ตอนที่ 22 การเดิมพัน

ตอนที่ 22 การเดิมพัน กระทั่งอีกฝ่ายคว้าหมับมาที่คางของเธออย่างแน่นหนาเอาไว้ในมือนั้น เธอถึงได้โอดครวญออกมาอย่างน่าสงสาร เจ็บชะมัดเลย! หยาดน้ำตาเริ่มคลอหน่วย เธอกลืนน้ำลายแล้วกลืนน้ำลายอีก พยายามข่มความเจ็บปวดนี้ไว้ และไม่ให้หยาดน้ำตานั้นร่วงลงมาได้ มือที่จับคางอยู่นั้นบีบรัดแน่นขึ้นเรื่อยๆ จนเธอถึงกับได้ยินเสียงกระดูกที่ดังลั่นขึ้นมา ปล่อยคางฉันสักทีเถอะน่า!เธอไม่สามารถที่จะยอมศิโรราบต่อปีศาจตนนี้ได้ ดารุกัดฟันพลางสบนัยน์ตาของปีศาจร้ายนั่นอย่างเย่อหยิ่ง มุมปากกระตุกยิ้มพรายที่มีแววประชดประชันขึ้นมา เธอต้องประชดเขาคนนี้ให้ได้ ราชาปีศาจผู้ที่รังแต่จะใช้กำลังในการเอาชนะโลกทั้งใบ! “เธอไม่อยากได้เงินลงทุนนั่นแล้วเหรอ ยังเหลือโอกาสอีกหนึ่งครั้งนะ เอามั้ย”ริมฝีปากพลิกเปลี่ยนรูป น้ำเสียงแข็งกร้าวที่ราวกับดังมาจากใต้พื้นพิภพนั้น ไหลพรั่งพรูออกมาอย่างเชื่องช้า เขารอเธอสารภาพมันออกมา “คำพูดของนายนี่ยังเชื่อถือได้อยู่อีกงั้นเหรอ”พลันคว่ำริมฝีปากลง ดารุอยากแน่ใจในความซื่อสัตย์ของเขาเสียก่อน เพราะตัวเองถูกเล่นงานมาถึงสองหนแล้ว เธอถึงกับสงสัยอยู่เหมือนกันว่า เรื่องทั้งหมดนั้น จะเป็นเรื่องที่ผู้ชายคนนี้จงใจจัดฉากขึ้นมาหรือเปล่าน่ะ! ฟึบ! กระดาษแผ่นหนึ่งลอยผ่านตาเธอมา หลังจากที่เธอเหลือบมองอยู่ชั่วระยะสั้นๆ ก็มองเห็นตัวอักษรสองตัวของคำว่า “สัญญา”ที่เขียนไว้อยู่ “ขอแค่เธอกล้าพอ ฉันจะไม่มีทางกลับคำอย่างแน่นอน”พลางใช้สายตาประเมินดารุที่สวยและบอบบางตรงหน้า ใบหน้าของธวลิตปรากฏรอยยิ้มแห่งความสงสัยขึ้นมา ใช่แล้ว ตอนนี้ทุกๆเซลล์ในร่างกายเขารู้สึกตื่นเต้นไปเสียหมด คนที่กล้ารับคำท้าของเขาได้นั้น น่าจะยังไม่เกิดเสียด้วยซ้ำไป ไม่รู้เพราะเหตุใดแต่เขากลับอยากที่จะลงโทษผู้หญิงคนนี้อย่างโหดเหี้ยมทารุณ เธอใช้ภาพลักษณ์ที่ไร้เดียงสานั่นหลอกเขามาแล้วอย่างเจ็บแสบ ซึ่งเขาไม่คิดปล่อยให้เธอใช้มีชีวิตอย่างสุขสบายแน่! “ได้สิ”ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเป็นโจทย์ที่ยากเย็นขนาดไหน ทว่าเธอก็ทนมองใบหน้าหยิ่งผยองกับสายตาที่เขาใช้ดูถูกดูแคลนเธออยู่นั่นไม่ได้! “นายว่ามาเถอะ”แล้วเธอก็ตอบรับไป! อะฮ่าๆๆๆ…. ชายหนุ่มตรงหน้าเปล่งเสียงหัวเราะแปลกประหลาดนั่นออกมา