ตอนที่225

ต๭นที่225 ธามนิธิกอดเธอไว้แค่พลิกตัวเบาๆเธอก็โดนกดไว้ข้างล่างแล้ว อยู่ๆก็โดนสลับที่ทำให้ใจของปาณีใจเต้นเร็วขึ้น ธามนิธิคร่อมตัวเธอไว้ข้างล่าง จูบไปอีกพักใหญ่ค่อยห่างออกจากริมฝีปากเธอแต่ยังไม่ได้ห่างตัวออกกลับเอาซุบเข้าไปที่คอเธอ ดมกลิ่นครีมอาบน้ำที่พึ่งอาบน้ำเมื่อกี้ ลมหายใจยิ่งอยู่ยิ่งหนักขึ้น ปาณียังไม่เคยเห็นเธอเป็นแบบนี้มาก่อนเลยความรู้สึกอันตรายมันก็โผล่มาเต็ม เธอถามอย่างหมดความมั่นใจ “คุณอาโกรธหรอคะ? คราวหลังหนูจะไม่เล่นแบบนี้แล้วนะ” ธามนิธิยกหัวขึ้นมองหน้าของปาณีที่ตื่นเต้นอยู่ตอนนี้ “กลัวแล้ว?” พอได้เห็นยิ้มเธอที่คุ้นเคย ปาณีค่อยถอดหายใจออกมา “หนูกลัวคุณโกรธ ถ้าคุณไม่ชอบที่หนูทำตัวแบบนี้งั้นคราวหลังหนูจะเชื่อฟังคุณ ไม่เล่นแล้ว” เธอคิเว่าเขาโกรธ? ใส่ซื่อจริงๆ! ดูก็รู้ว่าเธอไม่มีความเข้าใจต่อผู้ชายเลยสักนิด “ฉันไม่ได้โกรธ” ธามนิธิมองปาณี มือยื่นไปปัดผมที่ปิดแก้มเธอไว้ดูใบหน้าขาวใสของเธอ พยายามกดความอยากของตัวเอง “นอนเถอะ รอปิดเทอมใหญ่เสร็จก่อนไปจดทะเบียนสมรสกัน” พอจดทะเบียนสมรสเสร็จ เธอก็จะเป็นภรรยาเธอขริงๆแล้ว “ค่ะ” ปาณีนอนลงข้างๆธามนิธิแป๊บเดียวก็นอนหลับ นี่ก็ตีหนึ่งกว่าๆแล้วเธอหลับตาลงไม่นานก็หลับไปเลย กึ่งหลับกึ่งตื่นรู้สึกเหมือนธามนิธิมากอดเธอไว้แน่นแล้วเหมือนข้างล่างมีอะไรแข็งมาทิ่มทำให้เธอรู้สึกไม่ดี…… พอเช้าวันที่สอง ปาณีต้องไปทำงานเลยลืมเรื่องนี้ไปเลย ปิดเทอมใหญ่แป๊บเดียวก็หมด ตอนพ่อแม่ของธามนิธิและครอบครัวจันวิภากลับมาก็ซื้อของขวัญมาให้ปาณีด้วย ทั้งครอบครัวชอบปาณีจนเหมือนเอามาเป็นลูกสาวตัวเองแท้ๆ ปาณีมองของขวัญที่อยู่หน้าตัวเองแล้วฟังที่เขากำลังปรึกษาเรื่องงานแต่งงานของเธอและธามนิธิ ฐิติพร “แล้วจะไปจดทะเบียนสมรสตอนไหน?” วันแต่งงานก็อยู่ในเดือนนี้อีกไม่กี่วันแล้ว ธามนิธิ “พรุ่งนี้ครับ” พรุ่งนี้เป็นวันทำงาน ปาณีได้ยินที่ธามนิธิพูดก็หันไปมองเขารับรู้ถึงความจริงอย่างหนึ่งนั่นก็คือ : พรุ่งนี้เธอจะไปจดทะเบียนสมรสกับคุณอาแล้ว! ถึงแม้อาจจะเตรียมใจมานานแต่พอถึงวินาทีนั้นจริงๆเธอก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก ปาณี้คยคิดว่าชีวิตในอนาคตของเธอก็เหมือนคนทั่วไป ขึ้นมหาวิทยาลัยเรียนจบก็ทำงานแล้วแต่งงาน…… ไม่คิดว่าเธอข้ามไปสองอย่าง ตอนนี้ก็มาแต่งงานก่อนเลย ในห้องรับแขกทุกคนกำลังคุยเรื่องงานแต่งอยู่ งานแต่งพวกเขาจะจัดในวันที่ยี่สิบเอ็ดเดือนตุลาคม วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ ปาณีก็ไม่มีเรียนพอดี ธามนิธิมองปาณีที่มัวแต่ก้มหัวไม่พูดอะไรถึงแม้ว่าพวกเธอกำลังคุยเรื่องงานแต่งงานกันอยู่แต่เหมือนเธอไม่มีส่วรร่วมใดๆ ปาณีนั่งอยู่เงียบๆอยู่ๆก็มีมือหนึ่งมากุมมือเธอไว้ ธามนิธิถามเธอ “เหนื่อยไหม? จะไปพักก่อนหรือเปล่า?” วันนี้ปาณีไปทำงานพึ่งกลับมาถึงก็มาฟังทุกคนพูดเรื่องนี้ ปาณีเห็นทุกคนยังอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาจะให้ตัวเองออกมาก่อนมันก็ไม่ดีเลยตอบธามนิธิ “ไม่เป็นไรค่ะ” เธอแค่รู้สึกตื่นเต้น นึกถึงว่าพรุ่งนี้เธอจะไปจดทะเบียนสมรสแล้วไม่รู้ว่าตัวเองกำลังดีใจหรือตื่นเต้นกันแน่ จนถึงดึกค่อยนอนหลับวันที่สองก็ตื่นแต่เช้า