ตอนที่197

ต๭นที่197 มะลิถาม “งั้นเขามาง้อเธอหรือยัง?” “ยัง” เวทัสจะเป็นฝ่ายมาง้อเธอก่อนได้ไง? ดีที่ติรยาติดนิสัยเป็นฝ่ายไปง้อเอง ในความคิดเธอ เรื่องความรักเป็นสิ่งที่ตัวเองต้องไปชิงมาเอง มะลิ “โห่พวกเธอคบกันอยู่ ตอนทะเลาะกันยังไม่มาเป็นฝ่ายง้อเธออีก? แฟนแบบนี้เธอยังจะเอาอีกทำไม?” “……” ติรยามองบนใส่มะลิ ถ้าไม่ใช่เพราะทะเลาะกับคนในหอเธอก็คงไม่มีทางมาเป็นเพื่อนกับคนโง่แบบนี้หรอก งานเลี้ยงรานครั้งที่แล้วเพราะมะลิ เธอก็ขายขี้หน้าไปเล็กน้อย จริงๆเธอเกลียดมะลิมาก แต่ไม่มีใครแล้วเลยเรียกมะลิออกมา ติรยาทนไว้ไม่พูดสักคำแล้วแต่งหน้าต่อ มะลิมีแฟนคนหนึ่งแต่ธรรมดา หน้าตาธรรมดา การเรียนธรรมดาไม่มีอะไรเด่น……แต่ค่อยง้อมะลิตลอด แต่ถ้าให้เธอหาคนแบบนั้นเธอคงบ้าตายแน่! เวทัสของเธอยังดีกว่าอีก ไม่ว่าจะเป็นด้านไหนก็เด่นหมด ทันใดนั้นปาณีก็เปิดประตูห้องน้ำแล้วเดินออกไป ติรยาเห็นปาณีจากกระจกก็อึ้งไปสักพัก เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นในหอวันนี้ทำให้ติรยายังโกรธอยู่! แต่ไม่คิดว่าจะมาเจอปาณีที่นี่ เธอมองปาณี “เธอแอบฟังพวกฉันพูดกัน!” ปาณีเดินไปที่อ่างล้างมือ เอามือสัมผัสกับปุ่มเปิดน้ำอัตโนมัติมองน้ำที่ไหลลงมาและยกยิ้มอย่างประชด “ฉันก็แค่อยู่ตรงนี้พอดี” “เธอเนี่ยนะอยู่ที่แบบนี้” ติรยาไม่อยากจะเชื่อ ร้านอาหารร้านนี้ทั้งหรูทั้งแพง ปาณีเนี่ยนะ? ปาณีมองติรยา “เธอยังมาได้แล้วทำไมฉันจะมาไม่ได้?” อาจจะเป็นเพราะใรสายตาติรยาเธอเป็นคนที่ไม่มีทางมาที่แบบนี่! ติรยายกยิ้ม “เธอรู้ไหมที่แบบนี้มันแพง? ถึงจะเอาเงินเดือนหนึ่งเดือนของเธอมาก็ยังกินไม่ได้สักมื้อ เธอยอมเสียตังหรอ?” ดูก็รู้ว่ามากับคนอื่น “ใช่” ปาณีพูด “มีคนเลี้ยงข้าวมื้อนี้ฉันเลยมา” เธอไม่ใช่คนใช้เงินฟุ่มเฟือยไม่เหมือนติรยาถานะทางบ้านดีอยากใช้ตังยังไงก็ใช้ไม่ต้องกังวลเรื่องตัง ติรยามองปาณีแล้วแอบถาม “มากับใคร? ชยรพ? หรือว่าเวทัส?” ปาณีรู้ว่าติรยากำลังคิดอะไรอยู่ ที่แท้ก็แค่อยากถามว่าเธอมากับเวทัสหรือเปล่า ติรยาสนใจความสัมพันธ์ของเธอกับเวทัสมาก ปาณีก็คงไม่โง่ไปตอบแบบซื่อๆหรอก “ไม่บอกเธอ” “……” ติรยาก็จ้องที่ไปปาณีเสร็จแล้วก็เดินออกจากห้องน้ำอย่างเซ็ง พึ่งออกมาก็เห็นเวทัส ในสมองเธอทันใดนั้นก็เอาความสัมพันธ์ของปาณีกับเวทัสมาคิดรวมกัน ที่แท้ปาณีไม่ยอมพูดอะไรก็เพราะอ่อยเวทัสอยู่นี่เอง! ในใจติรยาโกรธมากแต่หน้าก็ยังยิ้มออกมา “เวทัส” เวทัสมองไปที่เธอแล้วตอบแค่อือ เตรียมจะเข้าห้องน้ำ ติรนสก็มาขวางทางเธอไว้ “เธอมากินข้าวที่นี่หรอ?” เวทัสมองบนใส่เธอ “เธอไงมากินข้าวที่นี่” ใครจะบ้ามากินข้าวในห้องน้ำ? ติรยายิ้มแล้วยิ้มอีก ไปจับมือเวทัสอย่างสนิทสนม “ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้น พวกเราก็ไม่ได้เจอกันนาน กินข้าวด้วยกันสักมื้อไหม”