ตอนที่243

ต๭นที่243 ผู้หญิงก็ชอบดอกไม้ทั้งนั้น! ถึงแม้ดอกไม้สดจะเหี่ยวง่ายแต่พอตอนที่ได้รับดอกไม้มันก็มีความสุข คุณฐิติพรอดยิ้มไม่ได้ “เด็กดีจริงๆ” ปาณีซื้อปากาให้คุณชัยพรหนึ่งแท่ง ซื้อของตกแต่งในรถให้จันวิภาขนาดพี่เขยที่ไม่ค่อยอยู่บ้านยังเตรียมไว้ให้เขาอีก ธามนิธินั่งอยู่ข้างๆ มุมปากก็ยกยิ้มขึ้นมา ปาณีไม่มีตังปกติเขาก็เลยไม่ให้เธอซื้อของอะไร แต่ไม่คิดว่าหลังจากที่เธอได้เงินก้อนแรกนี้ก็คือเอามาคืนบุญคุณของคนในบ้าน ของขวัญที่ปาณีซื้อให้มันอาจจะไม่ได้แพงเป็นเพียงของเล็กน้อยแต่ความตั้งใจของเธอ คนทั้งบ้านก็ปลื้มใจกัน ธามนิธินั่งอยู่ข้างๆมองเธอที่ค่อยเอาของที่ละชิ้นแจกให้ทุกคน ในใจก็หวังไม่รู้ว่าปาณีจะให้อะไรกับเขา เด็กนี่ยังไม่เคยให้อะไรเขาเลยนะ! จันวิภามองของขวัญที่ปาณีให้ “ขอบคุณปาณีที่มีใจนึกถึงนะ เธอยังเป็นนักเรียนการหาเงินเองมันไม่ง่ายเลยแล้วยังซื้อของขวัญให้พวกเราอีก ไม่เหมือนลูกรักของฉันวันๆรู้จักแต่ใช้ตังไม่เห็นเขาจะซื้ออะไรมาให้ฉันบ้างเลย” ของห้อยประดับชิ้นนี้น่ารักดียิ่งดูยิ่งสบายตา ยังดีที่เวทัสไม่อยู่ไม่งั้นถ้าได้ยินแม่ตัวเองพูดแบบนี้คงจะโกรธ ปาณี “พี่ก็ชมหนูเกินไป ปกติพี่ก็ดีกับหนูแล้วหนูก็ไม่ได้ช่วยอะไรไปมากแต่อยากขอบคุณทุกคนจริงๆค่ะ” คุณฐิติพร “เป็นครอบครัวเดียวกัน ปาณีเธอจะเกรงใจทำไม” “……” ธามนิธิที่อยู่ข้างๆมองผู้หญิงสามคนนี้คุยกันอย่างสนุกสนานราวกับพวกเธอลืมเขาไปแล้วและปาณีไม่แม้แต่จะมองเธอด้วยซ้ำ เธอไม่รู้สึกมีอะไรผิดปกติไปหน่อยเลยหรือไง? คนในครอบครัวมีของขวัญกันหมดแล้วของเขาล่ะ! ปาณีคุยกับคุณฐิติพรกละจันวิภาเสร็จก็กลับไปที่ห้องเก็บกระเป๋าตัวเอง อยู่ๆประตูก็ถูกเปิดออกธามนิธิเดินเข้ามา พอเห็นเป็นธามนิธิปาณีก็ตกใจ “คุณอาขึ้นมาทำไมหรอคะ?” ธามนิธิมองปาณี “เธอเอาของขวัญให้ทุกคนแล้วของฉันล่ะ?” จะไม่มีของเขาได้ยังไงกัน! อุตส่าห์ให้เธอหวังไปตั้งนาน ปาณีมองเขาอย่างเกินคาด “แต่……ฉันให้ของขวัญเพราะอยากขอบคุณที่พวกเขาดีกับฉันมาตลอด” “ปกติฉันไม่ดีกับเธอหรือไง?” ธามนิธิมีความคิดเห็นเยอะแยะ ถ้าไม่หวังเยอะก็จะไม่ผิดหวังขนาดนี้ ที่แน่ๆคือทั้งบ้านมีแต่เขาไม่มี! นี่ความดีที่เขาทำยังเทียบไม่เท่ากับพี่เขยที่เคยเจอหน้าแค่สองครั้ง? ปาณีเดินไปอีกข้าง “คุณอาก็ดีกับฉัน! แต่เธอก็ไม่ได้ขาดอะไรฉันเลยไม่รู้จะซื้ออะไรให้ ไม่งั้นลองพูดสิว่าเธออยากได้อะไรไว้เดียวไปซื้อให้” ก็เป็นแค่ของขวัญ? ไม่คิดว่าเขาจะซีเรียสขนาดนี้ ธามนิธิ “ถ้าฉันให้เธอซื้อแล้วมันยังจะมีความหมายอีกหรอ?” ที่ตัวเองขอกับที่เขาซื้อมาให้เองมันเป็นเรื่องที่ไม่เหมือนกัน ปาณีมองเธออย่างพูดคำพูด “งั้นเธอจะเอายังไงอีก?” “ฉันโกรธ” เขาพูดอย่างทำหน้าขรึม พูดง่ายๆคือให้เธอมาง้อเขา ปาณีเอาโน้ตบุ๊คออกมากระเป๋า “งั้นเธอก็โกรธต่อไปเลยนะ” ทำหน้าแบบฉันไม่ง้อเธอหรอก “……” ธามนิธิมองปาณีนั่งนั่งลงกับเก้าอี้แล้วเปิดโน้ตบุ๊คไม่คิดว่าเธอจะเมินเขา! ธามนิธิรู้สึกเหมือนมีอะไรมาแทงใจกำลังจะเข็นเก้าอี้ออกไป ปาณีก็พูด “คุณอามาช่วยฉันดูอันนี้หน่อยได้ไหม?” ไม่ให้ของขวัญเขา ไม่ง้อเขาแล้วยังมาให้เขาช่วยเธออีก?