ตอนที่254

ต๭นที่254 ผู้หญิงคนนี้ดูก็รู้เลยว่าไม่ใช่คนดี ฐานะของนพรุจวางไว้ตรงนั้นปกติก็มีผู้หญิงมากมายมาเข้าใกล้เขาก็เลยมองผู้หญิงแค่แวบเดียวก็รู้เลยว่าเป็นผู้หญิงยังไง ผู้หญิงแบบติรยาทุกการกระทำก็แสดงความแรดออกมาอยากอ่อยคนอื่น แค่ดูก็น่าเกลียดแล้ว ติรยา “วันนี้เป็นงานแต่งของคุณลุงธามนิธิหนูก็มาร่วมงานด้วยพอเห็นท่านก็มาทักทายหน่อยค่ะ” “อยากมาทักทายฉันหรืออยากมาเข้าใกล้ลูกชายฉัน?” นพรุจก็พูดไปตรงๆ ติรยาหน้าชาไปอีก ครั้งที่แล้วที่กินข้าวด้วยกันก็โดนนพรุจว่าใส่จนเธอสงสัยชีวิตตัวเอง ทีแรกก็คิดว่าวันนี้น่าจะยังดีหน่อยแต่ทำไมเขาต้องมาพูดแบบนี้ด้วย? ไม่เห็นแก่ที่เธอเป็นผู้หญิงแล้วไว้หน้าให้เธอหน่อยเลย เวทัสที่ยืนอยู่ข้างๆก็ไม่มองติรยาราวกับตัวเองไม่มีความสัมพันธ์อะไบกับเธอ ครั้งที่แล้วที่ติรยามายุ่งเขาก็โดนพ่อเขาสั่งสอนจะตายอยู่ละ วันนี้ไม่อยากเสี่ยงตายอีก ติรยามองเวทัสในใจก็เศร้าขึ้นมา เคยเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดและยังเคยเป็นแฟนระยะสั้นไม่กี่วันแต่……เขาทำตัวเย็นชากับเธอมากเลย เธอกำมือแน่นแล้วยิ้มตอบนพรุจ “ถึงหนูจะคิดไม่ซื่อกับเวทัสแต่เขาก็ไม่มองหนูสักหน่อยจริงๆแล้วคนที่เขาชอบเป็น……” ติรยามองไปที่เวทัสพอเวทัสได้ยินที่ติรยาพูดก็รู้ตัวทันทีว่าเธออยากพูดอะไรก็จ้องเธอ แต่ติรยาไม่เหมือนปกติที่โดนเขาคุกคามแถมยังตั้งใจพูดอย่างกับจะหาเรื่อง “ปาณี” “ติรยา” เวทัสออกเสียงสักที วันนี้เป็นงานแต่งของน้าชายเพราะตอนนั้นนลิน มีสุวรรณ์หนีไปบ้านวิสิทธิ์เวลเลยโดนทุกคนหัวเราะ ทุกคนอาจจะไม่กล้าพูดต่อหน้าบ้านวิสิทธิ์เวชแต่ลับหลังก็นินทาหัวเราะกันทั้งนั้น ถ้าวันนี้เรื่องนี้ถูกเปิดเผยอีกมันจะเป็นยังไงกัน? ในใจของน้าชายก็คงไม่สบาย ศักดิ์ศรีของบ้านวิสิทธิ์เวชก็ไม่มีอีก ติรยาเห็นเขาโกรธแต่ก็ไม่คิดจะหยุด โกรธหรอดีแล้ว! เมื่อกี้เขาทำยังไงกับเธอก็อย่าหาว่าเธอทำมากเกินไปแล้วกัน เธอไม่ใช่พวกที่ยอมเสียเปรียบ เธอพูดกับนพรุจ “คุณลุงไม่รู้นะคะ เมื่อก่อนตอนเวทัสเรียนมัธยมปลายเป็นเพื่อนห้องเดียวกับปาณี ทั้งสองคนคบกันนานมากจนถึงตอนนี้ขนาดปาณีจะแต่งงานกับคุณลูงธามนิธิ เวทัสยังลืมเธอไม่ได้เลยสักที” ครั้งก่อนนพรุจบอกว่าเธออายุยังน้อยไม่ใช่หรอ เธอก็อยากลองดูสิว่าถ้าเกิดบ้านเขารู้ว่าเมื่อก่อนตอนอยู่โรงเรียนคนที่คบกับเวทัสไม่ใช่ติรยาแต่เป็นปาณีแล้วเรื่องมันจะเป็นยังไงกัน เวทัสมองติรยา “เธอบ้าไปแล้วหรือไง?” ถึงเธอจะว่งปาณีไม่ลง ถึงเธอจะเคยคิดว่างานแต่งงานของน้าชายและปาณีไม่ต้องจัดขึ้นก็คงจะดี แต่ตอนติรยาตั้งใจจะทำร้ายเรื่องพวกนี้เธอพบว่าตัวเองนั้นโกรธมากจริงๆ น้าชายหวงเธอตั้งแต่เด็กในใจของเธอมันเหมือนเป็นฮีโร่คนหนึ่ง…… ธามนิธิอุตส่าห์ดีขึ้นมาแล้วจะยอมให้คนอื่นมาหัวเราะเขาได้ไง? นพรุจมองเวทัสด้วยหน้าขรึม “ที่เขาพูดมันเป็นเรื่องจริง?” เวทัสไม่ได้ตอบแต่กลับจ้องติรยาด้วยความโกรธ ติรยายังทำตัวอ่อนโยนแล้วตอบ “คุณลุงนพรุจคะที่หนูพูดมันเป็นความจริงค่ะ” นพรุจก็เอาหน้าไม่อยู่แล้วจ้องไปที่เวทัสและพูดกับติรยา “เธอมากับฉัน”