ตอนที่242

ต๭นที่242 หลานชายของธามนิธิก็ถือเป็นหลานชายของเธอ! กังวลเรื่องชีวิตคู่ของหลานชายหน่อยก็เป็นเรื่องที่เธอก็ควรทำเช่นกัน โมรีฟังที่ปาณีตั้งใจออกข้อเสนอแนะให้ “เธอไม่แคร์หน่อยเลยหรือไง?” “ฉันจะแคร์เรื่องอะไร?” ปาณูดอย่างเชิด “สามีของฉันหล่อกว่าตั้งเยอะ!” หล่อกว่าเวทัส โมรีกลับรู้สึกว่าปาณรกำลังโม้เธออยู่ “วันที่ยี่สิบเอ็ดฉันแต่งงานอย่าลืมมาด้วยนะ” ปาณีนึกถึงเรื่องที่จันวิภาให้เธอไปหาเพื่อนเจ้าสาวมาเลยพูดว่าโมรี “ถ้าเธอไม่ถือสาอะไรก็มทเป็นเพื่อนเจ้าสาวฉันด้วย!” “นี่เธอจะแต่งงานจริงๆหรอ?” โมรีเต็มไปด้วยความสงสัยกับเรื่องนี้ ปาณี “ก็พูดจริงสิ” เธอพึ่งพูดจบธามนิธิก็โทรมาพอดี …… ปาณีวางสายเสร็จก็พูดกับโมรี “เขามารับฉันแล้ว ฉันไปก่อนนะ” “ไม่ให้สามีเธอเลี้ยงข้าวฉันกับทีนาร์สักมื้อเลยหรือไง” ตอนนี้โมรีอยากรู้มากว่าสามีของปาณีเป็นใคร ปาณี “ไว้ว่างๆค่อยนัดกัน” คุณอาไม่ชอบเข้าหาผู้คนปาณีกลัวเขาไม่ชอบเลยไม่กล้าตอบตกลงเอง วันนี้เป็นวันศุกร์ธามนิธิพึ่งเลิกงานก็ไปรับปาณีพร้อมไวยาตย์เพื่อกลับบ้าน ปาณีออกมาจากหน้าประตูโรงเรียนก็เห็นรถพวกเขาจอดอยู่ตรงนั้นพอดี ธามนิธิกำลังดูเอกสารในไอแพด ประตูรถถูกเปิดออกแมวตอนหนึ่งก็รีบเข้ามา “คุณอาคะ” พอได้ยินที่เธอเรียกแบบนี้ธามนิธิก็ขมวดคิ้ว…… เขามองปาณีสบตากับปาณีที่กำลังยิ้มแย่มแจ่มใสพอดี “ดีใจมากเลย?” ยิ้มจนคิ้วจะบินอยู่แล้วเหมือนเจอเรื่องอะไรดีๆ ปาณีพูดอย่างตื่นเต้น “หนูหาเงินเองได้แล้ว!” ธามนิธิมองเธอ “อือ?” เธอออกไปทำงานพาร์ทไทม์บ่อยๆ การหาเงินคงเป็นเรื่องปกติสำหรับเธอ ปาณีอธิบาย “weiboของฉันทำเงินได้แล้ว!” ทีแรกเป็นแค่พื้นที่น้อยๆของความสุขเธอแต่ตอนนี้ยังหาเงินได้อีก ได้เยอะกว่าที่เธอไปทำงานข้างนอกสองเดือนอีก นี่สำหรับปาณีถือเป็นการขึ้นอีกขั้นที่ใหญ่มากๆ ปาณีเข้าไปกอดแขนของธามนิธิ “นี่เป็นครั้งแรกที่หนูใช้กำลังตัวเองในการหาเงินได้เยอะขนาดนี้ ถึงแม้สำหรับคุณอามันก็ไม่ได้เยอะมากแต่หนูก็มีความสุขมากๆ” นี่หมายความว่าเธอสูงขึ้นอีกขั้นแล้ว ธามนิธิมองเธอแล้วยิ้ม “ดีแล้ว” สามารถรับรู้ถึงความสุขของเธอ นี่เป็นเงินก้อนแรกที่มีความหมายสำหรับเธอ เพราะว่าจะกลับไปบ้านวิสิทธิ์เวช ปาณีเลยใช้เงินจากก้อนนี้ซื้อของขวัญให้คนในบ้านแล้วเอาเงินที่เหลือเก็บไว้ เป็นครั้งแรกที่หาได้เยอะขนาดนี้รู้สึกเหมือนเงินก้อนนี้ไม่ใช่ของตัวเองเธอเลยไม่ค่อยกล้าใช้ฟุ่มเฟือย บ้านวิสิทธิ์เวช คุณฐิติพรมองดอกไม้สดที่ปาณีให้เธอ “ปาณีคิดยังไงถึงซื้อดอกไม้มาให้ฉันเนี่ย?” ปาณี “ตอนหนูเข้ามาบ้านวิสิทธิ์เวชคุณแม่ก็ดีกับหนูตลอด มักจะเอาของให้หนูบ่อยๆและยังให้อั่งเอาอีก วันนี้หนูอุตส่าห์หาเงินด้วยตัวเองได้เลยอยากซื้อของขวัญให้ทุกคยเลยค่ะ” ไวยาตย์เป็นคนไปซื้อเป็นเพื่อนเธอ ธามนิธิขาไม่สะดวกเลยนั่งรอในรถ เขานั่งอยู่ข้างๆมองที่ปาณียิ้มก็รู้สึกภรรยาตัวเองเป็นคนที่เชื่อฟังจริงๆ ปาณีพูดกับคุณฐิติพร “หนูรู้ว่าคุณแม่ไม่ขาดอะไรเลยซื้อดอกไม้มาให้ค่ะ