ราวกับเป็นคำสาปวิญญาณที่ผุดขึ้นมาจากนรกก็ไม่ปาน เธอเลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่พอใจ ดวงตาคู่สวยมองตรงมาที่เขาอย่างไม่ยอมแพ้! ผู้หญิงคนนี้ช่างหยิ่งยโสเหลือเกิน! แต่อย่างไรเสียหลังจากที่เธอได้ฟังข้อกำหนดของเขาแล้วนั้น คงจะกลัวจนฉี่ราดแน่นอน พลางคุกเข่าอ้อนวอนร้องขอความเห็นใจจากเขาไปด้วย จู่ๆเขาก็นึกอยากจะเห็นฉากๆนี้ขึ้นมา “ก็ดี”เขาปล่อยมือออกจากเธอ พลางหมุนตัวแล้วกลับไปนั่งที่เก้าอี้ สองมือยกขึ้นกอดอกอย่างสบายๆ ราวกับกำลังคุยเรื่องสนุกสนานผ่อนคลายกับเพื่อนสนิทอย่างไรอย่างนั้น“ถ้าเธอสามารถเปิดกรงเหล็กที่คุ้มกันตัวเธอไว้ แล้วเดินเข้าไปในฝูงสิงโตได้ล่ะก็ ไม่ว่าจะเป็น หรือตาย ฉันก็จะให้เงินลงทุนกับพ่อเธอ” ดารุมีร่องรอยที่ฉายแววหวาดหวั่นอยู่แวบหนึ่ง เธอกลัวสัตว์ ขนาดเจอแมวตัวเล็กนิดเดียวเธอก็ถึงกับตัวสั่นงันงกได้แล้ว ชายหนุ่มตรงหน้ายิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ ราวกับว่าทายจุดอ่อนเธอถูกตั้งแต่แรกแล้ว เขาส่ายหัวไปมา พลางยื่นนิ้วก้อยมาที่เธอเพื่อเยาะเย้ยเธอที่รู้สึกขลาดกลัว “ถ้าเธอไม่กล้า ก็คุกเข่าขอร้องฉันซะเถอะ บางทีฉันอาจจะเปลี่ยนใจก็ได้นะ”ชายหนุ่มปิดปากลงพลางหุบยิ้ม แล้วทำทีหมุนข้อมือไปมา เหมือนไม่ได้สนใจเธอเท่าไหร่นัก ถ้าไม่ใช่เพื่อธุรกิจของครอบครัวแล้ว ลำพังแค่สายตาเย่อหยิ่งของเขานี้ ก็เพียงพอที่จะกระตุ้นให้เธออยากลุกขึ้นมาสู้กันกับเขาแล้ว “ได้ค่ะ!”เธอกลับมาสงบนิ่งลงเหมือนเดิม พลางตอบกลับไปเมื่อแน่ใจในเหตุผลของตัวเองต่อสถานการณ์ที่ว่าแล้ว ตายเหรอ มีอะไรต้องกลัวกันล่ะ! เธอผ่านช่วงเวลาที่ยิ่งกว่าตายในบ้านชาติเปรมศรีโลมาตั้งเท่าไหร่แล้ว ถ้าความตายสามารถเอามาใช้เพื่อชนะเดิมพันในครั้งนี้ได้ เธอก็ยินดีที่จะลอง! “เธอนี่มันไม่กลัวจริงๆด้วย!”สีหน้าของธวลิตฉายแววตกตะลึงแวบหนึ่ง ตามมาด้วยความรู้สึกที่ดูเหมือนจะโกรธเคือง ผู้หญิงคนนี้เธอบ้าไปแล้วหรือ เธอตอบอะไรออกมา หรือว่าเธอไม่เข้าใจกันแน่นะ นิ้วเรียวยาวที่เป็นก้อนกำปั้นนั้นคลายออก พลางกำหมัดขึ้นมาอีกครั้ง! “ค่ะ”เธอตอบกลับไปอย่างเย่อหยิ่ง เมื่อเห็นท่าทีที่พ่ายแพ้ของเขานั้น เธอก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล