ตอนที่ 206

ต๭นที่ 206 ธามนิธิวางแก้วในมือลง มองไปยังปาณีที่เหม่อลอย “วันนี้เจอปัญหาอะไรมารึเปล่า?” ปาณีเงยหน้าขึ้นมองคุณอา “ไม่มีค่ะ” “อย่าโกหกฉัน” ธามนิธิขมวดคิ้ว เขาเคยบอกปาณีแล้วว่าไม่ชอบให้ปาณีปิดบังเรื่องอะไรต่อเขาอีก ยิ่งไปนั้น ก่อนหน้านี้ปาณีเคยรับประกันแล้วว่าจะไม่ปิดบังอะไรเขาอีก เธอจึงทำได้แต่เพียงบอกเขาไป “เวทัสสร้างทีมเล่นเกมขึ้นมา และน้องชายของหนูก็เข้าทีมนี้ด้วย หนูไม่ค่อยไว้ใจเท่าไหร่” “เธอไม่ไว้ใจอะไร?” หลังจากที่ธามนิธิได้ยินเรื่องนี้ก็หัวเราะออกมาอย่างห้ามไม่ได้ “กลัวเขาจะรังแกน้องชายเธอ?” “ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้นี่คะ” ก่อนหน้านี้ เพื่อที่จะแก้แค้นเธอแล้ว เวทัสยังรวมหัวกับติรยามาใส่ร้ายเธออยู่เลย! ในสายตาของปาณี ตอนนี้เวทัสเป็นคนที่สามารถทำได้ทุกอย่าง “ไม่หรอก” ธามนิธิพูด “มีฉันอยู่ เขาไม่กล้า” สำหรับเวทัสที่เป็นหลานชายคนนี้แล้ว ธามนิธิย่อมรู้จักเขาดี เขาอาจจะสับสนไปบ้างในบางเรื่อง แต่ถ้าจะให้เขาทำเรื่องร้ายแรงอะไรจริงๆ เขาก็ทำไม่ได้อยู่ดี ก็เหมือนกับทั้งๆที่เขาเคยคบกับปาณี แต่กลับไม่เคยเปิดโปงเรื่องนี้ต่อหน้าคนที่บ้าน ก็ยังคงเห็นแก่ธามนิธิเหมือนเดิม ไม่อยากทำให้น้าชายคนนี้ลำบากใจ? ปาณีมองไปยังคุณอา มักรู้สึกว่าเพียงแค่มองดวงตาคู่นี้ของเขา ก็รู้สึกวางใจเป็นอย่างมาก เธอยิ้ม “ค่ะ” ก็จริง คุณอาอยู่ทั้งคน เธอจะกังวลไปทำไมล่ะ? “คุณอา” หลังจากคลายความกังวลแล้ว จู่ๆปาณีก็มีแรงฮึดขึ้นมาอีก เห็นเพียงตาที่เป็นประกาย ไม่รู้ว่าจะหาวิธีไหนมาหว่านเสน่ห์เขาอีก ธามนิธิถามอย่างระมัดระวังว่า “มีอะไรหรอ?” “ครั้งหน้าถ้าคุณจะดื่มกาแฟ เดี๋ยวหนูชงให้คุณเอง! หนูแต่งหน้ากาแฟได้สวยมากเลยล่ะ” วันนี้ส้มโอสอนเธอนานมาก ยังบอกว่าเธอโง่อยู่เลย ปาณีจึงตัดสินใจฝึกทำที่บ้านดีๆสักหน่อย ธามนิธิตอบว่า “ปกติฉันไม่ดื่มกาแฟ” เขาดื่มชา ปาณีรู้สึกเสียดายเล็กน้อย “อ้อ” แต่เดิมเธออยากโชว์ฝีมือตัวเองสักหน่อย! แม้ตอนนี้เธอจะเป็นเพียงรูปภาพง่ายๆเท่านั้น ธามนิธิมองไปยังท่าทางที่ผิดหวังของเธอ “นานๆดื่มที ไม่ใช่ว่าจะไม่ดื่มเลย” “งั้นเดี๋ยวหนูไปชงให้นะคะ” “......” ธามนิธิไม่ดื่มกาแฟ แต่ปกติต้องเตรียมไว้ต้อนรับแขก ดังนั้นจึงมีของทุกอย่าง หลังรับประทานอาหาร ปาณีก็เริ่มยุ่งอยู่กับการชงกาแฟของตัวเอง ธามนิธิฟังไวยาตย์พูดเรื่องงานไปด้วย สายตาก็มองปาณีเป็นครั้งคราว เห็นเธอกำลังยุ่งอยู่คนเดียว ทั้งๆที่ไม่ชอบดื่มกาแฟ แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ในเวลานี้ถึงมีความคาดหวังเล็กน้อย ในที่สุดก็รอคอยกาแฟของปาณีมาถึงสักที ธามนิธิแสดงท่าทางเข้มขรึม เหมือนเขาไม่ได้รอคอยเลยแม้แต่นิดเดียว “คุณอา กาแฟของคุณค่ะ” ปาณียกถ้วยกาแฟมาวางอยู่ตรงหน้าธามนิธิ จากนั้นก็พูดกับไวยาตย์ว่า “นี่เป็นของคุณไวยาตย์ค่ะ” เธอยึดถือความเท่าเทียมกันมาโดยตลอด ดังนั้น จะชงให้คุณอาคนเดียวได้ยังไง? “ขอบคุณครับ” ไวยาตย์พูดขอบคุณ เขาชอบดื่มกาแฟเพื่อเพิ่มความกระปรี้กระเปร่ามาก เห็นปาณียังไม่ลืมที่จะชงให้เขาอีกแก้ว รู้สึกตื้นตันใจเป็นอย่างมาก ธามนิธิอดไม่ได้ที่จะมองไปยังแก้วกาแฟของไวยาตย์แวบหนึ่ง เป็นรูปหัวใจ ไม่เหมือนกับของเขา ยิ่งไปกว่านั้น มองๆไปแล้วแก้วของไวยาตย์ดูสวยกว่านิดหน่อย สิ่งนี้ทำให้ธามนิธิขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้ เขาไม่ทันได้พูดอะไร ไวยาตย์ก็ยกแก้วกาแฟขึ้น คนแล้วดื่มลงไป ธามนิธิ “......” นี่เป็นผู้ช่วยที่ใครรับสมัครมาเนี่ย มีตาหามีแววไม่? ธามนิธิอดกลั้นความไม่พอใจไว้ในใจ ถามไวยาตย์ว่า “รสชาติเป็นยังไงบ้าง?”