ตอนที่ 207

ต๭นที่ 207 “ก็ดีครับ” ช่วงนี้ไวยาตย์เข้าใจตรรกะข้อหนึ่ง สำหรับความรักใคร่ของธามนิธิที่มีต่อปาณีแล้ว ไม่ว่าปาณีจะทำอะไร ขอแค่ชมไว้ก่อนก็พอ ธามนิธิมองไปยังไวยาตย์ พูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบว่า “ถ้าอย่างนั้นวันนี้นายทำโอที! สิ่งที่นายรายงานกับฉันเมื่อกี้ทำออกมาให้หมด” “......” ไวยาตย์มองธามนิธิอย่างไม่เข้าใจ “แต่ว่า......คุณธามนิธิครับ วันนี้เป็นวันเสาร์ อีกอย่าง สิ่งที่ผมรายงานกับคุณเมื่อกี้ ทำวันจันทร์ก็ยังทันครับ” “ฉันรีบดู” ท่าทางของธามนิธิบ่งบอกว่าไม่มีการต่อรองใดๆทั้งสิ้น ไวยาตย์ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรให้เขาไม่พอใจ ทำได้เพียงตอบตกลงไป “ครับ” เขาคิดไปสักพัก ก็ยังคงไม่เข้าใจว่าตัวเองทำอะไรผิดไป หรือว่าชมปาณียังผิด? ปาณีมองไปยังไวยาตย์ที่ต้องทำโอทีในวันเสาร์ ถามว่า “คุณไวยาตย์จะเอากาแฟอีกไหมคะ? เดี๋ยวหนูชงให้ค่ะ!” เธอกำลังเครียดที่ไม่มีคู่ให้ฝึกฝีมือ แก้วที่ให้ไวยาตย์เมื่อกี้ ในความเป็นจริงนั้นทำให้ธามนิธิต่างหาก แต่รู้สึกว่าตกแต่งหน้ากาแฟได้ไม่สวยเท่าไหร่ ก็เลยทำแก้วใหม่ให้ธามนิธิ ไวยาตย์เงยหน้าขึ้น กำลังจะพูดอะไร จู่ๆก็สัมผัสได้ถึงมีธนูที่หนาวเหน็บยิงมาทางเขา ก็ได้! เหมือนเขาจะเข้าใจแล้วว่าทำไมเขาต้องทำโอที เขารีบปฏิเสธทันควัน “ไม่......ไม่ต้องแล้วครับ ผมไปทำงานก่อน คุณธามนิธิกับคุณนายพักผ่อนไวๆนะครับ” เป็นคนโสดคนหนึ่ง เขารู้สึกได้ว่าตัวเองทนรับความเจ็บปวดนี้อีกไม่ไหวแล้ว ...... ปาณีนั่งลงข้างๆธามนิธิ ถามอย่างประหลาดใจว่า “คุณไวยาตย์ยุ่งแบบนี้ทุกวันเลยหรอคะ?” ต้องทำโอทีแม้กระทั่งวันเสาร์ ทันใดนั้นก็รู้สึกว่างานนี้ไม่ง่ายเลย “ไม่นี่ เขาก็แค่ยุ่งขนาดนี้ตอนที่สายตาไม่ดีเท่านั้น” ธามนิธิยกแก้วกาแฟที่ปาณีชงเองขึ้นมา ดื่มอย่างสบายใจ ปาณีถามว่า “อร่อยไหมคะ?” “อืม” ไม่ง่ายเลยที่ธามนิธิจะชมเธอ “ถ้าหากว่าเธอชงให้ฉันคนเดียว ฉันจะรู้สึกว่ามันอร่อยกว่านี้” “......” ปาณีมองเขาอย่างแปลกใจ “คุณหึงหรอคะ?” ธามนิธิไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่ดื่มกาแฟของตัวเองต่อ เขารู้ว่าต่อมาปาณีต้องง้อเขาแน่ๆ เขาเตรียมพร้อมให้ปาณีง้ออย่างว่านอนสอนง่ายแล้ว กลับได้ยินปาณีบ่นพรึมพรําว่า “คุณอาคงไม่หึงเพราะเรื่องแค่นี้หรอก! หนูไปอาบน้ำก่อนนะ! ง่วงมากเลย” ปาณีเดินขึ้นห้องไปแล้ว เขามองไปยังทางที่เธอเดินจากไป สงสัยว่าเธอตั้งใจหรือเปล่า ธามนิธินั่งอยู่บนที่นั่งตัวเอง ดื่มกาแฟต่อ แต่เดิมไม่ชอบดื่มกาแฟ แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร พอนึกถึงว่าปาณีเป็นคนทำให้ ก็รู้สึกอร่อยเป็นพิเศษ ....... ในวันพุธมหาลัยมีงานเลี้ยงฉลองวันชาติจีน ดังนั้น หลายวันต่อจากนี้ ทุกคนก็ต้องยุ่งอยู่กับการฝึกซ้อม ตอนกลางคืน ในหอพัก ปาณีกลับหอดึกเนื่องจากซ้อมเพลงจนดึก ติรยาก็กลับมาในห้องแล้ว ติรยาสวมใส่ชุดนอน นอนอยู่บนเตียงนอนของตัวเอง มองไปยังปาณี ทนดูปาณีขยันขนาดนี้ไม่ได้จริงๆ “เธอขยันซ้อมเพลงขนาดนี้ คงไม่คิดว่าตัวเองจะได้ที่ 1 หรอกนะ!” งานเลี้ยงในครั้งนี้ การแสดงของน้องใหม่จะแบ่งเป็นอีกกลุ่มหนึ่ง จะมีการให้คะแนนแยกต่างหาก ติรยาฝึกฝนความสามารถหลากหลายตั้งแต่เด็ก ไม่ว่าจะเป็นเต้นรำ เปียโน เธอทำได้ทุกอย่าง เธอมั่นใจมากในการเต้นรำของเธอ รู้สึกว่าที่ 1 ในครั้งนี้ต้องเป็นของเธอแน่ๆ ตอนนี้ไม่เหมือนตอนที่อยู่ในโรงเรียนมัธยมชญตว์ มัธยมต้องดูผลการเรียน แต่ในมหาลัย แข่งกันที่ความสามารถพิเศษต่างหาก ผลการเรียนของเธอสู้ปาณีไม่ได้ แต่ความสามารถด้านอื่นนั้น ปาณีไม่เคยจับแม้กระทั่งเปียโน จะชนะเธอได้ยังไง?