ตอนที่267

ต๭นที่267 แค่เพิ่มดอกไม้นิดหน่อยเพิ่มตัวหนังสือสี่กับลูกโป่ง…… แต่เขาพึ่งพูดจบก็ได้ยินธามนิธิตอบ “แกนี่ยุ่งเรื่องอื่นมากไปนะ!” “……” ครับๆๆ! ไวยาตย์รู้ว่าตัวเองพูดผิดอีกแล้ว กลางคืนเก้าโมงกว่า ธามนิธิอยู่ในห้องเปียโนนั่งอยู่หน้าเปียโน ไวยาตน์ยืนอยู่ข้างๆมองธามนิธิ เขานั่งอยู่บนเก้าอี้นิ้วมือวางลงบนคีย์เปียโน ราวกับรูปภาพที่สวยงามถ้าไม่ใช่เพราะข้างๆมีเก้าอี้เข็นวางอยู่ คนอื่นคงจะนึกภาพไม่ออกว่าปกติเขาต้องใช้เก้าอี้เข็นในการเดินทาง ธามนิธินิ้วมือวางลงบนคีย์เปียโนกดลงไปแค่สองทีอยู่ๆมือก็ทุบลงไปบนคีย์เปียโน ไวยาตย์เห็นก็ตกใจและรีบเดินไป “คุณธามนิธิครับ” ในดวงตาของธามนิธิไม่มีความสุขและดีใจ เขานึกถึงขาที่พิการของตัวเองอยากใช้ขาไปเหยียบแป้นเปียโนเรื่องเล็กๆแค่นี้ก็ทำไม่ได้ นึกถึงวันนี้ที่ท่านจอมพลนรเทพมาในงานแต่เขากลับไม่กล้าไปเจอเลย ไวยาตย์มองธามนิธิสภาพหลอกหลอนแบบนี้ ช่วงนี้หลังจากที่พวกเขาย้ายมาที่นี่เพราะเกือบทุกวันจะได้เจอปาณีก็เลยช่วงนี้อาการของธามนิธิก็ดีขึ้น นานแล้วที่เขาไม่ได้อาละวาดแบบนี้ แต่แล้ว…… เมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้วหัวหน้าได้โทรมายินดีกับเรื่องแต่งงานของธามนิธิ หลังจากนั้นธามนิธิก็ไม่ดีใจขึ้นมา ธามนิธิแค่โมโหก็ทำเอาไวยาตย์ตัวสั่น “คุณปาณีกำลังอาบน้ำอยู่ จะให้ผมไปเรียกไหมครับ?” แค่ปาณีปรากฏตัวธามนิธิก็จะเหมือนฟ้าหลังฝน จะมีความสุขขึ้นมาทันที “ไม่ต้องไปบอกเธอ” เสียงต่ำทุ่มของธามนิธิ ถึงแม้แต่งงานกับปาณีแล้วก็เถอะแต่เขาก็ไม่อยากให้เธอเห็นเขาเป็นสภาพแบบนี้ พูดถึงตรงนี้ธามนิธิก็จ้องไปที่ไวยาตย์ “เรื่องอดีตทั้งหมดแกก็ไม่ต้องไปเสนอเล่าให้ปาณี” “……ครับ” ไวยาตย์ถอดหายใจ ก็ไม่รู้ว่าคุณธามนิธิจะวางเรื่องพวกนี้ลงเมื่อไหร่ ในสายตาของไวยาตย์ระหว่างภรรยาปาณีเหมือนเป็นผลแห่งความสุขของธามนิธิมากกว่า ปาณีกำลังชาตัวในอ่างอาบน้ำ ห้องนอนในสวนจตุจักรอ่างอาบน้ำใหญ่มากไม่เพียงแต่แช่ได้คนเดียวรู้สึกถ้าในอนาคตมีลูกก็แช่ทั้งครอบครัวด้วยกันได้เช่นกัน เธอใช้มือเขียเล่นกลีบกุหลาบที่ลอยอยู่บนน้ำนึกถึงเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นก็ตื่นเต้นขึ้นมา เรื่องที่ไม่สามารถบรรยายได้ก็ลอยขึ้นมาในหัว หน้าของเธอก็แดงขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว อาจจะเพราะว่าแช่นานเกินไปตอนออกมาเลยเวียนหัวนิดนึ่ง เธอเช็ดหัวให้แห้งแต่เห็นธามนิธิยังไม่กลับมาเธอเลยขึ้นไปบนเตียงก่อน วันนี้ทั้งผ้าปูเตียงและผ้าห่มก็กลายเป็นสีแดงหมดมันดูมีความมงคล เมื่อก่อนตอนเด็กเวลาดูทีวีก็มักจะคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าสาวแต่ตอนนี้ตัวเองก็ได้จริงๆแล้วมันก็อธิบายไม่ออกว่ามันรู้สึกยังไงกัน …… ประตูถูกเปิดธามนิธิเข้ามาจากข้างนอกไฟตรงหัวเตียงยังเปิดไว้อยู่ปรณีนอนอยู่บนเตียงเขาเดินมาถึงข้างเตียงก็พบว่าเธอหลับไปแล้ว ใบหน้าขาวๆเล็กๆหลังจากที่เช็ดเครื่องสำอางออกไม่มีความคมสวยเหมือนตอนแต่งหน้าแต่ดูแบบนี้มันก็ทำให้คนรู้สึกชอบอย่างบอกไม่ถูก แค่มองเธอ ธามนิธิก็อารมณ์ดีขึ้นมา เขาอาบน้ำที่ชั้นล่างและเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว ใส่เสื้อเชิ้ตสบายๆและกางเกงขายาวก็ขึ้นเตียงไปนอน ธามนิธินอนหันข้าง เตียงนุ่มอันใหญ่โดนทับจนมีร่องแต่เขาก็ไม่ได้ขยับอะไรแค่มองปาณีที่นอนหลับอย่างอ่อนโยนจนปาณีกอดหมอนข้างแล้วหันตัวไปนอนอยู่ในอ้อมกอดของธามนิธิ