ตอนที่232
ตนที่232
ตอนที่ไม่ควรปรากฏตัวออกมา เขาก็ออกมาให้เห็นหน้าเลยพอธามนิธิเห็นเขาก็ยิ่งโกรธไปใหญ่ “ออกไปเดียวนี้!”
“……?”
ไวยาตย์ทำหน้าอย่างงง เมื่อกี้เขาอยู่แค่ชั้นล่างไม่ได้ทำอะไรให้คุณธามนิธิโกรธสักหน่อย?
ถึงจะคิดแบบนั้นแต่ไวยาตย์ก็ตกใจแล้วรีบปิดประตู
ปาณีเห็นภาพตรงหน้าตัวเองเมื่อกี้ก็อดหัวเราะไม่ได้แล้วมองแก้วชาที่วางบนโต๊ะ “คุณอาคะไปกินข้าวกันเถอะ”
ถึงเวลากินข้าวแล้ว
พอพูดถึงเรื่องอาหารปาณีคนแรกเลย
ธามนิธิไม่ได้สนใจเธอ
เขาแค่ยกหัวขึ้นแล้วสบตาเธอราวกับอยากใช้สายตาตัวเองมองจนเธอแช่แข็งไปเลย
ปาณีเหมือนไม่กลัวอะไรแล้วทำหน้าผีใส่เขาแล้วเข็นเก้าอี้เขาออกไป
ถึงชั้นล่างห้องกินข้าว นี่เป็นครั้งแรกที่กินข้างในบ้านใหม่และเป็นบ้านของพวกเขา
จดทะเบียนสมรสเสร็จ ย้ายบ้านเสร็จทุกอย่างก็รู้สึกไม่เหมือนเดิมอีก
ปาณีตักกับข้าวให้ธามนิธิ “กินนี่หน่อย”
ธามนิธิไม่สนใจเธอ
ปาณีตักกับข้าวให้ต่อ “อันนี้ก็อร่อย”
ธามนิธิก็ยังไม่สนใจเธออีก
ต่อหน้าภรรยาที่เข้าใจผิดว่าเขาชอบผู้ชาย เรื่องฝังใจแบบนี้เขายังอยากกินข้างที่ไหนล่ะ?
กินเธอก็ค่อยว่าไปอย่าง!
ไวยาตย์ “วันนี้คุณธามนิธิกับคุณปาณีจดทะเบียนสมรสแล้วยังย้ายบ้านอีกด้วย จะเปิดเหล้าสักขวดมาฉลองไหมครับ?”
“ดีเลยค่ะ” ปาณูดต่อ “แต่ว่าที่นี่มีเหล้าด้วยหรอ?”
“มีครับ” ไวยาตย์รีบสั่งให้คนไปเอา
ธามนิธิมองปาณีพอได้ยินว่าดื่มเหล้าเธอก็รีบตอบเลย “เธอดื่มเหล้าเป็นด้วยหรอ?”
“เออ……” ปาณีพูดต่อ “เป็นสิ! ไม่เป็นได้ไงล่ะ?”
ก็ลองฝึกดื่มดูก็เป็นแล้ว
ปาณีเป็นคนขี้ระแวงอยู่ข้างนอกจะดื่มเหล้ามั่วซั่วกลัวตัวเองเมาแล้วเจอคนคิดไม่ดีไม่ร้าย
แค่รู้สึกว่าผู้หญิงก็รักตัวเองมากกว่าใคร
แต่ที่นี่มันไม่เหมือนกัน!
ที่นี่มีคุณอา คุณอาไม่ทำอะไรเธอหรอกเธอไว้ใจเขา
ไวยาตย์เอาเหล้ามาแล้วเปิดขวดเทลงใส่แก้วของธามนิธิและปาณีคนละแก้ว
ปาณียกแก้วขึ้นแล้วชนกับธามนิธิ “คุณอาคะ แก้วนี้เพื่อคุณอาขอให้ขาหายดีเร็วๆนะคะ!”
ไวยาตย์ที่อยู่ข้างๆเตือน “จดทะเบียนสมรสแล้วยังเรียกว่าคุณอาอีก ต้องเปลี่ยนสรรพนามที่เรียกหรือเปล่าครับ?”
ปาณีชะงักไปสักแป๊บมองธามนิธิ “ไม่ให้เรียกคุณอาแล้วให้เรียกอะไรคะ? คุณไวยาตย์สอนฉันหน่อยสิ!”
เธอเรียกจนชินแล้วรู้สึกจะให้แก้มันยาก
ไวยาตย์ “ต้องเรียกว่าสามีสิ”
เรียกคุณอามันก็รู้สึกเหมือนห่างๆ
คุณธามริธิก็หวงปาณีขนาดนี้ถ้าปาณียอกแก้คำสักหน่อยคุณธามนิธิคงดีใจน่าดู!
ธามนิธิได้ยินไวยาตย์พูดแบบนี้ก็รู้สึกตัวเองค่อยสบายใจหน่อย
มองปาณีด้วยสายตาอย่างคาดหวัง ถึงเธออาจจะเรียกคุณอาจนชินแต่เขาก็อยากฟังเธอเรียกแบบนี้บ้าง
วินาทีต่อมาก็ได้ยินปาณีพูดว่า “คุณอาคะ คุณไวยาตย์เรียกคุณอยู่”
ไวยาตย์ “……”
ธามนิธิ “……”
ไวยาตย์ได้ยินที่ปาณีเกือบล้มลงพื้นแล้วลุกไม่ขึ้นเธอมองปาณี “คุณปาณีครับ คุณจะล้อเล่นกับผมก็ช่างมันเถอะแต่เอาคุณธามนิธิมาเล่นด้วยได้ไงครับ? พวกผมเป็นผู้ชายทั้งสองคนเลยนะครับ!”
“ไม่แน่คุณอาอาจจะชอบผู้ชายก็ได้นะคะ!” เมื่อกี้ตอนอยู่ชั้นบนธามนิธิเป็นคนพูดเอง