ตอนที่ 3 การครอบครองที่แข็งแกร่ง

ตอนที่ 3 การครอบครองที่แข็งแกร่ง “ไม่ใช่! ฉันเดินไม่ระวังเลยตกลงมาต่างหาก!ใครจะไปรู้ว่าเจ้าหนวดจะ...”ฉูเฟยเอ๋อปิดปากตัวเองอย่างรวดเร็วแล้วหันมามองสายตาอันน่าสะพรึงกลัวของโหลวเหยนหมิงทันที “เชอะ!” โหลวเหยนหมิงแสยะยิ้มแล้วให้มามองเรือนร่างที่ขาวเนียนน่าสัมผัสของนาง ทั้งส่วนที่อยู่ในน้ำและที่เหนือน้ำ แล้วสายตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นความเยือกเย็น “นาย..นายจะทำอะไร?”ฉูเฟยเอ๋อกลัวจนถอยหลังออกไปแล้วยกมือขึ้นมาปิดหน้าอกทั้งหมด ถึงแม้ว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าถือว่าหน้าตาไม่เลว แต่แววตาของเขากลับมีความน่าสะพรึงกลัวอย่างกับมารร้าย “จะทำอะไรงั้นหรอ? ” โหลวเหยนหมิงไม่พูดต่อแล้วหันไปคว้าเอวของนางอย่างรุนแรง แล้วก็ดึงนางเข้ามากอดอย่างแนบชิด “เห็นแบบนี้แสดงว่า ชายาเอกคงทนความเหงาไม่ไหว อยากจะมาอาบน้ำด้วยกันกับข้ามาก ในเมื่อเจ้ามาอยู่ในมือข้าแล้ว ข้าก็ไม่เห็นต้องปฎิเสธ!” “ห๊ะ? ไม่....ไม่ใช่ว่าฉัน...อุ๊บ!” เสียงพูดที่ต้องการอธิบายก็มลายหายไปในปากทันที เฟยเอ๋ออึ้งจนตาค้างที่เห็นใบหน้าของเขาแนบติดกับนางและไม่อาจจะต้านทานกับการจูบอย่างดูดดื่มของเขาได้และเริ่มหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ ทันใดนั้นนางก็เห็นแววตาที่ร้ายกาจและไม่ม่ทีท่าว่าจะหยุด แล้วก็ทำให้นางรู้สึกว่าศักดิ์ศรีของนางถูกทำลายอย่างย่อยยับ หลังจากนั้นนางก็พยายามใช้มือที่อยู่ใต้น้ำผลักเขาออก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะแรงผู้ชายนั้นแข็งแกร่งมาก แม้แต่นิดเดียวก็ขยับไม่ได้ “อื้อ....!”ฉูเฟยเอ๋อพยายามสะบัดหัวออก แต่เขาก็ยังคงใช้ปากประกบปากนางอย่างรุนแรง จนนางรู้สึกได้ว่า ปากของตัวเองเต็มไปด้วยเลือด และคงบวมแดงมากๆ เฟยเอ๋อโกรธแค้นในใจเป็นอย่างมาก จ้องหน้าผู้ชายรูปงามคนแล้วเป็นจังหวะที่นางเปิดปาก แล้วเขากำลังจะเอาลิ้นสอดเข้ามา นางจึงใช้โอกาสนี้กัดปากของเขาไปอย่างแรง โหลวเหยนหมิงเจ็บจนหยุดชะงักไป แล้วก็ถอยห่างออกไปนิดนึง และเขาก็ใช้สายตาที่แข็งกร้าวบนใบหน้าที่เจ็บปวดรวดและหันไปจ้องเขม่งเฟยเอ๋อ ริมฝีปากของนางยังติดรอยคราบเลือดของเขาอยู่... เฟยเอ๋อหอบอย่างหนักและใช้แววตาที่เย็นชาจ้องไปที่โหลวเหยนหมิง“ไอ้คนเลว! ไอ้ไข่ตะพาบน้ำ!ไอ้หมูสมควรโดนเชือด!ไม่เคยเจอผู้หญิงมาก่อนรึไง?เอะอะก็จูบ!แล้วยังจูบแบบรุนแรงอีก!