ตอนที่268

ต๭นที่268 เขาเห็นสภาพนี่ก็อดยิ้มไม่ได้ ปาณีใส่ชุดนอนสีแดงนี่เป็นเสื้อที่น้าลำมุงเตรียมไว้ให้บอกว่าตอนแต่งงานก็ต้องใส่สีแดงมันถึงมงคล เพราะเธอหันตัวกลับมาเลยเผยให้เห็นไหปลาร้าและคออันขาวเนียนของเธอแถมผิวเธอขาวอีกดูจนคนรู้สึกเส้นเลือดกระตุกนี่มันเป็นจังหวะที่จะมีเรื่องชัดๆ! ธามนิธิยื่นมือไปวางลงที่ใบหน้าเธอและลูบอย่างเบาๆ “ปาณี” “อือ” ปาณีง่วงจะตายอยู่แล้วแต่พอได้ยินธามนิธิเรียกตัวเองก็เลยตอบ วันเหนื่อยมากๆโดยเฉพาะหลังแช่ตัวเสร็จทั้งตัวก็สบายขึ้นแล้วตอนนี้นอนหลับอีกก็ยิ่งรู้สึกเหนื่อยไปใหญ่ ธามนิธิ “เธอตื่นสิ ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย” วันนี้เป็นคืนแห่งวันแต่งงานนี่เธอจะนอนผ่านไปแบบนี้หรือไง? ปาณีจับมือเขา “วันนี้หนูง่วงพรุ่งนี้นะ” ความง่วงมันมาก็จะลืมไปหมดทุกอย่างราวกับว่าถึงแม้ฟ้าจะถล่มก็ห้ามความอยากนอนของเธอไม่ได้ ธามนิธิก้มลงไปหอมแก้มของเธอ “เธอแน่ใจ? ถ้าพรุ่งนี้ตื่นมาจะไม่รู้สึกเสียใจภายหลัง?” จากนิสัยของเธอถ้าในคืนวันแต่งงานไม่ทำอะไรสักอย่างมันไม่รู้สึกเสียดายหรือไง? ปาณีที่ง่วงจนจะตายก็ไปกอดธามนิธิและวางมือลงที่ไหล่เขา “นอน” หมอนข้างโดนเธอโยนทิ้งไปอีกข้างใช้ธามนิธิเป็นหมอนแทน ธามนิธิมองเธอสภาพนี้ก็คิดแล้วคิดอีกก็เลยไม่ได้เรียกเธอตื่น เธอง่วงขนาดนี้ถึงแม้เรียกเธอตื่นเธอก็คงไม่สบอารมณ์งั้นก็ให้เธอได้หลับดีๆแล้วกัน ปาณีหลับสนิทแต่รู้สึกมีมือใหญ่คู่หนึ่งที่สอดแทรกเข้ามาในเสื้อแล้วจับนู้นจับนี่แล้วอีกฝ่ายก็จูบเธออยู่เรื่อย ในระหว่างที่สะลืมสะลือธามนิธิก็คว่ำบนตัวเธอ “ที่รัก คลอดลูกให้ฉันหน่อยนะ” ที่รัก? ต้องรู้ว่าปกติคนเหน็ดในอย่างคุณอาไม่เคยเรียกเธอแบบนี้ นี่คุณอานี่ปลดปล่อยจริงๆ! เธอมองธามนิธิอย่างตกใจ “คุณ……คุณอาใช้ไม่ได้ไม่ใช่หรอคะ?” “ใช้ไม่ได้?” เขายกยิ้มขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ “งั้นก็ต้องให้เธอลองดูว่าฉันใช้ได้หรือใช้ไม่ได้” เธอตกใจจนปฏิเสธ “ไม่……ไม่เอา……” ไม่รู้ว่าเสื้อบนตัวของเธอหายไปตอนไหนเพื่อที่จะพิสูจน์ให้เธอได้รู้ว่าตัวเองใช้ได้ก็ไม่ได้สนความขัดของเธอ เขาก็ทำไปเลย…… ได้ข่าวว่าถ้าเป็นครั้งแรกมันจะเจ็บปาณีเลยกัดฟันเพื่อที่จะทนความปวดแต่……ไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่มีความรู้สึกอะไรเลย? เธอกล้าเชื่อ? เธอสะดุ้งตื่นขึ้นมาพบว่านี่มันตอนเช้าแล้วและตัวเองก็ยังอยู่ในอ้อมกอดของธามนิธิ แต่นี่ไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือมือของเธอ……สอดเข้าไปในเสื้อของธามนิธิแล้วจับโดนกล้ามหน้าอกของเขา…… นี่มันเป็นการลวนลามที่เห็นกันชัดๆ! พอนึกถึงตรงนี้เธอเอารีบเก็บมือกลับมาอยากหนีออกไปให้เร็วที่สุดแต่พบว่าเอวของตัวเองโดนแขนธามนิธิกอดไว้แน่นมาก และชุดนอนของเธอก็ถูกดึงจนยับและเธอก็เห็นว่าหน้าอกตัวเองก็เกือบโชว์ออกมา……เลยรีบดึงคอเสื้อไว้ดีๆมองธามนิธิที่นอนอยู่ข้างๆก็อดคิดไม่ได้ ดูจากสภาพเธอกับธามนิธิคงจะ…… ในสมองก็โผล่ขึ้นภาพที่พึ่งเกิดขึ้นเมื่อกี้นี่สงสัยเธอและธามนิธิคงทำเรื่องนั้นไปแล้วสิ! แต่……เธอจำไม่ได้ว่าหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง ร่างกายก็ไม่ได้รู้สึกอะไร นี่เธอได้พลาดเรื่องสำคัญของชีวิตตัวเองสินะแค่คิดก็รู้สึกเสียดาย