ตอนที่233

ต๭นที่233 ปาณียังไม่ได้ลืม ธามนิธิ “……” เขาดูปาณีที่ยังเล่นไม่หยุดแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรแล้วดื่มเหล้าแก้วตัวเองเงียบๆแล้วถามปาณีต่อ “ยังดื่มต่ออีกไหม?” “ดื่มสิ” ปาณี “เหล้าขวดนี้ก็อร่อยดีนะ” กลิ่นเหล้าไม่แรงมากเกินไปแถมยังหวานอีกเหมือนดื่มน้ำอัดลม เธอเลยเอาขวดเหล้ามาเทดื่มเองเลย ไวยาตย์มองเธอแล้วเป็นห่วง “ดื่มเหล้าน้อยหน่อยก็ดีนะครับ” ถึงรสชาติจะไม่แรงมากแต่มันจะมาทีหลัง เมาแล้วก็ยังไม่รู้ตัว ปาณี “ไม่เป็นไรหรอก” เธอไม่รู้สึกถึงความแรงของเหล้าแต่กลับสงสัยว่าไวยาตย์เอาน้ำอัดลมมาให้เธอดื่มหรือเปล่า ธามนิธิมองเธอ “ถ้าชอบก็ดื่มเยอะๆหน่อย” ไวยาตย์ “……” เมื่อกี้ตอนเธอเสนอว่าดื่มเหล้ากันยังเห็นได้ชัดว่าธามนิธิยังห้ามอยู่แต่ทำไมตอนนี้ยังสนับสนุนให้เธอดื่มเยอะๆอีก? หลังกินข้าวเสร็จปาณีที่ดื่มเหล้าไปไม่น้อยก็กอดธามนิธิไว้แล้วนั่งบนขาของเขา “คุณอาคะ ฉันชอบเธอมากๆเลย!” ไวยาตยมองผู้หญิงที่กำลังพูดอ้อนๆกับธามนิธิอยู่ ฟังแค่น้ำเสียงเธอก็รู้แล้วว่าเธอเมาแล้ว เธอเหมือนจะเข้าใจอะไรสักอย่าง นี่คุณธามนิธิตั้งใจให้เธอเมจนเมางั้นหรอ? ร้ายกาจ ร้ายกาจมากจริงๆ! ขนาดภรรยาตัวเองยังใช้แผนหลอกหลวงเป็นคนบ้าจริงๆ ธามนิธิเห็นปาณีเป็นแบบนี้ครั้งแรกราวกับแมวตัวนุ่มๆทำให้คนรู้สึกอุ่นใจแต่เขากลับทำเสียงเข้ม “ฉันไม่ชอบเธอ ฉันชอบผู้ชาย!” เขาเป็นคนที่จำความแค้นได้ ไวยาตย์ที่ยืนอยู่ข้างๆตกใจเมื่อกี้ตอนได้ยินปาณีพูดเธอคิดว่าเขาแค่ล้อเล่นแต่ดูจากสภาพแล้วคุณธามนิธิคงชอบผู้ชายจริงๆ? หรือว่าเป็นเพราะตัวเองที่ดูแลเขาตลอดเลยทำให้เธอเกิดความรู้สึกมากกว่านั้นกับตัวเอง? เธอเปิดปากพูดแบบสั่นๆ “เออคือ……คุณธามนิธิครับผม……ผมไม่ชอบผู้ชายครับ!” เธอเป็นผู้ชาย! ใช่ผู้ชาย! พอไวยาตย์พูดจบก็เห็นธามนิธิยกหัวขึ้นมาจ้องเธอ ไวยาตย์กลัวธามนิธิกลัวมาตลอดพอโดนธามนิธิจ้องแบบนี้ก็ยิ่งกลัวไปใหญ่ วินาทีต่อมาเธอก็รู้สึกตัวเองไม่ควรยอมง่ายแบบนี่เลยพูดกับธามนิธิว่า “คุณอาจจะยังไม่มีอารมณ์กับผู้หญิงช่วงแรกแต่ว่ายังไงๆมันก็หาวิธีทางมารักษาได้อย่าหมดความหวังนะครับ……” ถ้าเกิดอยู่ๆก็เปลี่ยนมาชอบผู้ชาย เธอบังคับตัวเองหน่อยก็ไม่เป็นไรแต่พ่อแม่ของธามนิธิคงตกใจจนเป็นลมได้! ธามนิธิมองเธออย่างเย็นชา “ออกไปเดียวนี้!” ไวยาตย์ไม่ลังเลใดๆพอได้รับคำสั่งก็รีบวิ่งออกไปเลยเหมือนกลัวโดนธามนิธิกิน ธามนิธิมองคนที่กอดขาตัวเองอยู่ตอนนี้ ปาณีพูดจนจะหลับอยู่แล้วเลยเรียกแม่บ้านให้พาปาณีขึ้นไปพักผ่อนข้างบน ธามนิธิเองก็ขึ้นไปชั้นบน ทีแรกจะให้ไวยาตย์มาช่วยเขาแต่พอคิดไปคิดมาก็ช่างมันเถอะโดนปาณีพูดแบบนี้เขาเองก็รู้สึกไม่กล้ามองความสัมพันธ์ของเขากับไวยาตย์ ธามนิธิให้แม่บ้านใส่น้ำให้เต็มอ่างแล้วตัวเองก็เข้าไปอาบ ขาเธอยังไม่หายดีแต่ว่าตอนนี้สามารถประคองของรอบตัวแล้วเดินได้ก็เลยเรื่องอาบน้ำถึงจะลำบากไปหน่อยแต่เขาเองสามารถทำได้แล้ว แต่ชลิตเคยบอกว่าถ้าจะให้หายดีหมดจนเดินได้อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาสักครึ่งปี อาบน้ำเสร็จธามนิธิก็ขึ้นเตียงมองปาณีที่นอนอยู่ ทีแรกคิดว่าเธอนอนแล้วแต่พอหัวถึงหมอนตาเธอก็เปิดสว่างทันทีมองหน้าธามนิธิอย่างซื่อๆ