ตอนที่ 1 เรื่องหลอนตอนเที่ยงคืน

ตอนที่ 1 เรื่องหลอนตอนเที่ยงคืน ฝนตกหนักกระหน่ำ มีเสียงฟ้าร้องและฟ้าผ่า ตอนนี้เป็นเวลาห้าทุ่มกว่าแล้ว บนท้องถนนไม่มีผู้คนเดินสัญจร แม้แต่รถยนต์ก็ไม่มี กนตร์พีกำลังขับรถยนต์ยี่ห้อ"โปโล"อยู่ และระยะทางอีกไม่กี่สิบนาทีก็จะถึงบ้านแล้ว วิทยุกำลังถ่ายทอดสดรายการ"เรื่องหลอนตอนเที่ยงคืน"ที่กนตร์พีโปรดปราณอยู่ นี้เป็นรายการพูดคุยกับผู้ฟัง โดยการให้ผู้ฟังโทรเข้ามา และเล่าเรื่องราวประสบการณ์ที่หวาดผวาของตัวเอง และบางช่วงก็อาจจะไร้สาระบ้าง แต่ถือเป็นรายการที่สนุกครบรส และยังน่าสนใจอีกด้วย "ผู้ฟังที่โทรเข้ามาสายถัดไปท่านนี้มีหมายเลขโทรศัพท์ท้ายคือ 2113 เขาจะมาเล่าเรื่องราวน่าสนในรูปแบบไหนกันนะ? งั้นพวกเราทุกคนมาร่วมลุ้นร่วมฟังกันเลย" เมื่อพิธีกรรับสายก็ได้ยินเสียงเย็นชาของผู้หญิงคนหนึ่ง "พวกคุณเคยได้ยินคนตายด่าทอรถยนต์ไหม? ในค่ำคืนที่มืดมิดฝนตกหนัก และมีเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่านั้น มีรถยี่ห้อออดิ้สีดำคันหนึ่งขับรถบนถนนหลวงด้วยความเร็วสูง" "คนขับรถเป็นผู้ชายวัยกลางคนอายุราวๆสี่สิบเจ็ดปีคนหนึ่ง ทุกค่ำคืนที่มีบรรยากาศแบบนี้ เขามักจะหวนนึกถึงเรื่องในใจเมื่อยี่สิบห้าปีก่อนเสมอ เรื่องราวในตอนนั้นถือเป็นก้อนหินอันหนักอึ้งก้อนหนึ่งที่กดทับอยู่ในหัวใจของเขา" "ดูเหมือนว่าเขาจะสามารถมองเห็นวิญญาณที่ผูกอาฆาตเหล่านั้นร้องเรียก โหยหวน ตะเกียตะกายหาเขาอยู่เสมอ แต่ในค่ำคืนนี้เขาก็เห็นพวกเขาเหล่านั้นกำลังโบกมือทั้งสองข้างเพื่อขอความช่วยเหลือจากเขาอยู่อีกครั้ง!" "เขาทนไม่ไหวกับความทุกข์ทรมานอย่างนี้แล้ว เขาเลยหยิบมีดเล่มเล็กออกมา จากนั้นก็ใช้แรงกรีดข้อมือตัวเอง จู่ๆเลือดก็ไหลทะลักออกมา ตอนนี้เป็นเวลาห้าทุ่มเจ็ดนาที ทันใดนั้นบนใบหน้าของเขาก็เผยรอยยิ้มออกมา ในที่สุดเขาก็สามารถหลุดพ้นได้สักที!" "เขาค่อยๆหลับตาลง และดำดิ่งลงสู่อ้อมกอดแห่งความตาย ขณะเดียวกันรถยนต์ก็ยังคงขับด้วยความเร็วสูงคงที่" เมื่อผู้หญิงคนนั้นพูดถึงตรงนี้ ดูเหมือนว่าเธอจะวางสายจากการถ่ายทอดสดทางโทรศัพท์ จนทำให้พิธีกรต้องพูดว่า"ฮาโหล"สองครั้งเพื่อตรวจสอบ บนใบหน้าของกนตร์พีเผยรอยยิ้มขึ้น เมื่อเขาเห็นนาฬิกาบนรถตอนนี้เป็นเวลาห้าทุ่มเจ็ดนาทีพอดี บวกกับบรรยากาศของเขาตอนนี้ที่เหมือนกับบรรยากาศของเรื่องเล่าอย่างไม่มีผิด ถ้าหากเขาขับรถยนต์ยี่ห้อออดิ้อยู่ด้วยตอนนี้คงน่าหวาดกลัวมากกว่านี้ ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นผู้เชี่ยวชาญเล่าเรื่องผีมาก กนตร์พีกำลังมองกระจกรถยนต์อยู่ และเห็นรถยนต์คันหนึ่งกำลังขับพุ่งเข้าชนรถยนต์ของตัวเองด้วยความเร็วสูง ในตอนนี้เขาหลบหลีกไม่ทันแล้ว ทันใดนั้นเกิดเสียง"ปึ้ง"ดังขึ้น เขารับรู้ถึงแรงกระแทกพุ่งชนรถยนต์ที่รุนแรง จากนั้นรถยนต์ของเขาก็ไถลไปข้างหน้ากว่าสิบเมตร และหมุนตัวหยุดรถลง