已经是第一章了
ตอนที่ 21 ถูกเข้าใจผิดอีกครั้ง
ตอนที่ 21 ถูกเข้าใจผิดอีกครั้ง
“ตกลงแล้วนายจะเอายังไงกันแน่เนี่ย ฉันก็เป็นคนใช้ให้นายแล้วนี่ไง คำสัญญาของนายก็ควรจะทำให้มันเป็นจริงด้วยสิ!” นี่ไม่ใช่คำขอร้อง แต่เป็นคำสั่งต่างหาก เธอหลงนึกไปเองว่าการที่ตัวเองทำหน้าที่เป็นคนใช้อย่างสุดความสามารถแล้วนั้น จะทำให้ภารกิจนี้สำเร็จลุล่วงลงไปได้
ธวลิตเงยหน้าขึ้นมองทันใด เขาจ้องเขม็งไปที่ใบหน้าของเธออยู่อย่างนั้นราวๆห้านาที
“เธอมีคุณสมบัติบ้างรึเปล่าล่ะ”
เสียงคำรามดังขึ้น ตามมาด้วยฝ่ามือใหญ่ที่พัดเอากองเอกสารบนโต๊ะ กวาดลงไปยังพื้นด้านล่าง รวมไปถึงแก้วที่มีไวน์สีแดงฉานเอ่อล้นอยู่นั้น ก็ถูกปัดจนตกลงมาด้วยเช่นเดียวกัน
เพล้ง!แก้วไวน์กลายเป็นเศษซากที่แตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยนับไม่ถ้วน ทำให้น้ำไวน์แดงที่กระฉอกออกมานั้นสะท้อนแสงวาววับ มันส่องสว่างเป็นประกายขณะที่เอ่อนองอยู่บนพื้นอย่างเรียบนิ่ง
ความกรุ่นโกรธอย่างไร้ซึ่งเหตุผลนั่นของธวลิต กระตุ้นความหยิ่งยโสเข้ากระดูกของดารุนั้นขึ้นมา เธอเหยียดหลังตรงพลางเชิดลำคอขึ้นสูงแล้วเอ่ยถามอย่างเย็นชา“แล้วคุณสมบัติที่นายว่าคืออะไรกัน เป็นกฎที่ขึ้นอยู่กับว่านายจะตั้งขึ้นมา หรือจะยกเลิกตามอำเภอใจยังไงก็ได้ใช่รึเปล่าล่ะ นี่น่ะเหรอวิธีจัดการกับผู้อื่นของคุณธวลิต สุดยอดประธานบริษัทแห่งแก้วรุ่งกรุ๊ป จำกัด ผู้ที่ซื่อสัตย์ น่ายกย่องนับถือ และสร้างความมั่งคั่งให้กับวงศ์ตระกูลน่ะ”
เธอสบสายตาเย็นชาของเขาลำแสงเย็นเยือกของทั้งคู่นั้นต่างก็โจมตีใส่กันและกัน ราวกับว่าเป็นอนุภาคที่มีอยู่นับไม่ถ้วนภายในอากาศซึ่งไม่อาจมองเห็น ทว่ากลับทำให้ทั่วทั้งห้องหนังสือนั้นถึงจุดเยือกแข็งได้
เธอไม่กลัวหรอก เพราะจุดประสงค์ที่แท้จริงของการก้าวเข้ามายังคฤหาสน์หลังนี้ ก็เพื่อต้องการที่จะขีดเส้นแดน แยกออกจากตระกูลชาติเปรมศรีโลให้ได้อย่างแน่ชัด และเธอคงต้องตอบแทนบุญคุณที่ถูกเลี้ยงดูปูเสื่อมาก่อนหน้านี้เสียก่อน หลังจากนั้น เธอก็จะได้เป็นตัวของตัวเองจริงๆสักที!
เธอไม่อาจเข้าใจการกระทำที่ไร้เหตุผลของธวลิตนี้ได้เลย ซึ่งเธอจะต้องค้านหัวชนฝาให้ได้! แม้จะต้องตายอย่างน่าอนาถใจเพียงใดก็ตาม
ธวลิตเลือกที่จะละสายตาออกจากคู่ปรับเสียก่อน ยัยผู้หญิงคนนี้นี่! เขาใช้มือจับไปที่มุมด้านหนึ่งของโน้ตบุ๊ค พลางหมุนมันให้หันหน้าออกมาอย่างแรง
“เธอไม่ได้อ่านคู่มือคนใช้ของคฤหาสน์คานเขตมาก่อนหรือยังไง เพราะถ้าคนใช้แอบไปมีความสัมพันธ์กับผู้ชายหน้าไหนก็ตามจะถือได้ว่าสัญญานั้นเป็นโมฆะไปโดยปริยาย! ข้อตกลงของเราถือเป็นอันยกเลิก!”
หน้าจอของโน้ตบุ๊คพลิกมาอยู่ที่เบื้องหน้าของดารุแล้ว เธอประหลาดใจเมื่อค้นพบว่า มันเป็นภาพตอนที่เธอได้เจอกับพี่ธีราเมื่อช่วงเช้านี้ โดยฉากดังกล่าวได้ดำเนินมาจนถึงตอนจบและหยุดค้างอยู่ที่พี่ธีรา ซึ่งกำลังกุมหลังมือของเธออยู่นั่นเอง
เมื่อมองจากมุมนี้แล้ว สายตาอันลึกซึ้งของพี่ธีรานั่นปกปิดได้ไม่มิดเอาเสียเลย รวมถึงท่าทีรักใคร่ที่ เต็มไปด้วยความอ่อนโยนนั่นอีกด้วย ส่วนตัวเธอเองที่เผยใบหน้าออกมาให้เห็นเพียงเสี้ยวหนึ่งนั้น ไม่ได้แสดงอารมณ์ทางสีหน้าใดๆออกมา ทว่ายามนี้หากได้มองมือทั้งสองที่จับกันอยู่แล้วนั้น มันก็ดูหมือนท่าทางของคู่รักคู่หนึ่งจริงๆนั่นล่ะ
เขาเข้าใจเธอผิดอีกแล้วสิเนี่ย ดารุเม้มริมฝีปากแน่น เธอลองเสี่ยงที่จะอธิบายมันออกมา “ที่จริงแล้ว เรื่องมันไม่ได้เป็นแบบนั้นนะคะ…”
“พวกเธอสองคนก็แค่จับมือกันเฉยๆอย่างนั้นสินะ ฉากก่อนหน้านี้น่ะเธออยากจะให้ฉันเปิดให้ดูด้วยเลยมั้ย ความจริงมันก็อยู่ตรงหน้านี่แล้ว เธอยังจะแก้ตัวอะไรอีกงั้นเหรอ”สายตาที่เหมือนกับก้อนน้ำแข็งนั่นของธวลิตมองต่ำมายังเธอ“เกิดมาสวยนี่มันน่าลำบากใจจริงๆแฮะ ก่อนหน้าก็มีผู้ชายส่งรูปที่แนบชิดกันมาให้ดู หลังจากนั้นก็มีผู้ชายอีกคนมาสารภาพรักด้วย ดารุ เธอนี่มีราคาไม่เลวเลยนะ”
“ฉันไม่ได้…”เขามักจะใส่ร้ายป้ายสีเธออย่างหน้ามืดตามัวอยู่เรื่อย ไม่เคยที่จะฟังเธออธิบายอะไรทั้งนั้นอยู่แล้ว ดารุกะพริบตาปริบๆอย่างยอมแพ้ ฟันขาวกัดไปที่ริมฝีปาก มือเล็กขยำชุดคนใช้ที่สวมใส่อยู่อย่างนั้น และไม่เอื้อนเอ่ยอะไรออกมาอีก
ธวลิตผละออกจากมุมโต๊ะแล้วเดินมุ่งมาทางเธอ เขากัดฟันกรอด ใบหน้าราวกับคมมีดนั่นแปรเปลี่ยนเป็นภาพอันโหดเหี้ยม เขาเหยียดยิ้มมุมปากที่ตนแสร้งทำออกมา รวมถึงบรรยากาศที่หนาวเหน็บกว่าเดิมนั่นก็แผ่ซ่านออกมาอย่างต่อเนื่อง และมากพอที่จะทำให้เธอกลายเป็นน้ำแข็งได้เลย!
ดารุยืนนิ่งงัน พยายามรักษาท่าทีเดิมไว้ เธอถลึงตาโตใส่เขาอย่างไม่นึกกลัว พลางมองใบหน้าของเขาตรงหน้าที่ใหญ่ขึ้นและใหญ่ขึ้นมาเรื่อยๆ…
已经是最新一章了
加载中
