ตอนที่ 1 ค่ำคืนนั้นไม่ได้เพอร์เฟ็คเลย

ตอนที่ 1 ค่ำคืนนั้นไม่ได้เพอร์เฟ็คเลย ร่างกายเจ็บปวดรวดร้าวราวกับถูกฉีดขาด ลมหายใจที่ร้อนผ่าวของฝ่ายชายพ่นสาดไปที่ต้นคอของเศวยา ความเจ็บปวดแผ่กระจายออกมาจากทุกรูขุมขน เหงื่อไหลลงมาตามแก้มของเธอ ในตอนที่เขาฝ่าฟันเข้าไปในปราการด่านสุดท้าย บุกรุกเข้าไปในตัวเธอได้นั้น เธอเหมือนอยากที่จะร้องไห้ออกมา และแล้วเวลาที่เธอเฝ้าคอยปรารถนามาเนิ่นนานก็มาถึง... การกระทำของผู้ชายคนนั้นกลับยิ่งรุนแรงมากขึ้น พร้อมด้วยสีหน้าที่เหมือนกับอาฆาตแค้น ราวกับว่าอยากจะขย้ำเธอให้แตกสลายไปอย่างใจจะขาด สองมือของเธอจิกผ้าปูที่นอนแน่น แล้วกระเด้งตัวไปตามแรงของเขา ร่างของเธอแทบจะแหลกสลาย เธอกลับกัดฟันแน่นและกระเด้งไปมาตามการเคลื่อนไหวของเขาโดยไม่พูดไม่จาอะไรเลย ฝ่ายชายดูเหมือนกับสัตว์ประหลาดที่หิวโหยมาเป็นแรมปี ดูดุร้ายมาก เขาไม่รู้สึกกังวลกับความรู้สึกของเธอเลยแม้แต่น้อย ในที่สุดเขาก็อุทานออกมาเสียงต่ำ การกระทำที่ดุร้ายนั้นก็ได้หยุดลง ฝ่ายชายนอนคว่ำอยู่บนร่างของเธอ ในห้องนอนมีเพียงความเงียบงัน เขาไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไรออกมาเลยตั้งแต่เริ่มจนจบภารกิจ เศวยาลืมตาขึ้นแล้วจ้องใบหน้าด้านข้างอันหล่อเหลาของเขาด้วยความสงสัย ในตอนที่เธอกำลังจะเปิดปากพูด ชายคนนั้นก็ลุกขึ้นยืนแล้วดึงกระดาษทิชชู่มาเช็ดคราบเปื้อนต่างๆ ที่เฉอะแฉะตามตัว เมื่อเห็นเลือดสีแดงบนกระดาษทิชชู่ คิ้วอันหล่อเหลาของเขาขมวดจนชนกันด้วยความขยะแขยงแล้วโยนกระดาษทิชชู่ทิ้ง เขาไม่หันไปมองผู้หญิงบนเตียงเลยแม้แต่น้อย กลับหันหลังก้าวขาเรียวยาวเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ เศวยาจงใจละเลยสายตาที่เต็มไปด้วยความรังเกียจของเขา ฝ่ามือทั้งสองของเธอยันเตียงเพื่อลุกขึ้นมานั่ง เธอเจ็บปวดรวดร้าวไปทั้งตัว เหมือนตรงส่วนเอวแทบจะหัก แต่ละส่วนในร่างกายก็เจ็บปวดเหมือนโดนไฟแผดเผา เธอกระตุกมุมปากอย่างเจ็บปวดรวดร้าวและขมขื่น นึกไม่ถึงเลยว่าแม้กระทั่งตอนอยู่บนเตียงธนเทพก็ยังเย็นชากับเธอได้ขนาดนี้ ไม่เผยให้เห็นท่าทีทีอ่อนโยนเลยแม้แต่น้อย มีเสียงน้ำไหลซ่าๆ ดังออกมาจากในห้องอาบน้ำ เธอสามารถจินตนาการได้ถึงผู้ชายที่ถูกประตูห้องอาบน้ำกั้นไว้อยู่ เขาน่าจะกำลังชำระล้างกลิ่นสาปของเธอออกอย่างรีบร้อนกังวลใจ หัวใจของเธอจึงปวดร้าวไปด้วยความทุกข์ ในตอนนั้นก็มีคนเคาะประตูจากข้างนอกเบาๆ เศวยาจึงรีบหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขามาสวม ความยาวเสื้อคลุมก้นที่กระดกงอนของเธอจนเผยให้เห็นขาเรียวเล็กผมสีดำกระจัดกระจายบนหน้าอกของเธอ สีขาวดำที่ตัดกันทำให้เกิดภาพที่ล่อตาล่อใจและเต็มไปด้วยความเซ็กซี่ พอเห็นว่ามีคนยืนอยู่ที่หน้าประตู เศวยาก็ฟื้นฟูพลังกำลังของตนอย่างเคยชิน เธอลืมตาที่น่าหลงใหลด้วยแววตาดั่งพญาอินทรีย์ สองมือกอดอกและยืนเอนกายพิงประตู “มาหาเทพเหรอ เขาอาบน้ำอยู่” ชวนีมองเห็นท่าทางที่ดูมีความสุขของเศวยาก็รู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น จากนั้นสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นซีดเผือดไปในทันที “พวกเธอ…..คง คงไม่ได้….คงไม่ได้….” เฮอะๆ เศวยาหัวเราะและกอดอกอย่างพึงพอใจ เลิกคิ้วขึ้นย้อนถามเธอกลับเธอ “ทำไมถึงไม่ได้ล่ะ” “ไม่!ไม่!” ชวนีถูกคำพูดกดดันอย่างเห็นได้ชัด เธอยกมือทั้งสองขึ้นมาปิดหู “ฉันไม่เชื่อ! ฉันไม่เชื่อ!” “ชวนี แกฟังฉันให้ดีนะ ฉันนอนกับเทพแล้ว! เมื่อกี้นี้เอง พวกเรานอนด้วยกันแล้ว!” ชวนีกรีดร้องเสียงดังเหมือนฟ้าดินพังทลายลงมา “ไม่ต้องพูดแล้ว! เทพสัญญากับฉันแล้ว ว่าจะไม่ไปอะไรกับเธออีก…” “สัญญาแบบนั้นแกก็เชื่อเหรอ?” เศวยาก้าวไปข้างหน้าอีกก้าว เข้าไปใกล้ๆ และพูดข้างหูของชวนี “เขาบอกว่านอนกับฉันน่ะ เร้าใจกว่านอนกับแกเป็นร้อยเท่า” “เศวยา แกมันสารเลว!!” “ฮะๆ…” เศวยาหัวเราะเสียงดังอย่างดีอกดีใจ เธออยากจะให้ธนเทพมาเห็นสภาพชวนีตอนนี้ที่อารมณ์ดูโหดร้ายเต็มไปด้วยความพยาบาทเคียดแค้นเหมือนผู้หญิงที่แสบจริงๆผู้หญิงแบบนี้อยู่ด้วยแล้วจะรู้สึกมีความอบอุ่นได้อย่างไร เมื่อเปรียบเทียบกับเศวยาในสายตาของเขานั้น ก็ไม่ได้มีคุณธรรมสูงเด่นและสวยใสบริสุทธิ์ขนาดนั้น “ฉันมันสารเลว แต่ก็เป็นยัยสารเลวที่มีค่า!” ทันใดนั้นเศวยาก็ยิ้มหัวเราะออกมา แล้วเข้าใกล้ประชิดตัวชวนี ใบหน้าที่สวยเตะตาดูบิดเบี้ยวไปเล็กน้อย “เพื่อผู้ชายคนนี้ ฉันทำลายชีวิตตัวเอง มอบกายถวายสิ่งที่เป็นของฉันทั้งหมดให้เขา พ่อฉันถูกบังคับให้การสอบสวน น้องชายก็กลับไปเข้าคุกอีก! แกล่ะ แกเคยทำอะไรเพื่อเขาบ้างมั้ย แกก็แค่ลูกสาวของแม่บ้านบ้านฉัน ที่กินที่อยู่ก็ของฉันหมด แม้กระทั่งค่าเล่าเรียนพ่อฉันก็ออกให้แกหมด แกมีคุณสมบัติอะไรมาแย่งผู้ชายของฉันยะ แกมัน…” ไม่รอให้เธอพูดจบ ทันใดนั้นก็มีมือใหญ่ที่ยื่นมาใช้แรงจับไหล่เธออย่างแน่น ร่างของเธอถูกดึงไปในทันที แล้วตบไปที่หน้าของเธอจนเจ็บแสบปวดร้อนแผดเผา “เทพ…” ชวนีถูกดึงไปไว้ในอ้อมอกของธนเทพจนทำให้เศวยาร้อนใจ น้ำเสียงที่อ่อนแอไร้กำลังที่เรียกหาเขาทำให้เขาเจ็บปวดอย่างสุดหัวใจ “เทพ เธอเคยสัญญากับฉันแล้ว สัญญากับฉันแล้วนี่…ทำไมเธอกับยัยนี่ถึงได้…”