ ธามนิธิตอบไปคำหนึ่ง “อื้ม” ปาณีดีใจ ทำให้อารมณ์ของธามนิธิดีขึ้นด้วย ปาณียืนคุยโทรศัพท์หน้าหอสมุดจนเสร็จ เตรียมตัวจะกลับเข้าไปอ่านหนังสือต่อ จู่ๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินตัดหน้าเธอ ชนเธอเข้า “เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?” ชายคนนั้นจับแขนของเธอไว้ พยุงเธอขึ้นมา พูดขอโทษเธอ ปาณีตอบว่า “ไม่เป็นไรค่ะ” ยื่นมือไปผลักผู้ชายคนนั้นออกไป ฝ่ายตรงข้ามกลับจับมือของเขาไว้ไม่ยอมปล่อย “ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ คุณลองดูหน่อยดีกว่านะครับว่ามีตรงไหนบาดเจ็บรึเปล่า?” ปาณีขมวดคิ้ว “ฉันไม่เป็นไรจริงๆค่ะ” ดึงไปดึงมาแบบนี้ ถ้าให้คนอื่นเห็นเข้าจะอึดอัดแค่ไหนเนี่ย? และไม่รู้ว่าเธอรู้สึกไปเองหรือเปล่า เธอถึงขั้นรู้สึกว่าคนๆนี้ตั้งใจมาชนเธอ ชายหนุ่มจับแขนของปาณีไว้ “แอดวีแชทไว้ดีไหม ถ้าหากเธอมีตรงไหนไม่สบายจะได้บอกฉัน?” “ไม่ต้องจริงๆค่ะ คุณปล่อยฉันก่อน” ไม่รอให้ฝ่ายชายปล่อยเธอไป ก็ทีคนเดินเข้ามาผลักเขาออกไป “ทำอะไร?”