ตอนที่ 1 ชายหนุ่มที่ถูกตามฆ่า

ตอนที่ 1 ชายหนุ่มที่ถูกตามฆ่า ท้องทะเลอันกว้างใหญ่ไร้ขอบเขต เกลียวคลื่นสีขาวที่ม้วนตัวเข้าหากันราวกับมาจากฟากฟ้า เรือสำราญที่หรูหราลำหนึ่งของซูริคกำลังล่องอยู่ในทะเล มีชื่อว่า “Ocean Dream” ณ ขณะนี้เรือลำนั้นกำลังแล่นเผชิญหน้าอยู่กลางทะเลที่เต็มไปด้วยคลื่นถาโถมอย่างรุนแรง ที่บนดาดฟ้าด้านท้ายเรือ หยางเมิ่งฉีหญิงสาวจากเมืองเซี่ยงไฮ้กำลังยืนอยู่ที่นั่น เธอเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจากประเทศจีนของมหาวิทยาลัยซูริค หลังจากวันหยุดในช่วงฤดูหนาวจบลง เนื่องจากครอบครัวของเธอประสบกับภาวะวิกฤตทางการเงินขาดแคลน แต่ด้วยความอุตสาหะพยายามของเธอเอง เธอใช้ความพยายามอย่างมากจนกระทั่งที่โรงเรียนให้การสนับสนุนรับรองเธอเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนของมหาวิทยาลัยซูริค ตั้งแต่ชั้นปีแรกของการเรียนในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ เธอได้รับเงินก้อนใหญ่จำนวนหนึ่งเป็นทุนการศึกษา อีกทั้งยังได้รับรางวัลตั๋วล่องเรือสำราญไปกลับซูริคจำนวน 2 ใบพร้อมห้องพักแบบห้องสูท ลมทะเลพัดแรงจนผมของเธอยุ่งเหยิงไปหมด เธอยืนอยู่ที่ดาดฟ้าของเรือได้ราว 2 ชั่วโมงกว่าแล้ว ท้องฟ้าเริ่มมืดลง ลมหนาวยิ่งพัดแรงขึ้นเรื่อยๆ เธอกระชับเสื้อคลุมให้แน่นขึ้น เอามือทั้งสองซุกลงไปในกระเป๋าเสื้อ หันหลังเดินออกจากดาดฟ้าไป อากาศภายในห้องพักที่หรูหราอบอุ่นกำลังพอดี เธอรู้สึกหายใจสะดวกขึ้น เธอถอดเสื้อคลุมออก เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำอุ่น หลังจากนั้นนอนลงบนเตียงขนาดใหญ่อันอ่อนนุ่ม เตรียมตัวเข้านอน หลังจากคืนนี้ เธอก็จะได้กลับไปถึงซูริค กลับไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนปฏิบัติหน้าที่ของเธอต่อไป....... ค่ำคืนอันเงียบสงบ ขณะที่เธอกำลังหลับฝันดีอยู่นั้น หูของเธอพลันได้ยินเสียงเคาะประตูอย่างรีบร้อน เธอลุกขึ้นด้วยความสงสัย พลางสวมเสื้อคลุมเดินไปที่ประตู เมื่อเปิดประตูออก ทันใดนั้นมีคนคนหนึ่งรีบก้าวเข้ามา เธอยังไม่ทันได้พูดอะไรก็ถูกคนคนนั้นปิดปากของเธอแนบไว้ที่หลังประตู เขาพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า : “ไม่ต้องกลัว ผมถูกคนกำลังตามฆ่า......” เธอถลึงตาด้วยความตกใจใส่ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า แล้วหายใจอย่างเยือกเย็นครั้งหนึ่ง ยังไม่ทันหายตกใจก็พบว่า ที่หน้าอกของเขาคนนั้นมีรอยสีแดง เห็นชัดว่าได้รับบาดเจ็บมาอย่างรุนแรงมาก เลือดที่ปากแผลกำลังไหลซึมออกมาดังน้ำผลไม้สีกุหลาบ อื้อ.......อื้อ......... เธอใช้สายตาชี้บอกเขาให้ปล่อยเธอก่อนค่อยว่ากัน หลังจากที่ชายหนุ่มคนนั้นหยุดคิด เขาเลือกที่จะทำตามที่เธอบอก “คุณอย่าส่งเสียงร้องนะ ผมไม่ทำร้ายคุณหรอก ผมอยู่ห้องข้างๆคุณนี่แหละ ตอนนี้ผมตกอยู่ในอันตราย ข้างนอกมีคนกำลังตามหาผมอยู่ ถ้าคุณช่วยผมให้รอดคืนนี้ไปได้ ในอนาคตผมจะตอบแทนบุญคุณที่ช่วยชีวิตผมไว้อย่างแน่นอน!” หยางเมิ่งฉีที่ตกตะลึงมาตั้งแต่ต้นค่อยๆผ่อนคลายลง เธอพยักหน้ารับ : “ได้ คุณตามฉันมา” เธอหยิบกล่องยาใบเล็กๆใบหนึ่งที่พกติดมาด้วยจากในกระเป๋าเดินทางขึ้นมา ทุกครั้งที่ออกจากบ้าน มักได้แผลเล็กๆน้อยๆอยู่เป็นประจำ สิ่งนี้จึงขาดไม่ได้เลยสำหรับเธอ ขณะที่กำลังปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของชายคนนั้นออก เธอถอนหายใจอย่างโล่งอก โชคดีที่เป็นบาดแผลจากมีด หากเป็นจากปืนละก็ เธอคงไม่รู้จะทำอย่างไร เธอใช้น้ำเกลือทำความสะอาดปากแผลให้เขาด้วยความชำนาญ จากนั้นจึงโรยผงยาสีขาวของยูนนานลงไปอีกชั้นหนึ่ง สุดท้ายจึงพันหน้าอกเขาสามรอบด้วยผ้าพันแผล เลือดที่เคยไหลออกมาจากบาดแผลจึงค่อยๆหยุดลง “อีกประเดี๋ยวพวกเขาก็จะมาถึงที่นี่ ต้องกำจัดของพวกนี้ออกไปให้หมดนะ” ชายคนนั้นชี้ไปที่พื้นที่เต็มไปด้วยกระดาษทิชชู่เปื้อนเลือดกองหนึ่ง และเสื้อคลุมของเขาด้วย หยางเมิ่งฉีรีบหยิบกระดาษชำระขึ้นมาทิ้งลงไปในชักโครกในห้องน้ำ แล้วนำเสื้อคลุมที่เปื้อนเลือดของเขาใส่ไว้ในตู้เซฟของเธอ เพิ่งจะจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ทันใดนั้นมีเสียงปืนดังลั่นขึ้นมาจากทางด้านนอก เรือสำราญทั้งลำสั่นสะเทือนไปหมด ถึงแม้ปิดประตูห้องอยู่ก็ยังได้ยินเสียงกรีดร้องดังมาจากข้างนอกเช่นกัน “พวกเขามากันแล้ว!” สีหน้าเย็นชาของชายหนุ่มเปลี่ยนไปทันที หยางเมิ่งฉีบอกด้วยความกังวล : “งั้นคุณรีบไปซ่อนก่อนเถอะ” แต่จะให้ไปซ่อนที่ไหนดีล่ะ? เมื่อมองไปรอบๆห้อง ถึงแม้จะเป็นห้องสูท แต่ที่ที่สามารถหลบซ่อนได้กลับไม่มีเลย! ชายคนนั้นเตรียมตัวจะเข้าไปหลบในห้องน้ำ แต่กลับถูกเธอขวางไว้ : “ไม่ได้ ในนั้นไม่ปลอดภัยหรอก” ฆาตกรที่กำลังตามหาคนอยู่ ห้องน้ำเป็นเป้าหมายที่พวกเขาจะต้องค้นหาอย่างแน่นอน แต่ว่าแล้วจะให้ทำอย่างไรล่ะ? เธอยังมีที่กำบังที่ดีกว่านี้ให้เขาหรือ? เสียงฝีเท้าข้างนอกนั่นยิ่งใกล้เข้ามาทุกที เสียงปืนที่ได้ยินก็ทำให้อกสั่นขวัญแขวนภายใต้สถานการณ์ฉุกละหุกแบบนี้ เธอจึงตัดสินใจดึงเขาขึ้นมาที่เตียง พูดอย่างหมดหนทางว่า : “พวกเราแสร้งทำเป็นคู่รักเถอะ.......”