ตอนที่ 212

ต๭นที่ 212 ในโลกใบนี้ ไม่ใช่คนทุกคนที่สามารถซื้อด้วยเงินได้ จะโทษก็คงต้องโทษติรยาที่โชคไม่ดี ที่ไปหาเขา ติรยาที่ถูกว่ากล่าวตักเตือน โมโหจนแทบบ้า ยืนอยู่ท่างกลางท้องฟ้าที่มิดมืด น้ำตาหลั่งไหลออกมาไม่หยุด จะบ้าตาย จะบ้าตายแล้ว! “เอ้ะ นั่นไม่ใช้ติรยาหรอกหรอ?” ชยรพกับเวทัสออกจากหลังจากจบการแข่งขัน ก็เจอกับติรยาที่อยู่ตรงนั้นพอดี พวกเขาเป็นเพื่อนคณะเดียวกัน แล้วติรยาก็ก่อเรื่องใหญ่ขนาดนี้อีก ทุกคนไม่อยากจะจำเธอได้ยังยากเลย เวทัสไม่ได้พูดอะไร พอติรยาเจอพวกเขา ก็เดินเข้าไปหาเวทัสโดยไม่ทันเช็ดน้ำตาเลย “เวทัส เรื่องนี้เป็นการเข้าใจผิด พวกเขาใส่ร้ายฉัน...... นายต้องเชื่อฉันนะ” “ไสหัวไป” ตอนนี้คุยกับติรยาแค่คำเดียว เวทัสยังรู้สึกขายหน้าเลย เขาไม่มีทางยุ่งกับผู้หญิงแบบนี้เด็ดขาด แต่เดิมที่ติรยาเข้าร่วมการแข่งขันในครั้งนี้ เป็นเพราะเธออยากดึงภาพพจน์ในใจของเวทัสกลับมา แต่ไม่คิดเลยว่าเรื่องจะกลายเป็นแบบนี้ เธอรู้สึกว่าตัวเองจบแล้ว! ...... ปาณีเพิ่งล้างหน้าเสร็จ เปลี่ยนมาใส่เสื้อยืดกับกางเกงยีนส์ของตัวเอง โมรีพูดว่า “ปาณี คืนนี้เธอจะกลับหอหรือกลับบ้านจ้ะ?” พรุ่งนี้ก็จะปิดเทอมแล้ว ตอนนี้ทีนาร์กำลังเดินทางไปขึ้นเครื่องแล้ว โมรีรู้สึกว่าวันหยุดสั้นเกินไป เลตตัดสินใจไม่กลับบ้าน ปาณีมองไปยังโมรี พูดว่า “ฉันกะจะกลับตอนนี้” หลายวันที่ผ่านมายุ่งมาก ไม่ค่อยได้ติดต่อกับคุณอาเลย เธออยากกลับบ้านจนแทบจะทนไม่ไหว โมรีตอบว่า “โอเค” ทุกคนกลับกันหมดแล้ว ตอนนี้ในห้องก็เหลือเพียงเธอคนเดียว ในเวลานี้ ชยรพก็เดินเข้ามา “ปาณี” ปาณีมองไปยังเขา “นายมาได้ยังไง?” ก่อนหน้านี้ยังหลบหน้าเธออย่างกับกลัวจะติดโรคจากเธออยู่เลยไม่ใช่หรอ? ไม่คิดว่าจะเป็นฝ่ายมาหาเธอก่อน ชยรพพูดว่า “เธอได้ที่ 1 ฉันเลยมาแสดงความยินดีกับเธอ” แต่เดิมปาณีได้ที่ 2 แต่เพราะผลคะแนนของติรยาถือเป็นโมฆะ ดังนั้น ที่ 1 จึงตกมาเป็นของเธอ โมรีพูดว่า “ปาณี งั้นฉันกลับก่อนนะ” “ให้ชยรพไปส่งเธอไหม?” ปาณีนึกถึงท่าทีความกระตือรือร้นที่โมรีมีต่อชยรพก่อนหน้านั้น ยังคิดว่าคนที่โมรีชอบคือชยรพ จึงถือโอกาสจับคู่ให้ทั้งสองคน โมรีตอบว่า “ไม่ต้องจ้ะ ฉันกลับเองได้” คนที่เธอชอบคือเวทัส ไม่ใช่ชยรพ ที่แอดวีแชทชยรพไปก็เพื่อจะกระชับความสัมพันธ์กับเวทัสเท่านั้นเอง แต่ว่าปาณีไม่รู้เรื่องนี้ สายตาของเธอตกอยู่บนตัวชยรพ “ทำไมนายยังไม่ไปอีก? ทำไมไม่ส่งเขาหน่อยล่ะ ผู้หญิงเขาเดินกลับไปคนเดียวนะ” ชยรพไม่ได้สนใจโมรี นึกถึงสาเหตุที่ตัวเองมาหาปาณีในวันนี้ “ฉันมาเพื่อจะถามเธอว่าจะติดรถของพวกเรากลับไปด้วยกันไหม” ปาณีพูดว่า “พวกนาย?” “เวทัสก็อยู่” ชยรพมองไปยังเธอ รู้ว่าเธอกับเวทัสเป็นครอบครัวเดียวกัน นึกว่าพูดชื่อเวทัสจะทำให้เธอวางใจมากขึ้น ผลปรากฏว่า ปาณีที่อยากจะติดรถกลับไปด้วยในตอนแรก พอได้ยินชื่อเวทัสกลับส่ายหัวทันที “ช่างเถอะ” สำหรับท่าทีของชยรพที่รังเกียจเธอขนาดนั้น เธอวางใจที่จะติดรถกลับไปกับเขา แต่กับเวทัส เธอรู้สึกว่าควรอยู่ห่างๆดีกว่า ปาณีเดินไปสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินโดยตรง เวลานี้ไม่ถือว่าดึกมาก นั่งรถไฟฟ้ากลับไปยังทัน เพียงแต่ว่าใช้เวลานานกว่าขับรถกลับไปก็เท่านั้นเอง ตอนที่ปาณีกลับไปถึงบ้าน ไวยาตย์เป็นคนมาเปิดประตูให้ เขารู้สึกตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นเธอ “คุณนาย คุณกลับมาได้ยังไงครับ?” เขาเคยโทรไปแล้ว ถามปาณีว่าจะให้เขาขับรถไปรับไหม แต่ปาณีตอบว่าจะกลับพรุ่งนี้ ผลปรากฏว่า ชั่วพริบตาเดียว เธอก็มาปรากฏตัวตรงหน้าเขาแล้ว