ตอนที่253

ต๭นที่253 ก็แค่มมาเรียนปาณีก็ไม่ได้สนใจอะไรอีก ผ่านไปนานขนาดนี้แล้ว คนอย่างเวทัสไม่มีผลต่อเธอแล้ว เรียนจบปาณีกับโมรก็ไปก่อน ชยรพมองเวทัสที่ไม่ขยับไปไหนเลยแล้วก็ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่แต่ก็นั่งลงอยู่เป็นเพื่อนเขา “เพื่อน” เธอวางมือลงบนไหล่ของเวทัสและตบเบาๆ “ฉันรู้ว่าเธอวางปาณีไม่ลงแต่ว่ามีบางอย่างฉันว่าฉันจำเป็นต้องบอกเธอ” ตั้งแต่ครั้งที่แล้วอารมณ์ของเวทัสก็ไม่ดีตลอดถึงชยรพไม่ได้พูดแต่ก็ดูไว้ตลอด ตอนนี้เวทัสเหมือนตกลงไปอยู่ในโคลนแล้วออกมาไม่ได้ เวทัสไม่ได้ตอบอะไร นี่เป็นคาบที่เขาชอบมากที่สุดแต่เพราะมีปาณีอยู่เลยไม่ได้ฟังเข้าหูเลยสักประโยค ชยรพ “ไม่ว่าเมื่อก่อนเธอกับปาณีเคยเป็นอะไรกันแต่ตอนนี้เขาเป็นน้าสะใภ้ของเธอ ผู้หญิงของน้าชายเธอกล้าแย่งหรอ? ไม่ใช่สิ พูดให้มันดูแย่หน่อยถ้าเกิดวันหนึ่งเขาเลิกกับน้าชายเธอแล้ว เธอก็จะไม่ถือหน่อยเลยหรือไงว่าเขาเคยเป็นน้าสะใภ้เธอแล้วเธอรู้สึกครอบครัวแบบบ้านเธอระหว่างเธอกับเขามันมีความเป็นไปได้ไหม?” ยิ่งเป็นครอบครัวที่ยิ่งใหญ่ก็ยิ่งต้องรักษาศักดิ์ศรีของหน้าไว้ จะไม่ปล่อยให้เกินข่าวเสียหายเด็ดขาด ไม่ว่าเธอหรือว่าเวทัสก็ไม่ใช่พวกที่จะทำผิดกฎของทางบ้าน ชยรพพูดจบก็มองเวทัสแล้วพูดต่อ “เธอก็รู้อยู่แล้วว่าทั้งหมดนี้ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้อีกก็รีบเดินออกมาเถอะ เนี่ยโมรีก็ดีอยู่นะ ฉันว่าเขาก็แอบชอบเธออยู่ไม่แน่เธอก็ลองดูหน่อยสิ” ในถานะเพื่อนเธอก็หวังดีกับเขา ธามนิธิและปาณีจะแต่งงานในวันเสาร์อาทิตย์นี้แล้วเธอไม่อยากเห็นเวทัสทำตัวแบบนี้อีก เวทัสลุกขึ้นแล้วเดินออกจากประตู เธอรู้ เธอรู้หมดเลย! แต่ทุกครั้งที่เห็นปาณีมันก็ควบคุมความรู้สึกตัวเองไม่ได้ ช่วงนี้เธอตั้งใจหาอะไรมาทำในเวลาว่าง เล่นเกมส์ ดูแลทีมแข่งให้ดีก็เพราะไม่อยากคิดถึงเรื่องของปาณีไงล่ะ แต่พอมาเจอเธอก็รู้สึกใจมันเจ็บ เจ็บมาก วันอาทิตย์ตอนเช้าสิบโมง เวทัสยังนอนอยู่ คนใช้ในบ้านมาเรียกเธอครั้งที่สามแล้ว “ฌายินตื่นได้แล้ว คุณแม่เธอพึ่งโทรมาเมื่อกี้ วันนี้เป็นวันแต่งงานของน้าชาย เธอรีบๆเตรียมตัวแล้วไปในงานได้แล้ว” ธามนิธิเป็นน้าชายเธอถ้าเธอไม่ไปร่วมงานแต่ง จันวิภาไม่ปล่อยเธอแน่ๆก็จันวิภาไม่รู้ความสัมพันธ์ของเวทัสและปาณี งานแต่งงานเริ่มตอนสิบสองโมงครึ่ง เวทัสลุกจากเตียงแล้วไปล้างหน้าแปรงฟัน เธอยืนอยู่ที่หน้ากระจกแปรงฟันไปด้วยแล้วมองตัวเองในกระจกไปด้วย พอนึกถึงปาณีจะแต่งงานสำหรับเธอทุกวันมันช่างยากลำบากเหลือเกิน แต่ก็เหมือนที่ชยรพพูด ตอนนี้เธอยังจะทำอะไรได้อีก? โดนคนรอบข้างหัวเราะโดนแม่บ่น ติรยารู้สึกทนอยู่ที่นี่ต่อไม่ได้เลยลุกขึ้น “ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อน” ติรยสเดินตามเวทัสไปแล้วพบว่าเวทัสกำลังคุยกับนพรุจอยู่ ทั้งสองพ่อลูกใส่เสื้อสูทยืนอยู่ด้วยกัน พอยืนอยู่ข้างนพรุจ เวทัสก็ดูเป็นเด็กขึ้นมา “คุณลุงนพรุจสวัสดีดีค่ะ” ติรยารวมความกล้าแล้วเดินเข้าไป เธอนึกถึงสภาพตอนนี้ของตัวเอง อยู่ในโรงเรียนก็ถูกกระทำแบบนั้น เวทัสก็ไม่สนใจเธอแล้วเมื่อกี้ยังทำแบบนั้นกับเธออีกก็รู้สึกยิ่งมีความกล้าไปใหญ่ เวทัสเห็นติรยาก็ขมวดคิ้วแต่ติรยาก็เดินเข้ามาแล้ว นพรุจมองเธอ วันนี้ก็เป็นงานแต่งงานของธามนิธิทุกคนที่มาคือแขกเขาก็เลยไม่ได้แสดงความโหดของตัวเองออกมาแต่ก็ตอบแบบเย็นชา “มีอะไร?”