ตอนที่280

ต๭นที่280 “ไม่ต้องครับ” ธามนิธิพูดต่อ “วันนี้ปาณีบอกเขาจะทำอาหารเองครับ” ปกติพวกเขาอยู่บ้าน ข้าวเย็นจะเป็นน้าลำมุงเตรียมไว้ให้แต่วันนี้ปาณีบอกจะกลับมาทำธามนิธิเลยให้น้าลำมุงไม่ต้องเตรียม น้าลำมุง “แล้วปาณีจะกลับมาตอนกี่โมงหรอ? นี่ก็เจ็ดโมงกว่าแล้วนะ” “……” ธามนิธิมองเวลาค่อยรู้ตัวว่าตัวเองกลับมานานขนาดนี้แล้วจึงขมวดคิ้ว “เธอยังไม่กลับมาอีกหรอครับ?” ถึงจะออกไปซื้อผักแต่นี่ก็ควรกลับมาแล้วสิ! น้าลำมุง “ยังเลย” “งั้นรออีกแป๊บ” เขามีความอดทนต่อปาณีดี นี่ก็รอจนถึงแปดโมงกว่าแล้วก็ยังไม่เห็นปาณีกลับมา ท้องฟ้าข้างนอกก็มืดหมดแล้ว น้าลำมุงเดินเข้ามา “ธามนิธิลองโทรหาปาณีดูไหมว่าเธอไปเจอปัญหาอะไรหรือเปล่า? ทำไมยังไม่กลับมา?” กลัวเธอเกิดเรื่องอะไรขึ้นธามนิธิก็รีบเอาโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหาปาณีผ่านไปสักพักปาณีค่อยรับ “คุณอาคะ” “กลับมาตอนไหน?” ได้ยินเสียงเธอธามนิธิค่อยหายกังวลหน่อยกลัวเธอเกิดอะไรขึ้นระหว่างทางกลับมา ในโทรศัพท์น้ำเสียงของปาณีรู้สึกผิด “ใช่สิลืมโทรมาบอกคุณอา วันนี้ฉันมีเรื่องเร่งด่วนหน่อยเลยนอนที่ในหอไม่กลับไปแล้ว” ทีแรกว่าจะโทรไปบอกแต่ไม่คิดว่างานยุ่งจนถึงตอนนี้ “เรื่องเร่งด่วน?” ธามนิธิขมวดคิ้วนี่เขายังอุตส่าห์ปฏิเสธนัดของคนอื่นกลับมารอเธอหลายชั่วโมงแล้วโดนเธอเบี้ยวนัด? แล้วฟังจากที่เธอพูดหมายความว่าถ้าตัวเองไม่โทรไปหาเธอ เธอก็ไม่คิดจะมาบอกเขา “รอให้หนูกลับไปก่อนค่อยบอกให้ตอนนี้หนูงานยุ่งอยู่วางสายก่อนนะ” ปาณีไม่ได้อธิบายอะไรมากก็วางสายไปเลย ธามนิธิมองโทรศัพท์นัยน์ตาดูดำไปอีก ไวยาตย์เข้ามาข้างใน “คุณธามนิธิครับ” พึ่งเห็นธามนิธิ ไวยาตย์ก็อึ้งไป เมื่อกี้ยังทำหน้าดีใจรอปาณีกลับมาแต่ทำไมอยู่ๆก็รู้สึกมันกดดันขึ้นมา ธามนิธิมองร่างของเด็กผู้หญิงในกระดาษที่วาด “วันนี้เธอบอกเธอไม่กลับมาแล้ว” ไวยาตย์นึกถึงที่ปาณีคุยกับธามนิธิตอนเช้า “ไม่ใช่เพราะคำพูดตอนเช้าเลยไม่กลับนะครับ?” ปาณีบอกกลางคืนจะไม่กลับมาแถมยังบอกอีกว่าจะไปเดทกับผู้ชาย ไวยาตย์พึ่งพูดจบก็โดนธามนิธิจ้องแรง ไวยาตย์ก็รู้สึกโดนเข้าใจผิดไม่ใช่เพราะเธออยากทายแบบนี้เป็นเพราะตอนเช้าปาณีพึ่งพูดแบบนั้นกลางคืนมันก็กลายเป็นแบบนี้เลย เธอก็เลยต้องทายออกมาแบบนี้! เธอมองธามนิธิแต่ไม่กล้าสบตา “เดียวผมให้น้าลำมุงไปเตรียมอาหารมาหน่อยครับ” ทุกคนรอฝีมืออาหารจากปาณีแต่ปรากฎว่าตอนนี้ยังไม่มาสักทีจะหิวตายอยู่แล้ว หลังไวยาตย์ออกไป ธามนิธิก็เก็บกระดานวาดรูปและภาพวาดลงไป อยู่ๆก็รู้สึกรำคาญขึ้นมาภาพวาดที่สวยงามนั้นก็โดนขย้ำทิ้ง นี่เป็นครั้งแรกที่ปาณีสัญญาแล้วไม่ได้ทำตาม และเป็นครั้งแรกที่พูดแล้วไม่ได้ทำตาม! ประเด็นคือเมื่อกี้ที่เขาโทรไปเธอไม่มีอธิบายสักคำแล้ววางสายอีก เขามีความรู้สึกที่โดนเมินอย่างจริงจัง ปกติอยู่ต่อหน้าเขาเรียกคุณอานู้น อาคุณอานี่อย่างรักใคร่ แต่ตอนนี้เขาอดที่จะคิดไม่ได้ว่าตอนที่เขาไม่อยู่ด้วยปาณีมันเป็ยังไงกัน?