已经是第一章了
ตอนที่239
ตนที่239
เธอรู้ว่าเขาใจอ่อนที่สุดถึงจะโกรธเธออยู่แต่ก็ไม่เคยไม่สนใจเธอจริงๆ
ปาณีใส่เสื้ออันใหญ่ของธามนิธิ คนขับรถก็มาพอดี
ในรถธามนิธิก็ไม่คุยกับปาณีพอถึงบ้าน ปาณีก็เข็นเก้าอี้ธามนิธิเข้าไปในห้องนอน
เธอวางกระเป๋าลงแล้วก็ถอดเสื้อคลุมออกมองธามนิธิที่ไม่ยอมคุยกับตัวเอง “ระหว่างทางก็ไม่คุยกับฉันสักคำจะเป็นใบ้หรือไง?”
กล้าบอกว่าเขาเป็นใบ้งั้นหรอ?
ธามนิธิจ้องปาณีสายตาที่เย็นชาไปอีก
เขาเห็นภาพของเวทัสในโทรศัพท์เธอกับตาโดยเฉพาะตอนรู้ว่าเขาเห็น เธอก็ซ่อนโทรศัพท์อีก!
แค่คิดแค่นี้ก็โมโหจะตายอยู่แล้ว
ปาณีเดินไปนั่งอยู่หน้าเขา “ไม่โกรธแล้วนะคะ? โกรธบ่อยนี่ตีนกาขึ้นนะถ้าเธอยังทำแบบนี้อีก อีกไม่นานคงต้องเรียกว่าคุณลุงแล้ว!”
“เธอกล้าเรียกดูสิ?”
เธอเรียกเขาว่าคุณอาเขาก็ทนเพราะว่าเขาก็โตกว่าเธอตั้งเจ็ดแปดปี
แต่นี่เรียกคุณลุงมันทนไม่ได้จริงๆ
ถ้าเธอกล้าเรียกเขาจะโยนเธออกไปเลย
ปาณียิ้มเหมือนดอกไม้แล้วอ้อน “ไม่เรียกคุณลุงแล้ว คุณสามีคะหายโกรธได้แล้วนะคะ?”
ถึงแม้ปาณีจะทำเป็นไม่รู้เรื่องอยู่บ่อยๆแต่ในใจก็รู้หมดถึงปากคุณอาไม่ยอมรับแต่ในใจเขาก็อยากฟังเธอเรียกเขาแบบนี้
พอได้ยินเธอเรียกเขาแบบนี้สายตาของธามนิธิก็อ่อนโยนลง
เขามองปาณี “งั้นเธอกับเวทัสมันเกิดอะไรขึ้น?”
“อะไรเกิดอะไรขึ้น?”
“อย่าทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเรื่อง” ธามนิธิเตือน “รูปนั้นไง”
เขาเห็นหมดแล้วแต่เธอยังทำเป็นโง่อีก
รู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่ดีใจเพราะอะไร เธอนี่มันตั้งใจทำให้เขาโกรธชัดๆ!
มันน่าโมโหจริง
ปาณีจับมือของธามนิธิไว้ “ชยรพส่งมาให้ฉันว่าพวกเขาไปดื่มเหล้ากันอยู่ ไม่มีอะไรเกี่ยวกับฉันเลย!”
“อยู่ๆเขาจะส่งรูปให้เธอทำไม? ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าพวกเธอสนิทกันขนาดนี้”
น้ำเสียงของเขาฟังก็รู้ว่างอนอยู่
ปาณียิ้ม “พวกเราเป็นเพื่อนห้องเดียวกัน แชทกลุ่มห้องก็ทักมายกันหน่อยไม่ปกติยังไง?”
โมโหก็ตรงที่พวกเขาเป็นเพื่อนห้องเดียวกันอยู่ในโรงเรียนก็เจอหน้ากันตลอด
ธามนิธิมองปาณี “แล้วยังมีอะไรอีก?”
เขาไม่ได้โง่ อยู่ๆชยรพก็ส่งรูปมาให้เธอมันต้องมีอะไรสักอย่าง
ปาณีรู้ว่าคุณอาฉลาดขนาดนี้คงปิดบังเขาไม่ได้
“วันนี้เวทัสมาหาฉัน”
“……” เวทัสคิดอะไรกับปาณีเรื่องนี้ธามริธิรู้ดี
ครั้งที่แล้วที่เวทัสมาหาเขาเพื่อขอให้เขาสนับสนุนปาณี
วันนั้นวันเกิดปาณีเขาก็อยากเอาของขวัญให้เธอ
ถึงแม้พวกเธอไม่เคยพูดเรื่องนี้แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเรื่องนี้มันไม่เกิดขึ้น
ธามนิธิ “ตอนอยู่โรงเรียนเขาชอบมายุ่งกับเธอบ่อย?”
ถ้าเป็นแบบนั้นสงสัยนายนั้นต้องโดนสั่งสอนหน่อยละ
ปาณียิ้ม “ไม่เคย ปกติตอนอยู่โรงเรียนก็ไม่เคยคุยกับฉันสักคำวันนี้เป็นครั้งแรกสงสัยรู้ว่าฉันกับเธอไปจดทะเบียนสมรสแล้ว! ดูเหมือนเศร้าด้วยแหละ ตอนนั้นฉันเลิกกับเขาเพราะติรยามาใส่ร้ายฉันเขาเลยเข้าใจฉันผิด ดูเหมือนเขาก็เสียใจไม่น้อย”
ธามนิธิมองปาณีพอฟังเธอพูดจบ มือของเขาก็ชาไปหมด “อยากกลับไปหาเขา?”
ผู้หญิงมันใจอ่อน ไม่ว่าผู้ชายจะทำอะไรผิดแค่ผู้ชายยอมกลับมายอมรับผิดก็จะลืมเรื่องที่ไม่มีความสุขราวกับพระเจ้าที่ยอมให้อภัยเขา
已经是最新一章了
加载中
