已经是第一章了
ตอนที่250
ตนที่250
เธอยังเคยคิดอีกว่าถ้าเกิดคุณอายังไม่ดีอีกตลอดไป เธอสามารถไปรับเลี้ยงลูกกับเขาได้
ปาณีรู้สึกหน้าตัวเองตอนนี้ร้อนมาก เธอติดอยู่ที่หน้าอกของธามนิธิได้ยินเสียงเต้นหัวใจของเขาอาจจะเพราะว่ามันใกล้เกินไปแล้วเธอก็ตื่นเต้น สมองก็เลยไม่ได้คิดวิเคราะห์อะไรเลย
ผ่านไปอีกสักแป๊บค่อยนึกได้ “แต่ว่าขาเธอยังไม่หายดี รอให้ขาเธอหายก่อนค่อยว่ากัน”
ขายังไม่หายดีเลยแล้วจะทำเรื่องแบบนั่นได้?
ปาณีเต็มไปด้วยความสงสัยกับเรื่องนี้
ธามนิธิ “ไม่มีผลกระทบอะไรหรอก เธออยู่ข้างบนก็พอ”
“……” นี่พูดให้เห็นภาพเลย ทำให้ปาณีเริ่มหายใจไม่เป็นจังหวะ
นี่คุณอาจะพูดตรงขนาดนี้เลยหรอ?
ยังจะให้เธออยู่ข้างบนอีก……
นี่ไม่ใช่รถที่ไปอนุบาลเธออยากจะลงจากรถ
วินาทีต่อมาสมองของปาณีก็คิดไปถึงเรื่องวุ่นวายไปอีก ขาของคุณอาพึ่งเกิดอุบัติเหตุหนึ่งปีที่แล้วตอนนี้ก็ยังไม่หายดีอีกถ้าเกิดชาตินี้ไม่หายดีสักทีล่ะงั้นเธอก็ต้องอยู่ข้างบนตลอดงั้นหรอ
เหอะ!
ปาณีพึ่งคิดจบแล้วอยากตบหน้าตัวเองสักสองทีทันทีนี่เธอกำลังคิดเรื่องอะไรอยู่เนี่ย?
เสียงของธามนิธิดังขึ้นข้างหูเธอ “ยกหัวขึ้น”
ปาณีก็ยกหัวขึ้นอย่างเชื่อฟัง ธามนิธิมองเธอแล้วก้มหัวลงมาจูบเธอ
เพราะว่ารู้ความจริงแล้ว ผู้หญิงอย่างปาณีก็มีความอายขึ้นมาตอนนี้รู้สึกปล่อยตัวเองแบบเต็มที่ไม่ได้
ธามนิธิจูบไปสักพักก็รู้สึกถึงความตื่นเต้นของปาณี “ปาณีนี่แค่จูบเธอยังตื่นเต้นขนาดนี้ถ้าเกิดคราวหน้าต้องคลอดลูกให้ฉันอีกล่ะเธอจะทำยังไงดี?”
เสียงของธามนิธิอ่อนโยกมากและเต็มไปด้วยความหวง
ปาณี “ฉัน……ฉันจะพยายามทำให้ตัวเองชินเอง”
ตอนที่เซ็นสัญญาแต่งงานไวยาตย์ก็เคยบอกแล้วว่าเธอต้องสืบทอดลูกหลานให้ธามนิธิ นี่เป็นเรื่องที่เธอต้องรับผิดชอบ
แต่แค่ช่วงนี้ปาณีลืมเรื่องพวกนี้ไปแล้วพึ่งรู้ว่าร่างกายธามนิธิยังใช้ได้อยู่เลยทำตัวไม่ถูก
เธอมองธามนิธิแล้วหายใจเข้าลึกๆรวมความกล้าทั้งหมดแล้วไปปลดกระดุมเสื้อเขา
ธามนิธิมองเธอที่ทำหน้าตายก็อดหัวเราะไม่ได้แล้วไปจับมือเธอไว้ “ยัยโง่เอ๋ยนี่รีบร้อนขนาดนั้นเลย?”
เธอจ้องเขา “ทั้งๆที่เธอเป็น……”
ธามนิธิจับกุมมือเธอไว้แล้วมาจูบเบาๆ……
แสงไฟของข้างเตียงราวกับเพิ่มเอฟเฟคให้เขา การกระทำนี้ทำให้ปาณรชะงักไปสักพักแล้วหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
เสียงของธามนิธิราวกับเครื่องดนตรี “นอนเช้าหน่อย”
พูดจบเขาก็กอดปาณีนอนตามปกติ
ปาณีไม่อยากจะเชื่อ เธอคิดว่าวันนี้คุณอาต้องทำอะไรกับเธอ
เธอเป็นภรรยาของเขาก็ไม่ได้ปฏิเสธแถมยังตัดสินใจแล้วอีก
แต่ธามนิธิก็ปล่อยเธออย่างว่าง่าย
ปาณีรู้สึกท่านอนตัวเองไม่สบายเลยอดที่จะหันตัวกลับไม่ได้ ธามนิธิที่ปิดตาอยู่เพราะเธอขยับเลยเปิดตาต่อเหมือนเตือนเธอ “อย่าขยับไม่งั้นต้องรับผลเอง”
ปาณีฟังที่เขาพูดจบก็ไม่กล้าขยับอีก ขนาดลมหายใจยังเบาลง
已经是最新一章了
加载中