ศีรษะของกนตร์พีชนเข้ากับพวงมาลัยรถอย่างแรง ทันใดนั้นถุงอากาศก็พุ่งยื่นออกมากระทบกับใบหน้า จนทำให้เขาก็รู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย เขาคับแค้นใจอย่างเต็มอก ฝนตกหนักกระหน่ำขนาดนี้ยังกล้าขบรถด้วยความเร็วสูงอีก เหมือนกับกำลังรนหาที่ตายชัดๆเลย? แต่ในเวลานี้การช่วยเหลือคนสำคัญกว่า ตอนนี้ไม่รู้ว่าสถานการณ์คนข้างหลังเป็นอย่างไรบ้าง บาดเจ็บหรือเปล่า กนตร์พีตะเกียตะกายลงออกจากรถยนต์ และเดินอย่างโซซัดโซเซ เมื่อเขาเห็นท้ายรถยี่ห้อออดิ้สีดำที่มีหมายเลขป้ายทะเบียนคันนี้ เขาก็รู้สึกคุ้นตา แต่ตอนนี้นึกไม่ออก ประตูรถถูกปิดไว้อย่างแน่น กนตร์พีต้องออกกำลังแรงอย่างมากถึงจะสามารถเปิดประตูออกมาได้ เมื่อเขาเห็นคนขับรถถูกกระแทกด้วยถุงอากาศ และมือสองข้างกวัดแกว่งไปมา เขานึกว่าคนนั้นหมดสติไป เมื่อยื่นมือตบบ่าของเขาสองสามที และพูดว่า "คุณครับ คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ?" แสงสลัวจากแสงไฟก็สาดส่องบนใบหน้าของคนขับรถ ทำให้เขามองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าคนๆนี้คือนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงของเมือง เขาคือคุณขรรค์ชัยประธานคณะกรรมการบริหารของเอ็กบีอุตสหกรรม มือข้างซ้ายของคุณขรรค์ชัยมีเลือดไหลอยู่ เบาะนั่งและพื้นที่วางเท้าเปียกชื้นเต็มไปด้วยเลือดสดของเขา สีเลือดแดงฉานมาก ขณะที่กนตร์พีดึงแขนข้างซ้ายของคุณขรรค์ชัยนั่น เขาก็เห็นข้อมือข้างขวามีรอยแผลบาดลึกจากมีด เมื่อเขายื่นมือวางที่จมูกก็พบว่าไม่หายใจแล้ว กนตร์พีก็รีบวิ่งกลับไปบนรถของตัวเองเพื่อโทรแจ้งตำรวจ จากนั้นเขาก็จุดไฟสูบบุหรี่บนรถ ตกลงเกิดอะไรขึ้นกันแน่ คิดไม่ถึงว่าเรื่องทั้งหมดจะเหมือนกับเรื่องเล่าที่ผู้หญิงคนนั้นเล่ามา บังเอิญเกินไปไหม? กนตร์พีไม่อยากจะเชื่อว่าจะเกิดเรื่องบังเอิญขนาดนี้ได้ ไม่ว่าจะเป็นสภาพอากาศ บรรยากาศ รถยนต์ เวลาและเหตุการณ์ล้วนบังเอิญมากจนแทบจะไม่ทีทางเป็นไปได้เลย ดังนั้นเขาพิจารณาว่าการตายของขรรค์ชัยเป็นแผนลอบฆ่า และมีความเกี่ยวข้องกับเรื่องหลอนนั้นด้วย โดยเฉพาะผู้หญิงที่เล่าคนนั้นมีความน่าสงสัยที่สุด เขาก็ไม่อยากคิดว่าจะมีคนนำเรื่องเล่านั้นมาใช้เป็นแผนลอบฆ่าหรอก เพราะเรื่องเล่าเพิ่งเล่าจบมาไม่นาน และคุณขรรค์ชัยก็เกิดเรื่องขึ้น ดังนั้นคงไม่มีเวลาตระเตรียมวางแผนจัดการได้แน่นอน ไม่นาน ตำรวจก็ตามมาถึง เมื่อครรชิตหัวหน้ากลุ่มตำรวจอาชญากรรมเห็นสถานการณ์ เขาก็จ้องมองกนตร์พีแวบหนึ่ง และพูดว่า "กนตร์พี เห็นอยู่ตำตาว่าเป็นแค่อุบัติเหตุทางรถยนต์เท่านั้น แล้วคุณจะแจ้งคดีอาชญากรรมทำไหมอีก? คุณเองก็เป็นตำรวจ ขั้นตอนการแจ้งความก็ไม่น่าจะปฏิบัติผิดนะ?" ครรชิตกับกนตร์พีเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันมาหลายปี ทำให้บทสนทนาระหว่างเขาทั้งสองไม่มีความเกรงอกเกรงใจต่อกัน ที่จริงกนตร์พีเป็นตำรวจ เพียงแต่เขาอยู่ตำแหน่งข้าราชการฝ่ายพลเรือน กนตร์พีไม่สนใจคำพูดฉีกหน้าของครรชิต แต่เขารีบเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ครรชิตฟังอย่างตั้งอกตั้งใจหนึ่งรอบ หลังจากหมอนิติเวชได้ทำการตรวจสอบเบื้องต้นเสร็จก็วินิจฉัยว่าเพราะคุณขรรค์ชัยกรีดข้อมือ เลยทำให้เขาเสียเลือดมากจนเสียชีวิตไป บนรถยนต์ของคุณขรรค์ชัย เหล่าตำรวจก็พบมีดเล่มเล็กแหลมคมที่เขาใช้ฆ่าตัวตายเล่มหนึ่งด้วย "เหตุผลที่คุณปักใจเชื่อว่าเขาไม่ได้ฆ่าตัวตาย เพราะเรื่องหลอนนั้นหรอ?" ครรชิตขมวดคิ้ว กนตร์พีพยักหน้าเล็กน้อย "ในเวลานั้นผมกำลังฟังรายการ"เรื่องหลอนตอนเที่ยงคืน"ของสถานีวิทยุกระจายเสียงอยู่ ทุกอย่างเหมือนกันเรื่องเล่ามาก ไม่ว่าจะเป็นกลางคืน ถนนหลวง รถยนต์ยี่ห้อออดิ้ กรีดข้อมือฆ่าตัวตาย เวลาห้าทุ่มสิบเจ็ดนาที มันเหมือนกันไปหมด แล้วคุณไม่รู้สึกแปลกใจบ้างหรอ?" ครรชิตพยักหน้าเล็กน้อย เขาเป็นถึงตำรวจอาชญากรรมที่มากประสบการณ์ ดังนั้นเขาคงไม่คิดว่าเรื่องทั้งหมดเป็นเพราะความบังเอิญแน่ "เดี่ยวผมจะส่งคนไปติดต่อกับสถานีวิทยุ พวกเขาคงมีบันทึกเบอร์โทรศัพท์แน่ จากนั้นค่อยหาตัวผู้หญิงคนนั้นและสอบถามสถานการณ์ ดูว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ จริงสิ ทำไหมคุณถึงกลับบ้านดึกขนาดนี้ล่ะ? ผมจำได้ว่าที่สถานีไม่ค่อยมีโอทีนะ?" กนตร์พียิ้มและพูดว่า "วันนี้มีนักเรียนไม่กี่คนนัดกันว่าจะไปอวยพรให้กับผู้อาวุโส คิดไม่ถึงว่าตอนกลางคืนของวันนี้ฝนจะตกหนักมากขนาดนี้" "แล้วคุณได้แจ้งบริษัทประกันภัยรถยนต์แล้วหรือยัง?" เมื่อครรชิตเห็นสภาพท้ายรถยี่ห้อ"โปโล"โดนชนก็กล่าวขึ้น ส่วนกนตร์พีก็พยักหน้าเบาๆ "แจ้งแล้ว แต่พวกเขาให้ผมถ่ายภาพและบรรยายเหตุการณ์ส่งให้พวกเขา" ครรชิตดุด่าว่า "พวกเขานี่ขี้เกียจสันหลังยาวจริงๆ แต่ก็อย่างว่าสภาพอากาศไม่ดีขนาดนี้ ใครเขาอยากจะออกมาทรมานตัวเอง เอาล่ะ หมดธุระของคุณแล้ว รีบกลับไปพักผ่อนเถอะ อย่าทำให้คนที่บ้านกังวลใจ" กนตร์พีเองก็ไม่อยากอยู่ที่นี้แล้ว เพราะส่วนที่เหลือล้วนเป็นหน้าที่ของฝ่ายตำรวจอาชญากรต้องจัดการ และถึงแม้ว่าเขากับครรชิตจะมีมิตรภาพที่ดีต่อกัน เขาก็ไม่ควรก้าวก่ายงานของเพื่อน "ถ้างั้นผมกลับก่อนนะ ถ้าพวกคุณจัดการธุระเสร็จ รบกวนช่วยเอารถผมไปจั้งที่ศูนย์รถยนต์ด้วยนะ!" จากนั้นกนตร์พีก็โบกรถแท็กซี่จากไป เมื่อรถแท็กซี่จากไปสักพัก ครรชิตก็ถอนหายใจด้วยความเหนื่อยใจ "เจ้าคนๆนี้ มีพรสวรรค์ในด้านตำรวจอาชญากรรมตั้งแต่เกิด จนทำให้คนเก่งคนอื่นๆไม่สามารถแสดงความสามารถเลยจริงๆ" แน่นอนว่ากนตร์พีไม่ได้ยินคำพูดของครรชิตแน่ๆ ในหัวสมองของเขายังคงหวนนึกถึงเรื่องหลอนกับเหตุการณ์อุบัติเหตุทางรถยนต์ที่กะทันหันอยู่ เขานึกถึงรายละเอียดปลีกย่อยบางอย่างนั่นคือก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะเล่าเรื่องเมื่อยี่สิบปีก่อนนั่น ยังมีเรื่องผีตายอย่างอาฆาต...