ไอ้....!” โหลวเหยนหมิงกำหมัดแล้วพุ่งไปยังเสียงใสๆของนาง เฟยเอ๋อหยุดชะงักทันที เขากำหมัดไว้แน่นมาก ติดตามความสนุกได้ในตอนต่อไป แต่โหลวเหยนหมิงก็ไม่ปล่อยให้นางขยับไปไหนและจับนางไว้อย่างโมโหแล้วพยายามจับศรีษะของนางให้อยู่นิ่งๆไว้พร้อมกับประกบปากลงไปอีกครั้ง และใช้ทั้งความอ่อนโยนปนกับความเยือกเย็น จนทำให้เฟยเอ๋อหมดเรี่ยวแรง พยายามที่จะจับหลังเขาเอาไว้ แต่ไม่รู้ว่าเขาจับมือและเท้าของนางไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่จนนางไม่สามารถขยับได้เลย ไอ้คนชั่ว!!! ในใจของนางด่าด้วยความโกรธแค้น แล้วจ้องหน้าเขาอย่างโมโห แต่ลึกๆในใจก็เวทนากับโชคชะตาของตัวเอง นางพยายามทำตัวแข็งทื่อไว้ภายในอ้อมอกของเขา เพื่อแสดงถึงว่า นางไม่ได้รู้สึกอะไรที่โดนแกล้งแบบนี้ โหลวเหยนหมิงแสยะยิ้ม แล้วเอามือมาสัมผัสที่หน้าอกของนาง “อุ๊บ!” เฟยเอ๋อตะลึงแล้วตาค้างอีกรอบ พอรู้ว่านางกำลังจะต่อต้าน โหลวเหยนหมิงก็ยิ้มสะใจอีกครั้ง แล้วใช้แรงจับศีรษะของนางไว้จนนางทรมานแล้วร้องออกมา แล้วจึงผ่อนแรงลง โดยใช้ความเคียดแค้นในการกดขี่ไปจนถึงความรักที่แผ่วบาง แล้วก็ค่อยๆใช้การจูบอย่างเร่าร้อน และในระหว่างที่ปากกับลิ้นกำลังพัวพันกันอยู่นั้น ร่างกายของเฟยเอ๋อที่แข็งทื่อก้ค่อยๆอ่อนโยนลง ตาก็ค่อยๆคล้อยตาม แล้วก็ปล่อยเรือนร่างให้อยู่ภายในอ้อมอกของโหลวเหยนหมิงโดยไม่ตอบโต้ใดใด แล้วนางก็รู้สึกได้ว่าเริ่มมีการเปลี่ยนแปลง โหลวเหยนหมิงยิ้มอย่างมีเลศนัย แล้วก็หยุดการจูบจากปากที่บวมเปล่งของนาง แล้วจึงก้มต่ำลงมากัดคอที่เนียนนุ่มของนางเบาๆและค่อยๆเลื่อนต่ำลงมาเรื่อยจนถึงเนินอกอันขาวเนียน เฟยเอ๋อเริ่มสั่นไปทั้งตัว ความรู้สึกที่ยิ่งถลำลึกยิ่งกลับทำให้นางหวาดกลัวแล้วมองไปยังคนที่กำลังไซร้บนเนินหน้าอกอยู่ขณะนั้น แล้วนางก็กรีดออกมาเสียงดังลั่น และพยายามใช้มือผลักเขาออก หลังจากนั้นจึงปิดบังเรือนร่างของตัวเองไว้แล้วถอยออกไปอย่างลนลาน “ไอ้..ไอ้..”เฟยเอ๋อกัดปากอย่างแน่นแล้วหันไปจ้องคนอันตรายอย่างโหลวเหยนหมิงแล้วนางก็รีบถอยออกไปแต่อ่างอาบน้ำก็ไม่ได้ใหญ่ขนาดนั้น นางจะหลบไปไหนพ้น “ผู้หญิงมารยา!” โหลวเหยนหมิงพูดอย่างเยือกเย็นแล้วรุกเข้ามาอย่างไม่พูดไม่จา และไม่มีความอ่อนโยนเหมือนที่ผ่านแล้วกักนางไว้ที่ขอบอ่าง แล้วใช้แรงพยายามกดขาของนางออก “อ๊ายย!!!” ฉูเฟยเอ๋อกรีดร้องออกมาอย่างหวาดกลัว นางรู้ว่าสถาณการณ์ตอนนี้อยู่ถึงจุดไหน “อย่า! ปล่อยฉันนะ! ไอ้บ้ากาม!ไอ้ปีศาจมารร้าย!ปล่อยฉันนะ! !อ๊ายย!!” ความเจ็บปวดที่รู้สึกเหมือนโดนฉีกออกเป็นชิ้นๆ เฟยเอ๋อร้องออกมาเหมือนกับเสียงของสัตว์ที่ถูกทำร้าย แต่ก็ไม่สามารถเรียกความสงสารจากชายผู้นี้ได้และเขาก็ไม่ได้สนใจความเจ็บปวดและทรมานของเธอเลยสักนิด ไม่ได้สนใจว่านางจะเด็กแค่ไหน รู้แค่ต้องการใช้พละกำลังเพื่อปลดปล่อยความแค้นออกมา