ตอนที่274

ต๭นที่274 เมื่อกี้ตอนอยู่ข้างในเขายังช่วยเธออยู่ไม่ใช่หรือไง? “ฉันทำไม?” เวทัสมองปาณีและไม่เข้าใจว่าเธอคิดอะไรกันแน่ “เธอรู้ไหมเนี่ยถ้ามีเรื่องตบตีกันอาจจะโดนไล่ออก?” ปาณีก้มหัวลงมองเงาตัวเองบนพื้น “ฉันรู้” “ถ้าอย่างงั้นแล้วยังเป็นคนเริ่มทำอขาอีก?” เวทัสบอก “เมื่อก่อนเธอจะไม่ทำเรื่องอะไรแบบนี้” เธอเป็นเด็กดีที่เชื่อฟังเรื่องที่แหกกฎโรงเรียนเธอจะไม่เคยทำ แต่ไม่คิดว่าวันนี้ปาณียังไปตีเขาต่อหน้าคนเยอะแยะแบบนั้น นี่เธอไม่กลัวตายหรือไง คำพูดของเวทัสทกให้ปาณีอึ้งใช่สิ! เมื่อก่อนเธอจะไม่ทำเรื่องแบบนี้ แม้แต่ตัวเธอเองยังไม่อยากจะเชื่อว่าในสถานการณ์แบบนั้นเธอยังกล้าไปทำโศธินอีก หรือว่าเธอบ้าไปแล้วจริง! ทั้งๆที่เป็นโอกาสไม่ง่ายเลยกว่าเธอจะได้มันมาแต่พอได้ยินเขาด่าธามนิธิเธออดไม่ไหวจริงๆ เป็นเด็กดีเชื่อฟังมานานหลายปีปาณีไม่คิดว่ามีจะวันหนึ่งตัวเองก็ไปตบคนอื่นแบบนี้ ปาณีชะงักไปสักแป๊บ “เขามาทำเกินไปก่อนจะให้ฉันทนไปอีกได้ไง” พอได้ยินที่เธอพูดเวทัสก็ยิ้มอย่างประชด ปาณีมองยิ้มแปลกๆของเวทัสแล้วอึ้ง “เธอโมโหขนาดนี้เป็นเพราะเขานินทาคุณน้า?” ตอนงานวันฉลองชาติจีนปาณีได้ที่หนึ่ง ติรยาเพราะอิจฉาเลยไปกระจายข่าวว่าปาณีแย่งแฟนเพื่อน……แต่ก็ไม่เคยเห็นปาณีโกรธ ปาณีเป็นคนที่มีความอดทนเพราะเธอไม่มีที่พึ่งพา ในโลกนี้ถ้าตอนเธอไม่มีอะไรเหลือแล้วนอกจากอดทนแล้วยังจะทำอะไรได้อีก? ก็เลยเวลาเจอปัญหาอะไรเธอก็มักจะปลอบใจตัวเองแล้วเมินเรื่องที่ทำให้เธอไม่ดีใจไม่ให้มีผลกระทบต่ออารมณ์ตัวเอง เหมือนเรื่องที่ไปตบเขาวันนี้มันเป็นสิ่งที่เธอไม่เคยทำมาก่อน ปาณีมองเขามีความรู้สึกแบบโดนเขาพูดถูกแล้ว สายตาตกใจของเธอและหลังจากที่ได้ยินเวทัสพูดเธอก็ตกใจอีก ทำให้เวทัสรู้สึกตลก เธอมองปาณีอย่างเศร้า “เธอไม่เคยรักฉันขนาดนี้มาก่อน” เขารู้สึกได้ชัดเจนเลยว่า : ตัวเองในอดีตและตอนนี้ของธามนิธิในใจเธอมันห่างกันขนาดไหน ในใจก็รู้สึกไม่เท่าเทียมกันเพราะตัวเองก็ชอบเธอขนาดนี้ แต่เธอ……ไม่เคยเอาเขามาอยู่ในใจสักครั้ง ปาณีมองเวทัสแต่ไม่ได้ตอบ เมื่อก่อนเธอรู้สึกตัวเองรักเวทัสมาก แต่พอตอนนี้กลับมานึกตัวเองในตอนนั้นยังไม่เลยว่ารักคืออะไร? เป็นความบังเอิญที่มำให้ใจเต้นชอบผู้ชายคนหนึ่งก็คิดว่าจะอยู่กับเขาทั้งชาติ เป็นพวกเขาเองที่เข้าใจผิดว่าชอบเป็นรัก ถ้ามันเป็นความรักจริงๆแล้วจะมาเลิกกันเพราะความเข้าใจผิดเล็กน้อยได้ยังไงกัน ปาณีถอดหายใจ “เวทัสเรื่องอดีตก็ให้มันผ่านไปเถอะ วันนี้ขอบคุณที่เธอช่วยฉันด้วยนะ” พอเขาทำหน้าเศร้าแบบนี้ทำเอาเธอทำไม่ถูกเลยว่าต้องสู้หน้ายังไง เวทัสก้มหัวลง “ฉันรู้ว่าตอนนั้นฉันไม่ดีเอง เป็นฉันเองที่เข้าใจเธอผิด เป็นฉันเองที่ไปหลงเชื่อติรยาเลยทำให้เลิกกับเธอ แต่ว่า……ฉันแค่อยากถามเธอว่าหลังจากที่ได้ยินพวกเขาหัวเราะเยาะเธอแต่งงานกับคุณน้า เธอเคยรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เลือกไหม?”