ตอนที่278

ต๭นที่278 ไวยาตย์เดิยมาไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองที่ได้ยินเรื่องเมื่อกี้ ปาณีไม่เพียงแต่บอกว่าคุณธามนิธิเป็นผู้ชายแก่ถามยังบอกอีกว่าจะหาผู้ชายไปเดทด้วย? นี่เธอไม่กลัวตัวเองตายแบบไม่รู้ตัวหรือไง? ธามนิธิมองปาณีทั้งที่รู้ว่าเธอตั้งใจทำให้ตัวเองโมโหแต่มันก็อดที่จะโมโหจริงๆไม่ได้ ช่วงเช้าปาณีไปเรียน ธามนิธิไปบริษัท ไวยาตย์เดินเข้ามาแล้วพูดกับธามนิธิที่กำลังคิดเรื่องอื่นอยู่ “คุณธามนิธิครับเมื่อกี้คุณชลธีโทรมานัดคุณกินข้าวตอนกลางคืนครับ” ในเดือนนี้พ่อของนลิน มีสุวรรณ์นัดเขาเป็นครั้งที่สามแล้ว ธามนิธิหน้านิ่งไม่ได้ตอบอะไร ไวยาตย์รู้ว่าธามนิธิเกลียดพ่อของนลิน มีสุวรรณ์ “รู้ว่าคุณไม่อยากเจอเขา ผมเลยปฏิเสธเขาไปแล้วครับ” ผ่านไปสักแป๊บธามนิธิค่อยพูดอย่างจริงจัง “นี่ฉันแก่มากเลยหรอ?” “……” ไวยาตย?มองธามนิธิ “คุณธามนิธิปีนี้พึ่งอายุยี่สิบเจ็ดปีแก่ตรงไหนครับ?” นี่ให้ไวยาตย์ที่เข้าสามสิบอยากไปชนกำแพง ธามนิธิมองไวยาตย์ “ไม่แก่?” ไวยาตย์ชะงักไปสักแป๊บค่อยรู้ตัว “คุณยังจำที่คุณปาณีพูดตอนเช้านี้ได้หรอครับ? คุณปาณรแค่ตั้งใจพูดแบบนั้นเองครับ” ไม่คิดว่าคุณธามนิธิจะจำประโยคนี้ขึ้นใจ ธามนิธิ “เธอพึ่งอายุยี่สิบปีเอง” ในมหาวิทยาลัยมีแต่คนอายุพอๆกับเธอพอมาเทียบดูเขาก็แก่นั่นแหละ! ไวยาตย์มองธาทนิธิที่ยังไม่รู้เรื่อง “ที่จริงแล้ว……คุณปาณีพึ่ง……อายุสิบแปดเองครับ” “……” ธามนิธิมองไวยาตย์ “สิบแปดปี?” ปาณีจะอายุสิบแปดปีได้ยังไงกัน? ก็ในบัตรประจำตัวประชาชนอายุยี่สิบแล้วนี่ ไวยาตย์บอก “อายุจริงๆของคุณปาณีน้อยกว่าในบัตรประจำตัวประชาชนครับ ใกล้ถึงช่วงตรุษจีนถึงเข้าอายุสิบเก้าปี คุณปาณีอายุเยอะกว่าน้องชายหนึ่งปีเมื่อก่อนเขามีกฎว่าถ้าลูกผู้หญิงอายุไม่ถึงสี่ขวบแล้วคลอดคนสองจะโดนปรับตัง พ่อแม่เขาก็เลยใส่อายุเยอะหน่อยครับ” ตอนนี้ในบัตรประจำตัวประชาชนอายุของนภันต์สิบหกปีของปาณียี่สิบปีห่างกันสี่ปีพอดี ธามนิธิไม่อยากจะเชื่อนี่ภรรยาตัวเองอายุแค่สิบแปดปีงั้นหรอ! “ทำไมเธอพึ่งมาบอกตอนนี้?” ธามนิธิขมวดคิ้ว แค่แวบเดียวก็รู้สึกตัวเองแก่ไปอีก! ไวยาตย์ “ผมคิดว่าคุณปาณีบอกคุณแล้ว ผมก็พึ่งรู้มาจากน้าของคุณปาณีเองครับ” ก่อนที่พวกเขาจะแต่งงานกันน้าของปาณีคุณตมิสาสนิทกับคนในบ้านวิสิทธ์เวชมากที่สุด ข่าวนี้ของไวยาตย์ก็ยิ่งแทงเข้าไปในใจของธามนิธิอีกทีแรกคิดว่าเธออายุยี่สิบแต่ไม่คิดว่าแค่สิบแปดปี…… สงสัยคราวหลังยิ่งต้องทำดีๆกับเธอ อายุสิบแปดปีชีวิตกำลังจะเริ่มแต่เธอเลือกที่จะแต่งงานกับเขา ทันใดนั้นโทรศัพท์ของธามนิธิก็ดังขึ้น เขาเอามาดูก็พบว่าเป็นปาณีที่โทรมา ธามนิธิเมมเบอร์ของปาณีไว้ว่าที่รัก เห็นโทรศัพท์ของเธอ สายตาของเขาก็อ่อนโยนขึ้นมา เขากดรับโทรศัพท์และโบกมือให้ไวยาตย์รีบออกไปได้แล้ว ไวยาตย์เดินออกมา ปาณีพูดในโทรศัพท์อย่างตื่นเต้น “คุณอาคะ คุณอาคะมีข่าวดีมาบอก” ขนาดอยู่ห่างกันยังสัมผัสได้ถึงความดีใจของเธอผ่านโทรศัพท์ ธามนิธิถาม “ข่าวดีอะไร?” “หนูไม่โดนทำโทษ” ปาณีดีใจมากๆทีแรกเธอคิดว่าตัวเองคงโดนไล่ออกถ้าไม่โดนไล่ออกก็คงโดนหักคะแนน แต่อาจารย์แค่เรียกเธอและเวทัสไปถามสองสามคำขนาดด่ายังไม่ด่าเลยมันดีเกินคาดจริงๆเลยทำให้ปาณีอารมณ์ดี “กลางคืนคุณอาอยากกินอะไรเดียวฉันทำเอง!”